Als methodologische twijfel – eigen aan onderzoek – miskend wordt, rest enkel een (extremistisch) geloofssysteem. Hoe verkrachting van wetenschap het einde van de democratie inluidt.

Inleiding

Geachte rechters van dit land en alle andere geïnteresseerden

Ik schrijf u naar aanleiding van de opkomende rechtszaken met betrekking tot de niet-farmaceutische (mondmaskers, lockdowns, afstandsregels, covid safe tickets (CST’s), enz.) en de farmaceutische maatregelen (verplichte vaccinatie), waar u potentieel voorzitter van zal zijn. Rechtspraak is gestoeld op bewijsstukken en dat stemt mij hoopgevend.
In dit schrijven wil ik u dan ook tonen dat er een enorm gebrek is aan bewijsstukken om de -toch wel erg radicale- claims van experten van dienst, overheid en mainstream media (MSM) hard te maken.

We varen een extreem parcours als het gaat over de reeds genomen en nog komende niet-farmaceutische en farmaceutische maatregelen, waarvan experten van dienst, de overheid en MSM beweren dat ze gebaseerd zijn op ‘voortschrijdend wetenschappelijke bewijs’.
Dit wil zeggen dat genomen maatregelen én de communicatie hieromtrent volledig in overeenstemming moeten zijn met het bestaande bewijs. Ik ben van mening dat indien de bestaande communicatie van experten van dienst, de overheid en MSM ‘niet’ in overeenstemming is met beschikbare bewijzen, zij zich schuldig maken aan het verspreiden van ‘desinformatie’, een belangrijke vorm van fake news en dit met potentieel immense gevaren voor de volksgezondheid.

In dit schrijven focus ik op de inconsistentie van communicatie van experten van dienst, de overheid en MSM met bestaande onderzoeksresultaten enerzijds en het gevaar om studies komende van de farmaceutische industrie als éénduidig juist te beschouwen anderzijds. Deze twee punten worden toegelicht binnen “het gemeenschappelijk geformuleerde advies voor verplichte vaccinatie van het zorgpersoneel tegen Sars-Cov-2”.

Doelen van dit schrijven zijn:

1. Aan te tonen dat de presentatie, interpretatie en de verspreiding van de resultaten van bestaand onderzoek gemaakt door de experten van dienst, de overheid en MSM ‘niet’ in overeenstemming zijn met de ‘gevonden’ resultaten.
2. Dat onderzoekers verstrengeld in een belangenvermenging met de farmaceutische industrie niet alleen sjoemelen met de methodologie van onderzoek, maar zelfs gevonden resultaten moedwillig niet rapporteren en / of frauderen waarmee ze de volksgezondheid potentieel in gevaar brengen.
3. Algemeen is er én een tekort aan relevante data en informatie én een gebrek aan transparantie van data én financiële banden met de farmaceutische industrie om de push en opkomende (algemene) verplichting te kunnen verantwoorden.

Op het einde van dit schrijven, hoop ik dat u overtuigd bent voor de noodzaak aan meer en correcte data en meer transparantie vooraleer deze – nu al – extreme koers verdergezet kan worden.

Deze informatie zal ik per mail aan verschillende belanghebbenden en hun advocaten – die de strijd aangaan voor een ethisch en voornamelijk wetenschappelijk correct beleid -versturen, vooraleer ik hem deel op de nodige publieke platformen. De reden hiervoor zijn de – als paddenstoelen uit de grond gerezen- factcheckers die niet zo hoog oplopen met de facts, waarover ik u in een later schrijven meer in detail zal berichten.
Hier kan ik alvast vermelden dat sommige van deze mensen dit doen omdat men het radicale parcours volgt. Zij kunnen enkel gezien worden als slachtoffers van de aan de gang zijnde desinformatie.
Anderen daarentegen worden betaald voor hun factchecks, waarvan de vacatures uitgaande van MSM – al dan niet gesubsidieerd door de overheid – een bewijs van vormen[1]. Wat deze vacature duidelijk maakt, is dat men niet op zoek is naar mensen thuis in de wetenschap, wel moeten ze thuis zijn in social media.
Dit is een zeer verontrustende tendens, omdat men met dit soort acties pretendeert dat “een wetenschappelijke studie” afdoende bewijs kan leveren voor een claim enerzijds en anderzijds zit de angel meestal in de gebruikte methodologie van een studie. Het is de methodologie die een belangrijke factor is bij de interpretatiemogelijkheden van een studie. Mensen die niet opgeleid zijn binnen de methodologie van onderzoek en / of geen ervaring hebben met het uitvoeren van wetenschappelijk onderzoek, kunnen onmogelijk als factcheckers ingeschakeld worden. Hiermee zorgt de overheid en MSM voor een grotere circulatie van desinformatie en dit ten koste van de volksgezondheid.
Aan de lezers van dit stuk, adviseer ik steeds na te gaan of uw factchecker al dan niet thuis is in de wetenschappelijke wereld en besef dat de meeste journalisten niet opgeleid zijn in het kunnen lezen en interpreteren van wetenschappelijke publicaties!
Uit een persoonlijke rondvraag bij verschillende huisartsen en specialisten, bleek dat ook het merendeel van hen niet in staat is en/of niet over de tijd beschikt studies ten gronde te lezen en te beoordelen naar waarde. Met alle respect voor hen, want ieder zijn specialisatie, zij moeten ten allen tijden kunnen beschikken over correcte informatie zodat zij hun job naar eer en geweten kunnen uitoefenen. Ik ben dan ook van mening dat zij in deze tijden hierin belet worden.

Ik vraag u dan ook – rechters van dit land – u te laten bijstaan door “onafhankelijke” onderzoekers. Dit zijn onderzoekers die u kunnen bewijzen in de laatste 36 maand geen financiële noch onderzoeksbelangen te hebben gehad met farmaceutische bedrijven en/of met huidige experten van dienst. Het pijnlijke aan de zaak is dat dit eveneens voor onze onderzoeksinstellingen, zijnde onze universiteiten, geldt. Zo blijkt uit een onderzoek[2], gepubliceerd in februari 2021, naar de financiële banden tussen de farmaceutische industrie en Belgische medische faculteiten dat slechts 1 van de 10 Belgische medische faculteiten relevante informatie wilde delen met de onderzoekers. De vraag is dan ook of hun banden met de farmaceutische industrie hen doet zwijgen over dit radicale parcours en de afwezigheid van sluitende bewijsstukken?

Dit en toekomstig schrijven is louter gebaseerd op publicaties komende van officiële gezondheidsinstanties, zoals de WHO (World Health Organisation), de CDC (Centers for Disease Control and Prevention) – waaronder Sciensano -, EMA (European Medicines Agency) en publicaties uit gerenommeerde wetenschappelijke tijdschriften. Een onderzoeker waar ik regelmatig naar zal verwijzen, is Peter Doshi, associate professor of pharmaceutical health services research at the University of Maryland School of Pharmacy en senior editor bij The British Medical Journal (The BMJ). Doshi zet zich al jaar en dag in voor (onder andere) de correcte interpretatie van medische publicaties op basis van de gebruikte methodologie. Samen met verschillende andere onderzoekers, trekt hij aan de alarmbel met betrekking tot bestaand onderzoek en de afwezigheid ervan bij covid-19 in het algemeen en de effectiviteit en veiligheid van covid-19 vaccins in het bijzonder. Bij momenten van verbaasde twijfel en shock, stond hij mij per mail met raad, daad en nog meer informatie bij, waarvoor mijn oprechte dank!

Zoals de titel van dit werk zegt, zorgt het miskennen van de ‘methodologische twijfel’ dat we wetenschap verlaten en de geloofsdimensie betreden en in het geval van de covid-situatie blijkt deze geloofsdimensie vrij extremistische proporties aan te nemen.

1. Onderzoek steunt op methodologische twijfel: wat?

Als ik stel dat elk onderzoek gebaseerd is op ‘methodologische twijfel’ dan wil dit letterlijk zeggen dat elke vorm van onderzoek steunt op hiaten (of tekorten) en op bias (of fouten). Dit is geen mening of hypothetisch idee, het is naast een wetenschappelijk feit, de grondpremisse van de wetenschap zelf. Men zou natuurlijk elke (methodologische) wetenschappelijke opleiding kunnen schrappen of herschrijven, de eindeloze wetenschappelijke publicaties hieromtrent deleten en de talloze boeken verbranden. Mensen die de methodologische twijfel miskennen of ontkennen, zijn niet met wetenschap als dusdanig bezig, zijn niet bezig met het zo goed mogelijk in kaart brengen van de realiteit.
In dit eerste deel haal ik enkel de punten aan die relevant zijn voor dit schrijven. In andere opkomende delen, belicht ik meerdere en andere factoren van de methodologische twijfel. Vraag wordt wat deze ‘methodologische twijfel’ dan precies inhoudt?

A. Onderzoek steunt op hiaten

Onderzoek steunt op hiaten omdat een studie nooit de hele realiteit in kaart kan brengen, we moeten deze realiteit opdelen in kleine deelfragmenten, wat al begint bij het kiezen van een vakgebied (biologie, farmacie, psychologie, economie, enz.). Daarna gaat elk vakgebied zich vernauwen of specialiseren (immunologie, genetica, emoties, enz.)…en dit tot in het kleinste detail. Het doel is dat je zoveel mogelijk controle krijgt over een deelaspect van een deelaspect van een deelaspect… Er zijn simpelweg te veel beïnvloedende factoren die een rol spelen in het leven des mensens. Moesten we alle mogelijke beïnvloedende factoren van bv. “de mens” in een model gieten (wat simpelweg niet kan omwille van menselijke en computer beperkingen) dan zouden we enkel tot het besluit kunnen komen dat alles met alles verbonden is. Hoe deze relaties en welk gewicht van bijdrage factoren hebben, kunnen we enkel weten als we de realiteit opsplitsen. Gevolg: alle puzzelstukjes dienen samengelegd te worden om terug tot een geheel te komen. We hebben dus vele studies nodig met diverse methoden, procedures en werkwijzen (methodologie) van onderzoek, willen we de realiteit zo goed mogelijk vatten. Dit is de eerste lijn van ‘debat’ in onderzoek.

B. Onderzoek steunt op bias

De tweede lijn van debat heeft te maken met het feit dat elk onderzoek steunt op fouten of op bias. Geen enkele methode, procedure of werkwijze van onderzoek is volledig vrij van fouten. Ik belicht hier slechts een klein deel – relevant voor mijn huidig betoog – van bias in onderzoek.

a) Bias met betrekking tot steekproeven

Zoals ik al zei is het onmogelijk om de realiteit in 1 studie te onderzoeken, we moeten de realiteit opsplitsen in kleine delen, zo ook de populatie waarop we een studie uitvoeren, we kunnen immers niet de hele wereldbevolking tegelijkertijd onderzoeken. Niet alleen omdat het onhaalbaar is om 7,7 miljard mensen tegelijk te bestuderen, maar ook omdat er zoveel individuele verschillen zijn. Verschillen in leeftijd, culturele achtergrond, klimaat, …maar ook in vruchtbaarheid, of men al dan niet zwanger is, …tot onderliggende aandoeningen gaande van hartaandoeningen met alle nodige variëteiten over kanker met alle nodige variëteiten, een eindeloze lijst auto-immuunziekten…tot een onuitputtelijke reeks psychische aandoeningen en moeilijkheden, enz.

Studies dienen hun onderzochte populatie dan ook zo goed mogelijk te beschrijven, hun resultaten hebben ‘enkel’ betrekking op de onderzochte groep en kunnen niet zo maar veralgemeend worden naar de algemene bevolking. Als een studie voornamelijk een ‘gezonde’ populatie 17 – 44 jarigen omvat, dan kunnen de resultaten van die studie iets zeggen over de ‘gezonde’ 17-44 jarigen, maar niet over (on-)gezonde 12, 50, 60, 70, enz. jarigen.
Ook de grootte van een steekproef is van belang om betrouwbare uitspraken te kunnen doen. Steekproeven kunnen te klein of te groot zijn voor het doel van de studie, waardoor de betrouwbaarheid van bekomen resultaten en veralgemening van resultaten in gedrang komen.
Zo kunnen studies immens veel proefpersonen omvatten, maar dit wil nog niet zeggen dat deze studies meer waardevol zijn dan kleinere studies. Indien bijvoorbeeld een studie met 40.000 proefpersonen uitspraken wenst te doen over Sars-Cov-2 besmettingen, maar slechts 1% (of 400 mensen) heeft daadwerkelijk een Sars-Cov-2 besmetting, dan is de werkelijke steekproef waarop resultaten berekend en bekomen worden 400 mensen groot en niet 40.000 mensen groot. Het gaat dus steeds over het aantal relevante proefpersonen met betrekking tot de geformuleerde einddoelen of uitkomstvariabelen (in bovenstaand voorbeeld wil je iets zeggen over Sars-Cov-2 besmettingen wat het einddoel of uitkomstvariabele van je studie is). Wil je met andere woorden uitspraken doen over ernstige covid, dan moet je steekproef ook mensen omvatten die ernstige covid hebben en het aantal aanwezige proefpersonen met ernstige covid in je steekproef, bepaalt de grootte van je steekproef voor de uitkomstvariabele, ernstig covid.
Op zich is het geen probleem dat je uiteindelijke steekproef dus kleiner is, maar dit houdt in dat veralgemening (naar een zelfde groep mensen, zijnde dezelfde leeftijd, geslacht, al dan niet onderliggende aandoeningen, enz.) met de nodige voorzichtigheid dient te gebeuren.

Er zijn nog tal van andere inherente bias of fouten met betrekking tot de steekproeven van studies, maar het gaat dit schrijven te buiten. Belangrijk is dat er inherente bias is met betrekking tot streekproeven in onderzoek en om deze bias zo goed mogelijk op te vangen, zijn er veel studies nodig die hetzelfde onderzoeken bij verschillende populaties. Meer zelfs, eigenlijk zou het bestaande onderzoek gerepliceerd (exact herhaald) moeten worden, om er zeker van te zijn dat bekomen resultaten en bijbehorende interpretaties correct zijn. Als wetenschapper streef je immers het in kaart brengen van de realiteit na. In realiteit gebeurt dit zelden of niet…omdat uitkomsten van onderzoek zelden of niet gerepliceerd kunnen worden!! Dit euvel werd enkele jaren geleden bekend als de replicatiecrisis (google het gerust) die verontrustend groot is in de gezondheidssector.

b) Bias met betrekking tot het design van een studie

Het opzet of design van een studie bepaalt welk soort uitspraken er kunnen gedaan worden. De gouden regel binnen medicijnenonderzoek is dat enkel Double blind Randomised Controlled Trial (RCT) uitspraken kan doen over “oorzakelijkheid”. Cohortstudies, Case control trials, enz. zijn allemaal vormen van observationeel onderzoek, die misschien wel “een verband” kunnen vinden, maar niets kunnen zeggen over de richting van het verband (wordt A door B veroorzaakt of B door A?…of door C? of D? of ABC?, enz.). Toch is er een kantlijn te trekken, want observationeel onderzoek, kan dit euvel der oorzakelijkheid min of meer compenseren door het toepassen van verschillende technieken, waaronder de keuze voor een “balanced design”.

RCT en balanced design?

Bij het testen van medicijnen (en dus ook de goedkeuring ervan) is RCT onontbeerlijk. Als je het effect van een medicijn of chemische stof wil weten dan ga je je steekproef random opdelen in 2 groepen (of in 3 als je vergelijkingen met andere medicijnen en / of behandelingen wil maken). De ene groep krijgt het medicijn, dit is de experimentele groep. De andere groep krijgt een placebo, dit is de controlegroep. De toewijzing aan de ene of de andere groep dient random of willekeurig te gebeuren, wat zo veel wil zeggen dat elke deelnemer evenveel kans heeft om opgenomen te worden in de behandelingsgroep dan wel in de controle groep. Hierdoor wordt er vanuit gegaan dat karakteristieken tussen beide groepen gelijkend zijn. Geobserveerde verschillen tussen groepen, kunnen op deze manier oorzakelijk toegewezen worden aan de chemische stof en niet zo zeer aan verschillen in karakteristieken van deelnemers noch aan het toeval.
Double blind wil zeggen dat zowel de proefpersonen als de experimentator (of leiders van het experiment) niet weten of ze het echte medicijn dan wel het placebo hebben gekregen. Onderzoek heeft namelijk herhaaldelijk aangetoond dat indien iemand weet dat hij of zij het echte middel ontvangt, het mede deze verwachting is die ervoor zorgt dat mensen zich beter gaan voelen, zonder een echt biologisch effect (=placebo-effect). Het omgekeerde is ook waar, indien mensen weten dat men een placebo kreeg dan kan deze verwachting voor de afwezigheid van een effect zorgen. Het is met andere woorden de “verwachting” van mensen die resultaten van onderzoek kunnen verkleuren en dit is niet de bedoeling, men wil het biologische effect van een medicijn weten. Ook de experimentleider(s) moeten blind zijn voor wie welk product ontvangt, niet alleen omdat hun non-verbale communicatie ervoor kan zorgen dat proefpersonen kunnen raden of ze het echte dan wel valse product kregen, maar ook om andere soorten bias (zoals confirmatie bias of de tendens bij onderzoekers om bevestiging te zoeken voor hun veronderstellingen) en fraude uit te sluiten.
Effecten van een middel kunnen voor unblinding (niet meer blind zijn voor welk middel je kreeg of toediende) zorgen. Als je een middel test dat initieel veel symptomen (koorts, misselijkheid, enz.) uitlokt, dan is het niet moeilijk om als proefpersoon en als experimentleider te ‘raden’ of je het middel dan wel een placebo kreeg. Bekomen resultaten dienen bijgevolg voorzichtig te worden geïnterpreteerd.

RCT-studies kosten handen vol geld en zijn vaak gelimiteerd in grootte waardoor veralgemeningen naar de algemene bevolking bemoeilijkt worden. Deze limiteringen trachten onderzoekers op te vangen door het opzetten van observationele studies, die doorgaans veel meer deelnemers kunnen omvatten, met bijvoorbeeld een balanced design.

In een balanced design wordt de totale steekproef opgedeeld in 2 (of meerdere groepen) groepen (de experimentele en controlegroep) waarbij de karakteristieken (leeftijd, geslacht, culturele achtergrond, onderliggende aandoening, al dan niet zwanger, enz.) tussen de groepen zoveel mogelijk gelijk gehouden worden. Hierdoor krijgt men meer controle over bekomen verschillen in resultaten tussen de groepen. Geobserveerde verschillen kunnen op deze manier niet verklaard worden door de gebalanceerde karakteristieken. De kans dat geobserveerde verschillen verklaard kunnen worden door het medicijn stijgt. Als groepen met andere woorden niet gebalanceerd zijn, dan kunnen bekomen verschillen in observationele studies door andere zaken (leeftijd, geslacht, onderliggende aandoeningen, toeval, enz.) dan het medicijn verklaard worden.

Elk gekozen design heeft zijn voor- en nadelen, geen enkel design is 100% sluitend. Daarom dient onderzoek idealiter niet alleen te worden gerepliceerd, we hebben veel onderzoeken nodig met een verschillende methodologie. De leemtes uit het ene onderzoek kunnen opgevangen worden door ander onderzoek. Echter dit ander onderzoek zal nieuwe limiteringen hebben en aan het licht brengen. Het is de verzameling van wetenschappelijke studies die ons dichter bij de realiteit brengt. 

Ik hoop dat het erg duidelijk wordt hoe gevoelig het uitvoeren van onderzoek en voornamelijk het interpreteren van onderzoeksresultaten is. Niet alleen heb je een veelheid aan goed opgezette studies nodig, je hebt voornamelijk mensen nodig die bekwaam zijn gevonden resultaten te kunnen interpreteren. Mensen niet opgeleid binnen de wetenschappelijke discipline zijn niet in staat een oordeel te vellen over onderzoeksresultaten, laat staan dat ze door hen gefactcheckt zouden kunnen worden!

Met deze informatie in het achterhoofd, laat ons nu kijken hoe experten van dienst, de overheid en MSM communiceerden en communiceren over gevonden onderzoeksresultaten. De vraag is letterlijk of hun communicatie in overeenstemming was/is met gevonden resultaten? Daarenboven zal ik tonen dat belangenvermenging in onderzoek kan leiden tot potentiële gevaren.

Als leidraad van dit schrijven neem ik (de opkomende) verplichte vaccinatie van zorgpersoneel en in verlengde daarvan van de hele bevolking. Dit laatste, de hele bevolking, werd impliciet reeds aangekondigd door het overlegcomité van 20 augustus 2021. Op de site van het crisiscentrum lezen we: “Daarnaast moeten extra inspanningen gebeuren om in alle gemeenten van ons land een minimumdrempel van 70% volledige vaccinaties te behalen, als opstap naar een volledig vaccinatie van de bevolking[3].” Of men hiervoor het juridisch kader kan creëren, is uiteraard nog een open vraag.
Dat men het juridisch kader wenst te creëren voor verplichte vaccinatie van het zorgpersoneel staat inmiddels vast.

Reeds op 4 februari 2021 vond de heer Noppen, CEO UZ Brussel, dat mensen die in de zorg werken, verplicht moesten zijn zich te laten vaccineren tegen corona[4], waarmee de heer Noppen te kennen gaf dat er begin februari reeds voldoende éénduidige bewijzen op tafel lagen om verplichting evident te vinden. Dat dit niet zo was en nog steeds niet is, hoop ik u aan te tonen.

In juli 2021 werd een gemeenschappelijk advies voor verplichte vaccinatie van het zorgpersoneel opgesteld. Laat ons kijken wat dit advies stelt en welke bewijsstukken zij hiervoor aanhalen.

2. Het gemeenschappelijk advies voor verplichte vaccinatie van het zorgpersoneel tegen Sars-cov-2

Het advies werd opgesteld door een gemeenschappelijke commissie, samengesteld uit Stefaan Callens, Kris Dierickx, Geert Leroux-Roels, Geert Molenberghs, Theo van Achterberg, Pierre Van Damme en Brigitte Velkeniers (voorzitter KAGB) + externe deskundigen Michel Deneyer en Marc Noppen voor de Koninklijke Academie voor Geneeskunde van België, en Philippe Boxho, Georges Casimir (voorzitter ARMB), Jacques Brotchi, Jean-Michel Dogné, Yvon Englert, Jean-Michel Foidart (vast secretaris ARMB), Michel Goldman, Michel Moutschen en Guha Sapir voor de Académie royale de Médecine de Belgique.
Op 19 juli 2021 werd het goedgekeurd door de Koninklijke Academie voor Geneeskunde van België en de Académie royale de Médecine de Belgique[5].
Dit advies werd op 18 september 2021 door de nationale raad van de orde der artsen bekrachtigd, ook zij vinden verplichting en een wettelijk kader hieromtrent noodzakelijk[6].

Graag had ik u rechters en geïnteresseerden gewezen op de volledige ‘afwezigheid van enige wetenschappelijke referentie’ in dit advies. Dit is erg vreemd, want eigenlijk kan niemand nagaan – ook niet de nationale raad van de orde van artsen – op welke informatie en welke studies de gemeenschappelijke commissie zich beroept. Op welke informatie baseerde de orde van artsen zich om het advies te kunnen bekrachtigen? In het belang van de volksgezondheid en transparantie is het noodzakelijk dat zowel de gemeenschappelijke commissie als de orde van artsen de bewijsstukken van de geformuleerde overwegingen afzonderlijk vrijgeven. Het is misschien mogelijk dat er andere (interne) documenten bestaan die wel de nodige wetenschappelijke referenties bevatten. Indien dit zo is, is transparantie hieromtrent gewenst en noodzakelijk.

Hoe het ook zij, zowel de gemeenschappelijke commissie als de orde van artsen vinden dat er voldoende en éénduidig bewijs bestaat om vaccinatie bij alle zorgpersoneel (van alle leeftijden, alle eventueel onderliggende aandoeningen, bij mensen die de infectie reeds doormaakte, enz.) te kunnen verplichten. De heer Noppen in het bijzonder vond dat deze bewijsstukken er reeds waren begin februari 2021.
Dit wil zeggen dat zowel de gemeenschappelijke commissie als de orde van artsen in het bezit moeten zijn van de voordelen – risico balansen op korte, middellange en lange termijn van de effecten van vaccinatie voor grote groepen (qua leeftijd, onderliggende aandoeningen, enz.) binnen de bevolking in het algemeen en in de zorgsector in het bijzonder. Meer zelfs, deze balansen tonen hen dat de voordelen – risico balans voor al haar leden op korte, middellange en lange termijn in de richting van de voordelen helt (zie later). Transparantie van deze informatie is noodzakelijk voor de volksgezondheid.

Laat ons de geformuleerde “overwegingen” van de commissie, die volgens hen onvermijdelijk leiden tot de evidentie vaccinatie in de zorgsector te verplichten, van naderbij bekijken.
De volgorde van de overwegingen wordt niet chronologisch, wel inhoudelijk opbouwend overlopen. Ik plaats ze in de context van bestaand onderzoek en informatie en / of de afwezigheid ervan. De vraag is letterlijk of geformuleerde overwegingen in overeenstemming zijn met beschikbare bewijzen.

De commissie vindt dat de verplichte covid-19 vaccinatie  te vergelijken is met de verplichte vaccinatie tegen hepatitis B in de zorg. Punt 9 van hun document stelt: De analoge situatie met de verplichte vaccinatie tegen hepatitis B, gelet op de bewezen effectiviteit van deze vaccinatie (zie art. VII 1-71 van de Codex over het welzijn op het werk).

Vooraleer ik de wetgeving rond verplichte vaccinatie tegen hepatitis B onder de loep neem, start ik met de voorwaarde van deze potentieel analoge situatie, namelijk de ‘bewezen effectiviteit van de covid-19 vaccinatie’.

A. De bewezen effectiviteit van covid-19 vaccins?

Laat ons dus kijken naar die bewezen effectiviteit van covid-19 vaccins en hoe hierover in het verleden en heden gecommuniceerd werd / wordt door experten van dienst, de overheid en MSM.

Tijdens het voorjaar 2020 kwam het heugelijke nieuws dat vaccins ontwikkeld zouden worden om de strijd met Sars-Cov-2 aan te gaan. Gezien de pandemische toestand, werden de bijzondere richtlijnen met betrekking tot het commercieel inzetten van geneesmiddelen, bijzondere richtlijnen waar men reeds ervaring mee had in 2009 (zie later), toegepast. Volgens EMA (European Medicines Agency) kan er ‘voorwaardelijke goedkeuring’ verleend worden aan medicijnen op basis van minder uitgebreide klinische data, wat onder normale omstandigheden wel vereist is, als de voordelen van onmiddellijke beschikbaarheid van deze medicijnen doorwegen op de risico’s van de heersende omstandigheden, maar bijkomende data blijven wel verplicht[7].

Het zijn met andere woorden deze initiële studies van ‘de farmaceutische bedrijven’ die het startsein waren voor de vaccinatiecampagnes. Meer, deze initiële studies dienden verdergezet te worden – gedurende zo’n 2 jaar – omdat ze bijkomende informatie met betrekking tot middellange en lange termijn effecten (zowel positieve als negatieve) kunnen opvolgen en aantonen. Deze voortschrijdende studies en kennis zouden dan ook de basis vormen voor de latere ‘volledige’ goedkeuring van de vaccins.
Gezien het belang van deze initiële studies, is het interessant stil te staan wat ze wel en niet konden en kunnen zeggen enerzijds en hoe er over deze resultaten gecommuniceerd werd en wordt door experten van dienst, de overheid en MSM anderzijds.

Op de website van VRT kan het volgende, allen daterend van november 2020, gelezen worden[8]:

Pierre Van Damme zegt in De afspraak het volgende: “Wetenschappelijk is hier iets ongelofelijks aan het gebeuren. Normaal komt een vaccin op de markt na 6000 à 7000 testen. Nu gaat het om tienduizenden mensen. Daardoor hebben we veel informatie over de veiligheid en de doeltreffendheid.”

Voorts zegt Van Damme met betrekking tot de 3 aangekochte vaccins door België (Pfizer-BioNtech, Moderna en AstraZeneca): “Dit zijn goede vaccins, eens de regelgevende autoriteiten groen licht geven.”

Viroloog Johan Neyts zegt in een panelgesprek “The way out of crisis” van Health House: “Deze bedrijven zijn al aan de productie begonnen nog voor de resultaten van de studies bekend waren. Dat is een financieel risico, maar daardoor gaat het ook veel sneller.”

Erika Vlieghe zegt in datzelfde panelgesprek: “In acht maanden kan je ook maar doen wat je kan doen. De effecten op langere termijn – zowel de positieve als de negatieve – die weten we niet. Er is op een groot aantal mensen getest, maar soms zijn er ook zeldzame nevenwerkingen. En ook de duurzaamheid op lange termijn is een vraagteken. Die studies zullen blijven verderlopen.”

Minister Frank Vandenbroucke zei dan weer in de zevende dag: “Met een vaccin bescherm je jezelf en je omgeving en als genoeg mensen het doen dan beschermen we de hele kudde.”

Premier Alexander De Croo zegt in De Zevende Dag met betrekking tot de vaccinatiestrategie: “Eerst de mensen die in de zorgsector werken. Daarna is het aan de 65+-ers en kwetsbare mensen”. De VRT-site stelt dat De Croo de voordelen niet ziet om na de zorgsector eerst de jongere bevolkingsgroepen te vaccineren.

Het kon toch niet beter zijn?! De oplossing was er en het is het vaccin. Op basis van dit soort communicatie rond de ‘effectiviteit’ gepaard met de aankondiging dat de vaccinatiestrategie bij de ganse Belgische bevolking van 18+ zou plaatsvinden vanaf 5 januari 2021, kan het bijna niet anders dat de meeste mensen de volgende betekenis koppel(d)en aan de ‘effectiviteit’ van de vaccins:

1) het reduceert en/of voorkomt ernstige covid-19;
2) het reduceert en/of voorkomt hospitalisatie;
3) het reduceert en/of voorkomt sterfte; 
4) het reduceert en/of voorkomt verspreiding van sars-cov-2.
5) ernstige nevenschade werd onderzocht en vormt geen bedreiging
6) alle bovenstaande punten werden uitvoerig getest bij ‘alle leeftijdsgroepen’ met en zonder onderliggende aandoeningen.

De realiteit is dat de oorspronkelijke vaccin studies, uitgevoerd door de farmabedrijven zelf, waardoor voorwaardelijke goedkeuring gegeven werd, ‘geen’ van de 6 bovenstaande punten ‘kon’ onderzoeken. Bijgevolg waren er hier geen resultaten rond. Peter Hotez, decaan van de ‘National School of Tropical Medicine at Baylor College of Medicine in Houston, zei dat er twee zaken bij een antiviraal vaccin belangrijk zijn en dat is dat ze ten eerste de kans op ‘ernstige ziekte’ en bijgevolg ‘hospitalisatie’ verminderen en ten tweede dat ze ‘infectie voorkomen’ en dus ‘transmissie stoppen’⁵³.
Echter, geen enkele fase 3 trial was zodanig opgezet (het opzet of design van een studie) dat het een vermindering in een ernstige uitkomst gedefinieerd als hospitalisatie, IC-opname of sterfte, het verhinderen van infectie noch het stoppen van transmissie kon onderzoeken.

Peter Doshi bekeek deze initiële studies van naderbij en ging in gesprek met de vaccinfabrikanten. In een artikel gepubliceerd in the BMJ toont hij een overzicht wat deze initiële studies onderzochten (endpoints) en bij wie (populatie)[9]:

U ziet het goed, de initiële fase 3 covid-19 trials omvatten geen mensen met een verzwakt immuunsysteem, geen zwangere noch vrouwen die borstvoeding geven. Geen enkele studie kon uitspraken doen over preventie van ernstige covid-19, zoals gedefinieerd als hospitalisatie, IC- opname, sterfte, noch over het voorkomen van infectie en dus transmissie.  Deze studies, zoals ze opgezet waren, konden enkel uitspraken doen over de preventie van symptomen…’los van de ernst’ (zie later).
De logica van de fabrikanten is dat indien er preventie is van symptomen dit ook effecten heeft op ernstige covid-19 zoals gedefinieerd als hospitalisatie, IC-opname en sterfte. Klinkt logisch, maar zoals studies opgezet waren, is dit verre van logisch, aldus Doshi. Deze logica zou potentieel waar kunnen zijn, indien geregistreerde gevallen of events minstens moderate tot ernstige symptomen betrof, maar dit was niet het geval.
In de Pfizer en Moderna trials was ‘een hoest en een positieve test’ voldoende om als geval of event mee te tellen, maar zoals onderzoek en realiteit toont, wil het hebben van milde symptomen niet zeggen dat ze evolueren naar ernstige symptomen. Daarenboven wil het hebben van ernstige symptomen nog niet zeggen dat ze tot hospitalisatie, IC-opname of sterfte leiden. Het zijn net deze laatste aspecten (hospitalisatie, IC-opname en sterfte) die van belang zijn.

Voorts kunnen effecten geobserveerd in een bepaalde groep mensen (bv. Bij jonge mensen met minimaal risico) niet zomaar veralgemeend worden naar andere groepen (bv. Ouderen al dan niet met een verhoogd risicoprofiel)[10]. Als je onderzochte populatie voornamelijk gezonde mensen betreft die een kleinere kans hebben om ernstige symptomen te ontwikkelen – zonder vaccin – hoe kan dan het effect van het vaccin op ernstige symptomen überhaupt grondig onderzocht worden? Immers de kans dat ernstige symptomen geobserveerd worden in een relatief gezonde bevolking is klein. De fabrikanten zeiden hier zelf over dat ernstige covid-19 en diens potentiële gevolgen te weinig voorkomen in hun steekproeven. Als ernstige covid en diens gevolgen slechts bij een 10^de of een 5^de van de bevestigde gevallen in hun steekproef voorkomt, dan zouden hun steekproeven veel groter moeten zijn om statistisch relevante uitspraken te kunnen doen[11].

De fase 3 trial van Pfizer omvatte – op het moment dat ‘voorwaardelijke goedkeuring’ gegeven werd slechts 10 van de 43.998 mensen met ernstige symptomen[12] [13]. Het effect van 10 mensen kunnen we moeilijk voldoende achten om veralgemeningen te doen naar de algemene bevolking, naar de wereldbevolking, van alle leeftijden boven de 18 jaar met en zonder onderliggende aandoeningen en andere karakteristieken. Noch was duidelijk hoeveel van deze ernstige symptomen leidde tot hospitalisatie, IC-opname of sterfte.

Lees de uitspraken van experten en ministers opnieuw! Vandenbroucke had het over de bescherming van anderen en dus over transmissie die vermindert en/of stopt, Vandamme over wetenschappelijke wonderen met veel informatie over effectiviteit en veiligheid.
Moest u nu denken – zoals Van Damme het stelde in november 2020 – dat steekproeven toch groot genoeg waren om ten minste waardevolle uitspraken over de effectiviteit ongeacht de ernst te doen, dan kan ik enkel wijzen op het feit dat deze effectiviteit niet berekend werd op basis van 43.998 mensen, wel op het aantal mensen die voornamelijk milde symptomen hadden ‘(minstens) 7 dagen na het toedienen van de 2^de dosis’. Voor de Pfizer studie werden effecten berekend op 170 mensen in totaal, waarvan 162 mensen in de placebogroep en 8 mensen in de experimentele groep[14]. VE of vaccin efficacy werd berekend als RRR (Relative Risk Reduction). Hier wil dit zeggen: VE = 1-(8/162)[15]=0.95 of 95%.
Als u denkt dat dit enkel bij Pfizer zo was, hebt u het mis. De Moderna studie had 30.000 vrijwilligers, waarvan er 95 mensen (lichte) symptomen hadden en positief testen op Sars-cov-2[16] ^[17]. VE-berekening gebeurde op deze 95 mensen, waarvan 90 mensen in de placebogroep en 5 mensen in de experimentele groep.

Dit aantal mensen vonden experten van dienst overal ter wereld voldoende om vaccinatiecampagnes uit te rollen bij de ganse bevolking, startende in België bij de mensen uit woonzorgcentra en zorgpersoneel (januari – maart 2021)[18]. Mensen met een verhoogd risico (leeftijd en verzwakt immuunsysteem) en hun verzorgers kwamen als eersten aan de beurt, echter waren het net de mensen met een verhoogd risicoprofiel die niet of amper in de oorspronkelijke studie onderzocht werden. Om alles behapbaar te houden focus ik mij enkel op de Pfizer-studie.

Het FDA-document van het Pfizer covid-19 vaccin[19] geeft meer gedetailleerde informatie dan de gepubliceerde Pfizer-studie zelf[20]. Laat ons kijken hoeveel mensen per leeftijdscategorie opgenomen werden in de studie.

Voor de leeftijdscategorie 16 tot < 18 jarigen zaten er 153 mensen (of 0,38%) in de studie (deze resultaten werden oorspronkelijk niet in de studie vermeld, omdat er te weinig participanten waren); voor de leeftijdscategorie 18 – 55 jarigen zaten er 23.179 (23.332-153) mensen (of 57,7%) in de studie; voor de leeftijdscategorie > 55 – 64 jarigen zaten er 8.237 (16.850 – 8.613) mensen (of 20,5%) in de studie; voor de leeftijdscategorie ≥ 65 -74 jarigen zaten er 6.901 mensen (17,2%) in de studie; en voor de leeftijdscategorie ≥ 75 jarigen zaten er 1.712 mensen (of 4,3%) in de studie. In totaal zijn er dus 40.182 mensen toegewezen aan een bepaalde leeftijdscategorie.
Indien we de leeftijdscategorie van ≥75 qua leeftijd als meer risicovol beschouwen, dan werd er wereldwijd met vaccineren met het Pfizer-vaccin van start gegaan op ‘gevonden’ resultaten bij 1.712 mensen, waarvan 860 mensen het vaccin kregen en 852 mensen het placebo. Laat ons dus kijken naar deze ‘gevonden’ algemene resultaten en per leeftijdscategorie.

Het primaire endpoint (of onderzoeksdoel) is het aantonen van de effectiviteit van het vaccin ‘vanaf 7 dagen na het toedienen van de 2^de dosis’. Men ging met andere woorden na hoeveel ‘bevestigde’ gevallen (zijnde minstens 1 covid-19 symptoom en een positieve test) er geobserveerd werden vanaf 7 dagen na het toedienen van de 2^de dosis in zowel de experimentele groep en placebogroep. Het verschil hiertussen vormt de basis voor de berekening van de effectiviteit van het vaccin. Deze berekening deed men bij zowel mensen ‘met bewijs van afwezigheid’ van voorgaande infectie als bij mensen ‘met bewijs van afwezigheid en bewijs van aanwezigheid’ van voorgaande infectie. De effectiviteit enkel bij mensen ‘met bewijs van aanwezigheid’ van voorafgaande infectie werd enkel vermeld in een later document, maar de steekproef hiervan was te klein om relevante uitspraken te kunnen doen. Bijgevolg weet men (tot op heden) niet wat de effectiviteit is van het vaccin bij mensen die reeds een infectie doormaakten (zie later).

Figuur 3 toont dat de geobserveerde effectiviteit van het Pfizer-vaccin, zijnde 95%, berekend werd op 170 vastgestelde gevallen (vanaf 7 dagen na de 2^de dosis) in totaal, waarvan 8 in de vaccin-groep en 162 in de placebogroep.
Voor de leeftijdscategorie 16 – 55 jarigen bekomt men 95,6% op basis van 119 mensen, zijnde 5 in de vaccin-groep en 114 in de placebogroep; voor de leeftijdscategorie > 55 jarigen is de effectiviteit 93,7% op basis van 3 mensen in de vaccin-groep en 48 mensen in de placebogroep.

Het FDA-document toont een verder uitsplitsing van de leeftijdscategorieën (figuur 4).

Figuur 4 toont dat er geen positieve gevallen geobserveerd werden in de leeftijdsgroep 16 – < 18-jarigen; voor de leeftijdscategorie 18 – < 65 jarigen werden er 7 mensen met covid-19 geobserveerd in de vaccin groep en 143 mensen in de placebo groep; voor de leeftijdscategorie ≥ 65 – < 75 werd er 1 geval geconstateerd in de vaccin groep en 14 in de placebo groep; en voor de leeftijdscategorie ≥ 75-jarigen werden er geen mensen met covid-19 geobserveerd in de vaccin groep en 5 in de placebogroep. Een bevestigd positief geval was het hebben van minstens 1 covid-19 symptoom en een positieve test (zie later). 

Lees de conclusie van Pierre Van Damme, daterende van november 2020 opnieuw: “Wetenschappelijk is hier iets ongelofelijks aan het gebeuren. Normaal komt een vaccin op de markt na 6000 à 7000 testen. Nu gaat het om tienduizenden mensen. Daardoor hebben we veel informatie over de veiligheid en de doeltreffendheid.” Strookt ze met de effectieve hoeveelheid data? Zijn 170 mensen (voor het Pfizer-vaccin), waarvan 5 met minstens 1 covid-19 symptoom en een positieve test zoals geobserveerd minstens 7 dagen na het toedienen van de 2^de dosis in de leeftijdscategorie ≥ 75, voldoende om vaccinatiecampagnes vol vertrouwen uit te rollen?

Als we weten dat het design van een studie (overzicht hoe een studie opgebouwd is; welke doelen (endpoints / uitkomstvariabelen) de studie vooropstelt; hoe en wanneer deze gemeten worden; welke mensen mochten deelnemen aan de studie (inclusie / exclusie criteria); gebruikte formulieren; gebruikte afspraken en criteria ter beoordeling van onderzoekers met betrekking tot covid-19 diagnose; enz.) het kader geeft waarbinnen resultaten kunnen geïnterpreteerd worden (welke interpretaties mogelijk zijn en welke niet), dan is transparantie met betrekking tot deze documenten noodzakelijk. Zo blijkt dat veel van deze noodzakelijke informatie niet vrijgegeven wordt en als er al informatie vrijgegeven is, roept ze vaak meer vragen op dan dat ze antwoorden biedt ^[21].Laat ons een aantal methodologische zaken bekijken voor de fase 3 trial van de Pfizer-studie.

Het protocol van de oorspronkelijke Pfizer-studie werd samen met de studie gepubliceerd in ‘The New England Journal of Medicine’[22]. De primaire doelen van de studie waren het nagaan van de effectiviteit van het vaccin ‘vanaf 7 dagen na de 2^de dosis’ voor mensen ‘zonder’ voorafgaande infectie en voor mensen ‘met en zonder’ voorafgaande infectie. Het totaal aantal mensen ‘zonder’ voorafgaande infectie (baseline) was 42.365, waarvan 21.185 in de vaccin-groep en 21.180 in placebogroep. Het totaal aantal mensen ‘met’ voorafgaande infectie (baseline) was 1.405, waarvan 689 in de vaccin-groep en 716 in de placebogroep[23].
Zoals zal blijken vindt FDA (terecht) deze steekproef te klein om waardevolle uitspraken te doen. Het vreemde is dat er niet gerept wordt over de steekproef van ≥ 75 jarigen – zijnde 1.712 deelnemers in totaal – die de kwetsbare bevolking voldoende zou moeten representeren? 

In de studie worden verschillende ‘gevallen’ onderscheiden:

• Bevestigde gevallen

Zijn de gevallen met minstens 1 covid-19 symptoom en een positieve test ‘binnen de 4 dagen van de start van de symptomen’. Op deze gevallen werd de effectiviteit van het vaccin berekend.

• Vermoedelijke gevallen:

Covid-gevallen werden als ‘vermoedelijk’ beschouwd als de symptomen wel het klinische beeld gaven van covid-19 en ook als dusdanig beoordeeld werden door de onderzoeker, maar geen positieve PCR-test opleverde. Voorts werden ze ook niet beschouwd als adverse event (AE), tenzij ze aan de criteria van ernst voldeden. Deze gevallen werden niet meegeteld in de berekening van het effect van het vaccin, noch werden ze vermeld in de gepubliceerde studie. Cijfers hieromtrent vinden we wel terug in de FDA-documenten[24] ^[25] (zie later).

• Potentiële gevallen:

Dit weerspiegelt de gelijkenis tussen covid-19 symptomen en systemische neveneffecten (zoals koorts, rillingen, nieuwe of verergerde spierpijn, diarree, braken), vaak geobserveerd tijdens de eerste 7 dagen na elke vaccinatie. Het oordeel van de onderzoeker, of het over covid-19 symptomen of over systemische neveneffecten ging, vormde hier de basis om al dan niet een test uit te voeren (zie later). Indien de onderzoeker van oordeel was dat het systemische neveneffecten waren, maar op één of andere manier werd er toch een test uitgevoerd en deze bleek positief te zijn, dan werd het als ‘potentiële covid-19’ genoteerd. Analyses van gegevens hieromtrent zijn niet terug te vinden.

Uit het Pfizer-protocol bleek dat er in de fase 3 trial niet structureel en systematisch getest werd op Sars-cov-2 infectie. Mensen werden structureel getest op dag 1 voor de eerste dosis en op de dag voor de 2^de dosis, maar er waren geen structurele en systematische testen op andere perioden en dit is toch wel erg opmerkelijk.
Wat gebeurde er wel. Mensen moesten alles rapporteren (ervaren klachten, medicatie, enz.) in een online dagboek (zelfrapportage) dat door de onderzoekers opgevolgd werd. Indien er symptomen gerapporteerd werden, moest er binnen de 4 dagen contact opgenomen worden. De onderzoekers bepaalden of een bezoek en dus test noodzakelijk waren. Een bezoek kon zowel in persoon als op afstand. In het laatste geval moesten mensen zelf een test afnemen en dit naar het labo (zoals aangegeven door Pfizer) sturen. Het oordeel rond de gerapporteerde symptomen bepaalde met andere woorden of er al dan niet een test afgenomen werd.

Als het symptoom pijn was op de plaats van injectie, kan ik dit nog begrijpen, echter wanneer het gaat over mogelijke covid-19 symptomen die dus erg gelijkend zijn op systemische neveneffecten (AE) van het vaccin, dan stel ik mij hier vragen bij (zie later bij studie van Dagan et al. voor verder uitleg).
Het is zeer zeker terecht dat de onderzoekers de PCR-test ‘enkel’ uitvoerde bij ‘symptomatische’ personen, gezien deze test ‘enkel’ potentieel relevante en waardevolle resultaten oplevert bij ‘symptomatische’ mensen, maar niet bij ‘asymptomatische’ mensen, zoals de handleiding van de PCR-test gepubliceerd door de CDC[26] ook uitdrukkelijk vermeldt (zie later schrijven voor meer uitleg als het gaat over bias met betrekking tot meetinstrumenten).
Echter, dit is een belangrijk medisch experiment, wat maatschappelijk vergaande gevolgen heeft en dus is het de vraag waarom er niet gekozen werd om systematisch te testen bij mensen met op covid-19 gelijkende symptomen (ongeacht het tijdstip van verschijnen, dus ook in de eerste dagen na het toedienen van een dosis)?

Je zou kunnen veronderstellen dat dit niet zo’n probleem hoeft te zijn, want onderzoekers en participanten waren immers ‘blind’ voor welk middel ze kregen. Verschillende onderzoekers[27] [28], maar ook de latere review van de FDA (voor volledige goedkeuring)[29], maakten duidelijk dat er zich problemen stelden bij de ‘blindering’. Zo waren onderzoekers die de vaccins toedienden niet blind, al was het nog maar omdat de vloeistof van vaccins en de placebo’s een andere kleur hebben. Ook de onderzoekers die symptomen dienden te beoordelen waren mogelijk niet blind, omdat participanten alles moesten bijhouden in een elektronisch dagboek, waaronder ook het gebruik van pijnstillende en koortswerende medicatie, wat 2 tot 3 (en meer) keer hoger lag bij de vaccin-groep in vergelijking met de placebogroep (FDA-document, pagina 35-38)[30] [31]. Konden onderzoekers (en participanten) hierdoor raden in welke arm van de studie iemand zat? Of het gebruik van deze medicatie ook nog eens een effect had op het verschijnen dan wel de ernst van potentiële covid-19 symptomen, is hierbij eveneens een open vraag[32]. De vraag blijft met andere woorden waarom er niet systematisch getest werd bij mensen met potentiële covid-19 symptomen en hoe deze methodologische keuze gevonden resultaten al dan niet heeft beïnvloed?

Het wordt nog vager als het protocol van Pfizer aangeeft dat men voor de telling en toewijzing van covid-19 gevallen extra gebruikmaakte van een commissie, die achteraf de beoordeling van de onderzoekers (of het al dan niet over een covid-geval ging), nakeek en eventueel aanpaste. Waarom deed men dit? Een bevestigd geval was het klinisch oordeel van de symptomen door de onderzoekers en een positieve test, dus wat was de meerwaarde van zulk een commissie? Welke wijzigingen voerden zij achteraf door? Welke criteria gebruikten zij voor hun oordeel? Enz. De gegevens en gebruikte formulieren / criteria van deze commissie zijn niet bekend.

Als kers op de taart schreef BMJ begin november 2021 dat er problemen waren en fraude gepleegd werd bij het fase 3 testproject van Pfizer, zoals gerapporteerd door verschillende onderzoekers die werkten aan deze trial.

“…for researchers who were testing Pfizer’s vaccine at several sites in Texas during that autumn, speed may have come at the cost of data integrity and patient safety. A regional director who was employed at the research organisation Ventavia Research Group has told The BMJ that the company falsified data, unblinded patients, employed inadequately trained vaccinators, and was slow to follow up on adverse events reported in Pfizer’s pivotal phase III trial. Staff who conducted quality control checks were overwhelmed by the volume of problems they were finding. After repeatedly notifying Ventavia of these problems, the regional director, Brook Jackson, emailed a complaint to the US Food and Drug Administration (FDA). Ventavia fired her later the same day. Jackson has provided The BMJ with dozens of internal company documents, photos, audio recordings, and emails.[33]”

Wat zeggen bekomen VE-resultaten indien onderzoekers perfect konden nagaan wie al dan niet het Pfizer vaccin kreeg, als de beloofde follow-up binnen de 4 dagen (zoals het protocol stelt) van mensen die symptomen vertoonden niet altijd werd gedaan, als data vervalst werd, enz. Wat betekent al deze informatie voor bekomen resultaten met betrekking tot de veiligheid? Deze studie vormde de basis voor ‘voorwaardelijke goedkeuring’ waardoor men overal ter wereld van start ging met vaccineren. Het is zelfs de studie die ervoor zorgde dat de FDA ‘volledige goedkeuring’ verleende (zie later)!
De regionale directeur van onderzoekscentrum Ventavia bracht de FDA op de hoogte, ze kreeg ook antwoord van de FDA. In theorie zou een klacht en zeker een interne klacht moeten leiden tot controle van het onderzoekscentrum, maar dit gebeurde niet in realiteit! Wat is de waarde van zo’n organisatie indien ze haar job niet uitvoert? Welk vertrouwen kan de bevolking in zulke grote instanties nog hebben? En hoe zit het dan met de leuze dat we het doen voor de ‘(wereld) volksgezondheid’? (zie later)

Voorts gaf Pfizer (maar ook andere, zoals Moderna) in hun aanvraag voor ‘voorwaardelijke goedkeuring’ aan dat het fase 3 testproject opgezet was om 2 jaar lang de effecten (positieve en negatieve) te kunnen opvolgen. Zoals reeds geschetst zijn RCT-designs onontbeerlijk in medicijnenonderzoek onderzoek, omdat ze onder andere oorzakelijke uitspraken kunnen doen. Echter, kort (enkele dagen) na de voorwaardelijke goedkeuring (11 december 2020), begon Pfizer (maar ook Moderna) met het systematisch toedienen van het vaccin bij hun placebogroep (‘unblinding’ the trial) waarmee het RCT-design tegen 13 maart 2021 volledig onbestaande was[34]. Bijgevolg kunnen middellange en lange termijn neveneffecten niet meer grondig onderzocht worden, wat ook geldt voor de effecten van het vaccin als dusdanig en de effecten van het vaccin op varianten. Laat staan dat effecten van boostershots nog naar behoren onderzocht kunnen worden (zie later)!

In augustus 2021 werden de memo’s van de FDA-reviewers van de aanvraag van farmabedrijven voor ‘volledige goedkeuring’ vrijgegeven[35]. Deze nota’s maken duidelijk hoeveel mensen van de oorspronkelijke totale steekproef voor langere tijd opgevolgd werden binnen het RCT-design voor zowel de effectiviteit van het vaccin als voor de veiligheid ervan.

Het bovenste deel van figuur 8 (table 10) toont dat veiligheidsdata tussen de 4 maanden en minder dan 6 maanden gebeurde op slechts 51,2% van de oorspronkelijke steekproef. Voor effecten vanaf 6 maanden, gebeurde dit op slechts 7% van de oorspronkelijke steekproef.
De effectiviteit van het vaccin voor een langer opvolgperiode tussen 4 maanden en minder dan 6 maanden werd berekend op slechts 52,5% van de oorspronkelijke data en voor 6 maanden en meer werden effecten berekend op slechts 7,2% of 3.056 mensen van de oorspronkelijke steekproef.

Niet alleen werd de beloofde follow-up van de 2 jaar tenietgedaan, ook steekproeven binnen het RCT-design voor kortere opvolgperioden verkleinden zienderogen. Hoe realiteitsgetrouw en waardevol zijn effectiviteitsberekeningen voor langere perioden als steekproeven zo klein worden?  Wat kunnen effectiviteitscijfers nog zeggen?
Daarenboven was de cutoff periode van de follow-up, 13 maart 2021. Het rapport maakt duidelijk dat 77% van de participanten uit Amerika kwam, waar er op dat moment nog geen sprake was van de Delta-variant, zoals de FDA-reviewers in hun rapport ook duidelijk stellen. Bijgevolg hebben de bekomen effectiviteitsberekeningen enkel betrekking op de oorspronkelijke Alpha-variant. Wat met andere woorden het effect is van de vaccins op de Delta-variant kan op basis van deze noodzakelijke studie niet bepaald worden.

De ‘volledige’ follow-up periode van deze fase 3 trial geeft aan dat uiteindelijke effectiviteitsberekening gebeurde op een totaal van 910 bevestigde covid-19 gevallen (met minstens 1 symptoom en positieve test), 77 in de vaccin-groep en 833 in de placebogroep, vanaf 7 dagen na de 2^de dosis voor mensen met bewijs van afwezigheid van voorgaande besmetting. Algemene VE voor alle participanten daalt naar 91,1%[36].

Voor de leeftijdscategorie 16-55 jaar is VE 91,2%, zijnde 52 bevestigde gevallen in de vaccin-groep en 568 gevallen in de placebogroep. Voor de leeftijdscategorie 55+ jaar, is VE 90,9%, zijnde 25 gevallen in de vaccin-groep en 265 gevallen in de placebogroep. Kijken we naar de subgroep analyse dan krijgen we volgende resultaten voor de volledige follow-up periode.

In de volledige follow-up periode werden er in de subgroep ≥ 75 jaar 27 mensen met bevestigde covid-19 (zijnde minstens 1 symptoom en positieve test) geconstateerd, waarvan 1 in de vaccin-groep en 26 in de placebogroep. Dezelfde logica geldt voor de andere leeftijdscategorieën.

Dit zijn de algemene VE-resultaten. Belangrijk is dat VE blijft bestaan doorheen de tijd, want als VE daalt na verloop van tijd, dan wil dit zeggen dat de bescherming tegen symptomatische covid-19 (hier voornamelijk milde en moderate symptomen) afneemt, ook bekend als ‘waning immunity’ (of afnemende immuniteit), wat op zijn beurt weer effecten heeft op de berekening van de voordelen – risico balans (zie later), waar de kans op meer risico dan voordeel door vaccinatie toeneemt. Wat blijkt? Dat de fase 3 trial van Pfizer reeds indicatie gaf van mogelijke waning immunity bij de alfa-variant[37].

Figuur 11 toont dat VE voor de periode van minstens 7 dagen na dosis 2 tot minder dan 2 maanden na dosis 2, 96% is. Voor de periode 2 maanden en meer na dosis 2 tot 4 maanden na dosis 2, daalt VE naar 90,1% en voor de periode 4 maanden en meer na dosis 2 tot 6 maanden (wat de cutoff periode is), daalt VE verder naar 83,7%. Echter, er zijn geen data van VE voor de periode langer dan 6 maanden, gezien de studie ontdaan werd van haar RCT-design. Wat daarenboven de effecten zijn van andere varianten op VE, is evenmin geweten gezien data grotendeels verzameld werden vóór de delta-variant.

Alle bovenstaande bemerkingen met betrekking tot het protocol en design (niet systematisch testen, enz.) blijven van toepassing op deze resultaten. Toch wil ik hier stilstaan bij 2 potentieel belangrijke bevindingen die niet vermeld werden in de gepubliceerde studie, wel in de FDA-documenten.
Het betreft ten eerste de resultaten met betrekking tot ‘vermoedelijke’ covid-19 gevallen, mensen die dus wel beoordeeld werden door de onderzoekers als covid-19 geval, maar geen positieve PCR-test hadden (zie later schrijven rond de details van de methodologische twijfel verbonden aan de PCR-test).
In de FDA-review memo’s vinden we op pagina 70 het aantal ‘vermoedelijke’ covid-19 gevallen voor de periode van minstens 7 dagen na de 2^de dosis terug, wat namelijk 4.931 participanten betrof. Hiervan hadden 4.331 mensen een negatieve test, 2.026 in de vaccin-groep en 2.305 in de placebogroep, van de overige 699 mensen waren er geen testdata beschikbaar (redenen hiervoor zie FDA-review memo), waarvan 303 in de vaccin-groep en 396 in de placebogroep. Mits rekening te houden met de ontbrekende data, zijnde de 699 mensen, daalde VE naar zo’n 70%, een slordige 25% minder effectiviteit dan aangekondigd.
Vreemd echter is dat men geen vragen stelde noch bedenkingen formuleerde rond de overige ‘vermoedelijke gevallen’, namelijk 4.331 in totaal.  Er waren zo’n 26 keer meer vermoedelijke gevallen in de vaccin-groep (2.026) dan bevestigde gevallen (77). In de placebogroep waren er zo’n 3 keer meer vermoedelijke gevallen (2.305) dan bevestigde gevallen (833). Gezien het immense maatschappelijke belang van deze studie, waarom werden hier niet meer vragen rond gesteld of waarom werd data door de reviewers niet opgevraagd? Vragen die in het licht van de gemelde fraude in onderzoekscentrum Ventavia pertinenter worden.
Stel dat we deze vermoedelijke gevallen mee zouden nemen in de berekening van VE, dan komen we tot de onthutsende bevinding dat VE zakt tot onder de voorwaarden van effectiviteit (minstens 50%) zoals gesteld door regulators, zijnde 33% (VE =(1- (77+2.026)/(833+2.305))*100).
Brengen we daarenboven ook nog eens de ontbrekende data in rekening, dan zakt VE naar 32% (VE= (1- (77+2.026+303)/(833+2305+396))*100) en dit zonder rekening te houden met effecten van het vaccin bij andere varianten.
Er mag van mij geopperd worden dat de test toch van doorslaggevend belang was, maar dan is het nog opmerkelijker dat er niet ‘systematisch’ getest werd (ongeacht het moment van verschijnen van symptomen) in één van de belangrijkste studies!

Ten tweede toont de review van de FDA duidelijk aan dat er te weinig gegevens zijn voor de effecten van de vaccins bij mensen die een voorafgaande infectie hadden. De fase 3 trial omvat simpelweg te weinig data (+/- 1400 deelnemers) rond deze effecten en dus is men zo goed als ‘blind’ als het gaat over de effecten van vaccinatie bij mensen die reeds een infectie doormaakten. De clinical review van de FDA rapporteert dat VE vanaf 7 dagen na dosis 2 voor mensen met een voorafgaande besmetting 46,9%, namelijk 3 mensen in de vaccin-groepen 6 in de placebogroep. VE voor de ganse periode na dosis 1 was 19,2%, namelijk 13 mensen in de vaccin-groep en 17 in de placebogroep[38]. Effecten die niet aan de voorwaarde van voorwaardelijke goedkeuring (VE is minstens 50%) voldoen, maar zoals het document terecht vermeldt, zijn er te weinig data ter beschikking om hier met zekerheid uitspraken over te doen. 

Deze bevinding zou op zijn minst aanleiding moeten geven tot voorzichtigheid van het vaccineren van mensen die reeds een infectie doormaakten, want indien VE bij mensen die reeds een infectie doormaakten niet de gewenste drempel van 50% behaalt, dan gaan potentiële risico’s doorwegen met kans op meer schade door vaccinatie bij deze groep. Wat effecten van vaccinatie zijn bij mensen met bestaande immuniteit (langdurige) is eveneens niet geweten…maar ondertussen rijden vaccinatiebussen uit voor jong en oud, vinden sommige politici het niet meer dan normaal dat er gediscrimineerd mag worden en staat verplichting – startende bij de zorg – zo goed als voor de deur.

Wat dan met de claim van de gemeenschappelijke commissie en orde van artsen dat er een bewezen effectiviteitsgraad is van 90 à 95% tegen ‘ernstige vormen van covid’ (punt 10 van het advies)? Zoals hierboven beschreven was de oorspronkelijke studie van Pfizer hiervoor niet opgezet. ‘Ernstige covid’ zou gedefinieerd moeten worden als ‘hospitalisatie’ en / of ‘sterfte’, maar dit was niet het geval. Beiden, hospitalisatie en sterfte, waren niet opgenomen in de ‘endpoints’ (of doelen) van de studie. Ook hier gold dat het hebben van 1 ernstige  symptoom en een positieve test[39], leidde tot de diagnose ‘ernstige covid’. Echter, het hebben van een ernstige symptoom wil nog niet zeggen dat men gehospitaliseerd wordt of sterft. Fabrikanten zeiden hierover zelf dat hun steekproeven te klein waren om ernstige covid zoals gedefinieerd door hospitalisatie en/of sterfte te kunnen onderzoeken. Het komt – aldus de fabrikanten – te weinig voor. De populatie die het meeste kans heeft om ernstige covid te ontwikkelen, is voornamelijk de oudere populatie met onderliggende aandoeningen. Echter, slechts 4,3% of 1.712 mensen in hun steekproef was ≥ 75 jaar. Te klein dus om waardevolle uitspraken te doen.

Voor ernstige covid, zoals door Pfizer gedefinieerd (1 ernstig symptoom en een positieve test) toonde de resultaten voor de totale follow-up periode (periode tot 13 maart 2021) dat er in totaal 31 mensen (of 0.07%) van hun totale steekproef (+/- 44.000) waren die ‘na de eerste dosis’ ernstige covid ontwikkelde. 1 persoon in de experimentele groep en 30 personen in de controlegroep, wat een effectiviteit geeft van 96,7%[40].
Echter de Pfizer-studie toonde helemaal geen analyse rond de effectiviteit bij ernstige covid doorheen de tijd (tussen 2 maand en 4 maand, meer dan 4 maand tot 6 maand, langer dan 6 maanden) noch is er voldoende informatie om een duidelijk beeld te krijgen van effecten op ernstige vormen bij verschillende populatiegroepen. Dit laatste omdat 31 mensen simpelweg te weinig is om een betekenisvolle opsplitsingen te maken.
Daarenboven (zoals reeds aangegeven) toonde de data van Pfizer dat het gebruik van koorts- en ontstekingsremmende medicatie bij de gevaccineerde groep soms wel dubbel (en meer) zo hoog lag in vergelijking met de niet-gevaccineerde groep. Gezien ernstige covid gedefinieerd werd als het hebben van 1 ernstig symptoom en een positief test (en niet als hospitalisatie) is het de vraag welke effecten deze middelen hadden op de beoordeling van ernstig covid. Moesten met andere woorden deze middelen niet genomen (mogen) worden, zou het geobserveerde effect blijven bestaan?

Ach, ondertussen zijn er toch al tal van (observationele) studies die het effect van het vaccin toonde op ‘ernstige covid-19, hospitalisatie en sterfte’. Wel, laat ons 1 studie van naderbij bekijken, het is de observationele studie die niet alleen door de WHO[41] als bewijs van effectiviteit aangehaald wordt, maar eveneens door tal van experten van dienst en andere officiële gezondheidsinstanties, namelijk de immense observationele studie van Dagan et al.[42]. Onderstaande bevindingen (observaties tijdens de eerste 14 dagen na dosis 1) werden reeds door tal van andere onderzoekers aangestipt[43] [44], maar ofwel genegeerd ofwel gefactcheckt als onwaar. Echter, we kunnen observaties van trends in studiedata toch niet beschouwen als fake news? Ze zijn er en staan zwart op wit. Onderstaande beschreven trends tonen zich eveneens in andere grote observationele studies, in meerdere of mindere maten, en betreffen allen observaties van de eerste 14 dagen na het toedienen van dosis 1[45] [46] [47]. Sommige onderzoekers bespreken ze, anderen negeren ze helemaal, maar nooit worden ze in rekening gebracht bij het berekenen van VE.
Daarenboven maken deze studies duidelijk waarom het ‘systematische testen’ van alle potentiële covid-19 symptomen – zeker ook tijdens de eerste 7 dagen na het toedienen van dosis 1 en 2 – zo noodzakelijk was tijdens de fase 3 trial van de Pfizer-studie.

Op het eerste zicht lijkt de studie van Dagan et al. fenomenale resultaten weer te geven voor de effectiviteit van het Pfizer vaccin. Deze retrospectieve (een vorm van observationeel onderzoek) studie heeft een totale steekproefgrootte van maar liefst 1.193.236 mensen. De totale steekproef werd opgedeeld naar 596.618 gevaccineerde en 596.618 niet-gevaccineerde mensen, die gebalanceerd werden op een heel reeks variabelen, gaande van leeftijd, afkomst en verschillende onderliggende aandoeningen. Doel hiervan is de alternatieve verklaringen voor geobserveerde verschillen in studie uitkomsten zo veel mogelijk uit te sluiten. Zoals ik in het deel rond het belang van de methodologie van een studie aangaf, kunnen geobserveerde verschillen tussen groepen door tal van mogelijke beïnvloedende variabelen verklaard worden die niets te maken hebben met het medicijn of in dit geval het vaccin. Steekproeven balanceren zorgt ervoor dat we meer controle krijgen over alternatieve verklaringen, omdat de verschillende groepen op verschillende variabelen gelijk gehouden worden. De onderzoekers wijzen terecht op het feit dat dit geen RCT-studie is en dus dat men geen oorzakelijke uitspraken kan doen, maar deze leemte trachten ze net op te vangen door het balanceren van hun steekproef, ook al is ze niet 100% sluitend. De onderzoekers wijzen op de mankementen van RCT-studies omdat ze vaak gebonden zijn aan kleinere steekproeven, waardoor veralgemening met enige voorzichtigheid dient te gebeuren. Door resultaten van verschillende studies en verschillende methodologieën samen te leggen kunnen hiaten van het ene onderzoek opgevangen worden door hiaten in het ander onderzoek. Je hebt dus veel studies nodig om met een bepaalde zekerheid uitspraken te kunnen doen, net omdat geen enkele studie sluitend is. Van daar het belang van debat in onderzoek.
Voor het balanceren van hun immense real-life steekproef maakten deze onderzoekers gebruik van de data van de elektronische medische gegevens van Clalit Health Services (CHS), het grootste ziekenfonds van Israël dat 53% van de populatie van Israël verzekert. Deze databank omvat gedetailleerde informatie over de eerstelijnszorg, de tweedelijnszorg, hospitalisatie, medicatie, laboratorium- en beeldvormingsresultaten.

De onderzoekers gingen voor de periode van 20 december 2020 (start vaccinatie in Israël) tot 1 februari 2021 het effect van het vaccin na op verschillende belangrijke uitkomstvariabelen die, zoals deze onderzoekers tevens aangeven, niet allemaal onderzocht werden in de oorspronkelijk RCT-studie van Pfizer, zijnde het effect op Sars-Cov-2 infectie, Sars-Cov-2 asymptomatische infectie, Sars-Cov-2 symptomatische infectie, Covid-19 hospitalisatie, ernstige ziekte en Covid-19 gerelateerde sterfte. Ze bevestigen met andere woorden de grote mankementen van de oorspronkelijke studie waardoor voorwaardelijke goedkeuring werd gegeven en waarvoor officiële instanties en experten van dienst het verantwoord vonden om algemene vaccinatie te promoten en uit te rollen bij de ganse bevolking van 18+.

Tijdens een gemiddelde opvolgperiode van 15 dagen werden er 10.561 infecties (of 0.88% van de totale steekproef) geregistreerd. 5.996 van deze infecties waren symptomatisch (of 0.50% van de totale steekproef), 369 mensen werden voor covid-19 gehospitaliseerd (of 0.031% van de totale steekproef), 229 mensen ervaarden ernstige ziekte (of 0.019% van de totale steekproef) en 41 mensen (of 0.0034%) stierven aan covid-19.

De eerste observatie die we kunnen maken, is dat er in deze immense steekproef relatief weinig mensen geïnfecteerd waren (slechts 0.88% of 99.12% was niet geïnfecteerd), nog minder mensen hadden symptomen en waren dus ziek (slechts 0.50% of 99.50% was niet ziek), slechts 0.031% diende gehospitaliseerd te worden (of 99.969% werd niet gehospitaliseerd), 0.019% hadden ernstige ziekte (of 99.981% was niet ernstig ziek) en 0.0034% stierf (99.9966% van de totale steekproef stierf niet ten gevolge van covid-19). De gevonden effecten werden dus berekend op het aantal mensen effectief geïnfecteerd (10.561), het aantal mensen die effectief symptomatisch waren (5.996), het aantal mensen effectief gehospitaliseerd (369), het aantal mensen effectief ernstig ziek (229) en het aantal mensen die effectief stierven aan covid-19 (41) en niet op de totale steekproef van 1.193.236 mensen.

Een ander aspect dat in deze studie opvalt, is dat het aantal gehospitaliseerde mensen (369) voor covid-19 groter is dan het aantal mensen die ernstige ziekte ervaren (229). Bijna 38% van de gehospitaliseerde mensen werden als niet ernstige beoordeeld, waardoor de vraag kan gesteld worden of de disproportionele (paniek) communicatie van experten van dienst, de overheid en MSM de druk op de zorg doet verergeren. Hoeveel gehospitaliseerde mensen er op intensieve zorgen terecht kwamen, geeft deze studie niet aan, wat vrij vreemd is, omdat hun databank dit wel vermeldt en omdat IC-opnames een belangrijke barometer vormen in de covid-situatie.

Laat ons naar de resultaten kijken van dit onderzoek. De onderzoekers trachten dus het effect van het vaccin na te gaan door het verschil in aantal mensen geïnfecteerd, symptomatisch geïnfecteerd, gehospitaliseerd, ernstig ziek en het aantal mensen die stierven aan covid-19 te vergelijken tussen gevaccineerden en niet-gevaccineerden. Dit is één van hun resultaten:

Deze grafieken tonen het percentage cumulatief voorkomen voor de uitkomstvariabelen voor gevaccineerden en niet-gevaccineerden. Het percentage cumulatief voorkomen is de som van het aantal keer de uitkomstvariabele op de verschillende dagen voorkomt gedeeld door het aantal mensen. Bijvoorbeeld toont de eerste grafiek (grafiek A) voor de uitkomstvariabele Sars-Cov-2 infectie dat er op dag 0 voor zowel de gevaccineerden als de niet gevaccineerden er geen enkele infectie voorkwam. De steekproefgrootte (number at risk) was toen voor beide groepen 596.618. Op dag 7 zien we de som van het voorkomen van dag 0 tot en met dag 7 van Sars-Cov-2 infectie gedeeld door de gemiddelde grootte van de steekproef (number at risk) over de eerste 7 dagen voor zowel de gevaccineerden als de niet-gevaccineerden. Op dag 42 zien we de som van het voorkomen van dag 0 tot en met dag 42 van Sars-Cov-2 infectie gedeeld door de gemiddelde grootte van de steekproef (number at risk) op dag 42 voor zowel de gevaccineerden als de niet-gevaccineerden. Deze berekeningen werden ook gedaan voor symptomatische infectie (grafiek B), covid-19 hospitalisatie (grafiek C), ernstige covid-19 (grafiek D) en covid-19 sterfte (grafiek E). De grafieken tonen met andere woorden duidelijk aan dat het aantal keer Sars-Cov-2 infectie, symptomatische infectie, covid-19 hospitalisatie, ernstige covid-19 en sterfte door covid-19 geobserveerd wordt gedurende 42 dagen na vaccinatie beduidend lager is voor de gevaccineerden (blauwe lijn) in vergelijking met de niet-gevaccineerden (rode lijn).

Volgens deze grafieken is het erg duidelijk dat het vaccin goede effecten heeft. Echter kunnen we (wederom) vragen stellen bij zowel de methodologie van de studie als bij de rapportage van resultaten door de onderzoekers zelf. Ik verklaar mij nader:

Eén van de voorwaarden om mensen op te nemen in hun steekproef was dat mensen voorafgaand aan de studie geen positieve PCR-test mochten gehad hebben, waarvoor ze de CHS-databank raadpleegden. Het is echter onduidelijk dat mensen die aan de inclusiecriteria voldeden, ook effectief getest werden op dag 0 (voor de start van de studie en vaccinatie) van hun studie. Het lijkt dat men slechts veronderstelde dat deze mensen op dag 0 niet geïnfecteerd waren, omdat ze simpelweg in het verleden geen positieve test hadden volgens de CHS-databank. Echter, zoals zal blijken is dit een belangrijk gebrek van hun studie, die niet alleen de oorzakelijkheid, maar ook hun bekomen resultaten op de helling zetten.

De onderzoekers volgden de hele steekproef op voor Sars-Cov-2 infectie, asymptomatische infectie, symptomatische infectie, hospitalisatie, ernstige ziekte door covid-19 en sterfte door covid-19 gedurende 44 dagen, waar dag 0 de dag voor vaccinatie is, dag 1 de eerste dag van de eerste dosis en dag 21 de eerste dag van de tweede dosis is. Ze redeneerden dat dag 1 tot en met dag 13 geen verschillen geven tussen gevaccineerden en niet-gevaccineerden, omdat de immuniteit door vaccinatie zich gradueel opbouwt. Deze ‘veronderstelling’, namelijk er is geen effect van het vaccin voor dag 14, vinden we in de meeste studies terug. De effecten van de eerste dosis zou te observeren zijn tussen dag 14 en dag 21, de dag van de 2^de dosis. Het effect van de tweede dosis zou dan weer te observeren zijn vanaf dag 28, 7 dagen na het ontvangen van de tweede dosis. Resultaten werden in hun hoofdartikel gerapporteerd tot en met dag 42.

Grotere studies, zoals deze, dienen naast hun hoofdartikel ook bijkomend materiaal te publiceren. Onderaan deze publicatie, vindt u online dan ook bijkomende informatie en data, zijnde het protocol van deze studie, een bijkomende appendix met uitleg en data, en de openbaringsformulieren (die de conflict of interest of (on)rechtstreekse financiering van de onderzoekers opsomt). De openbaringsformulieren gaven aan dat het allen onderzoekers zijn die op één of andere manier verbonden zijn aan Pfizer.

Mensen die enkel het hoofdartikel lezen, vinden geen graten in deze studie. Wanneer echter het bijkomend materiaal onder de loep genomen wordt, zien we dat deze onderzoekers wel erg nalatig waren in het correct rapporteren van hun data. Zo vinden we in tabel S7 van hun bijkomende appendix (supplementary appendix, pag. 46-54) onder andere de ruwe data terug, waarop hun effecten van vaccinatie berekend werden.
Wat meteen opvalt, is het immense verschil van aantal Sars-Cov-2 infecties, asymptomatische infecties, symptomatische infecties en hospitalisatie tussen gevaccineerden en niet-gevaccineerden op dag 1 van hun studie. Hier een overzicht:

Dit is erg vreemd, omdat de onderzoekers een claim trachten te doen op de oorzakelijkheid van hun gevonden effecten. Wil je dat alternatieve verklaringen zo goed als nihil zijn, dan dien je bij de start van je studie ervoor te zorgen dat je uitkomstvariabelen gelijk verdeeld zijn tussen gevaccineerden en niet-gevaccineerden. Doe je dit niet, dan kunnen je geobserveerde effecten het gevolg zijn van dit initiële verschil. Het wordt nog vreemder omdat onderzoekers claimen dat er geen verschil kan zijn tussen gevaccineerden en niet-gevaccineerden tussen dag 0 en dag 13…maar dit is niet wat hun data zegt. Hun data zegt dat er wel degelijk een verschil is. De nalatigheid in hun rapportering gaat nog verder, want hun data toont zelfs dat er een spectaculaire toename is van Sars-Cov-2 infectie, asymptomatische infectie, symptomatische infectie en hospitalisatie tijdens de eerste dagen voor hun gevaccineerde groep in vergelijking met de niet-gevaccineerden. Om dit te tonen maakte ik grafieken van hun data. De volgende 4 grafieken tonen het percentage Sars-cov-2 infectie, het percentage asymptomatische infectie, het percentage symptomatische infectie en het percentage hospitalisatie zoals de studie van Dagan et al. ze rapporteert en dit telkens voor de observatie tijdens 44 dagen.

Deze grafieken tonen met andere woorden dat het voorkomen van Sars-Cov-2 infectie (figuur 14), asymptomatische infectie (figuur 15), symptomatische infectie (figuur 16) en covid-19 hospitalisatie (figuur 17) op dag 1 van hun studie grote verschillen toont in voorkomen. Deze uitkomstvariabelen komen meer voor in de niet-gevaccineerde groep (rode lijn) in vergelijking met de gevaccineerde groep (blauwe lijn). Als onderzoekers stellen dat de eerst 14 dagen geen verschil zal opleveren in voorkomen tussen de twee groepen, omdat immuniteit zich gradueel opbouwt, dan zou je ook verwachten dat er inderdaad geen verschillen zijn tussen de twee groepen. Je zou zelfs verwachten dat men bij de start ervoor zorgt dat de groepen op het voorkomen gelijk zijn, wat onderzoekers hadden kunnen doen, moest men hun deelnemers effectief getest hebben op dag 0. Men had met andere woorden hier in hun protocol of design van de studie rekening mee moeten houden, zeker als men oorzakelijke uitspraken wil doen.
Een tweede aspect wat de grafieken tonen is de snelle toename tijdens de eerste dagen van het voorkomen van Sars-Cov-2 infectie, asymptomatische infectie, symptomatisch infectie en covid-19 hospitalisatie bij de gevaccineerde groep in vergelijking met de niet-gevaccineerde groep.

De vraag wordt waarom deze onderzoekers deze duidelijke effecten tijdens de eerste dagen nalieten te rapporteren en waarom men in hun procedure niet koos om de uitkomstvariabelen in het begin van hun studie tussen de groepen gelijk te houden? Ze maken een claim op oorzakelijkheid, maar door dit op deze manier te doen, creëren ze een alternatieve verklaring voor hun gevonden effecten. De vraag wordt dus wat er zou gebeuren indien ze de incidentie of het aantal gevallen wel gelijk gehouden zouden hebben op dag 1 van hun studie? We kunnen dit nagaan door de proportie stijging of daling in incidentie of aantal gevallen tussen de verschillende dagen per groep te berekenen. Hiermee ga ik ervan uit dat de hoeveelheid stijging of daling sowieso zou plaatsvinden, waarvoor ik mij op hun originele data baseer. Vraag wordt dus letterlijk heeft het niet gelijk houden van hun uitkomstvariabelen bij de start van hun studie een effect op de bekomen resultaten en wat zou er kunnen gebeuren indien ze dit wel zouden gedaan hebben?

Balanceren we met andere woorden de geobserveerde incidentie op dag 1 over de twee groepen en berekenen we de hoeveelheid stijging of daling in incidentie per dag en per groep, dan zouden we volgende resultaten bekomen.

De grafieken geven weer dat indien de hoeveelheid stijging of daling tussen de verschillende dagen per groep inderdaad waarachtig is en indien de onderzoekers hun uitkomstvariabelen bij de start zouden gebalanceerd hebben (wat noodzakelijk is om alternatieve verklaringen en toeval uit te sluiten), hun bekomen resultaten tegenovergesteld zouden zijn van wat zij rapporteerden, namelijk cumulatief meer Sars-Cov-2 infectie, asymptomatische infectie, symptomatische infectie en hospitalisatie bij gevaccineerden in vergelijking met niet-gevaccineerden! Maken we dezelfde grafieken zoals de onderzoekers deden, namelijk de proportie cumulatieve incidentie (de som van het aantal voorvallen op dag 7, dag 14, dag 21, dag 28, dag 35 en dag 42 gedeeld door de grootte van de steekproef), dan krijgen we het volgende te zien:

We observeren inderdaad cumulatief meer Sars-cov-2 infectie, meer asymptomatische en symptomatische infectie en meer hospitalisatie voor de gevaccineerden in vergelijking met de niet-gevaccineerden. Hun studie en voornamelijk hun rapportering van hun gevonden resultaten zo maar als ultiem bewijs beschouwen, is met andere woorden zeer gevaarlijk! In welke mate het niet balanceren een effect heeft gehad op ernstige covid-19 en covid-19 sterfte, wordt hierdoor een open vraag. Hun claim van potentiële oorzakelijkheid vervalt door het feit dat men de uitkomstvariabelen niet uitdrukkelijk balanceerde bij de start van de studie!

Hun rapportage van effectiviteit van vaccinatie komt hiermee potentieel op de helling te staan. Het is verbluffend hoe ze het effect van deze eerste dagen weten te verhullen.
Combineren we deze potentiële bevindingen met het feit dat de fase 3 trial van Pfizer geen systematische tests uitvoerden tijdens de eerste dagen na vaccinatie en we zitten met een enorme leemte in kennis met immense gevolgen voor de berekening van de voordelen – risico balans voor alle bevolkingsgroepen!

De aanname die deze onderzoekers veronderstellen met betrekking tot de afwezigheid van vaccin effecten tussen dag 1 en 14,  is op zijn minst bedenkelijk te noemen gezien hun data deze aanname weerlegt! Dit soort bevindingen heeft meteen implicaties voor gevonden effecten van andere studies die vertrekken vanuit dezelfde aanname, namelijk dat er geen effect geobserveerd wordt tijdens de eerste 14 dagen na het eerste vaccin. Een implicatie die eveneens geldt voor gerapporteerde observaties, zo ook door Sciensano, met betrekking tot besmetting en hospitalisatie van gevaccineerden versus niet-gevaccineerden. In het covid-19 wekelijkse epidemiologisch bulletin daterende van 19 november 2021[48] staat er op pagina 28: “Merk op dat personen die ofwel gedeeltelijk gevaccineerd zijn of die nog niet minstens 14 dagen volledig gevaccineerd zijn, niet in deze grafieken werden opgenomen”. In het licht van bovenstaande bevindingen, is de vraag hoe deze grafieken eruit zouden zien indien men deze resultaten wel zou hebben opgenomen.
Op dit moment lijkt het dat indien de hele periode in acht wordt genomen, vaccinatie initieel meer kwaad doet dan goed. Door deze initiële resultaten weg te laten, wordt het eindresultaat mogelijk zwaar vertekend en zelfs omgekeerd. De focus bij deze veronderstelling ligt op de logica dat immuniteit zich gradueel opbouwt en dus maakt men geen onderscheid tussen gevaccineerd en niet-gevaccineerd. Echter dat vaccins initieel geen enkel effect hebben, blijkt onwaar te zijn, volgens de studie van Dagan et al[49], de studie van Amit et al.[50], de studie van Vasilejou et al.[51] en de studie van Hall et al.[52].

Het wordt nog obscuurder als de onderzoekers van de Pfizer-studie, wetende dat ernstige bijwerkingen amper onderzocht werden en worden (zie later), niet het aantal niet-covid 19 gerelateerde hospitalisaties en niet-covid 19 gerelateerde sterfte tussen de verschillende groepen in kaart bracht. Men heeft immers de data, gezien alles geregistreerd wordt in het CHS-datasysteem! Als onderzoeker ben je op zoek naar de realiteit en in dit geval ben je tevens op zoek naar de beste oplossing voor de volksgezondheid! Dit is althans de claim die alle officiële (gezondheids)instanties maken! Het negeren van het belang van methodologie in onderzoek, het intentioneel (?) negeren van bekomen resultaten waardoor de uitkomst van een studie mogelijk tegenovergestelde bevindingen bekomt, is – in deze situatie waar de druk op algemene verplichte vaccinatie toeneemt – gevaarlijk te noemen.

Of deze bevindingen daadwerkelijk effecten hebben op de effectiviteit van vaccins, is een open vragen en kunnen we enkel te weten komen als farmabedrijven-bedrijven, waaronder Pfizer, hun data vrijgegeven. Voor Pfizer zal dit pas mogelijk zijn vanaf 2023[53].

Zijn we werkelijk bereid contracten met farma-reuzen als belangrijker te achten dan volksgezondheid? Is het absurd dat vele onafhankelijke onderzoekers een pleidooi houden voor voorzichtigheid, meer transparantie, meer data…vooraleer de nu al bestaande rush voor algemene en algehele vaccinatie door te zetten? En wat te vinden van discriminerende oproepen en maatregelen van de overheid op basis van dit soort data? (zie ook later)

Op basis van deze data en resultaten, kan ik onmogelijk zeggen dat de communicatie van experten van dienst, de overheid en MSM rond de effectiviteit in lijn ligt met de bevindingen, noch inhoudelijk en noch qua overtuigend zekerheidsgehalte waarmee de heren en dames hieromtrent spreken. Hoe kan hun communicatie niet als misleidend beschouwd worden, hoe kan er niet gesproken worden over het verspreiden van desinformatie van deze organen?

We kunnen concluderen dat de initiële Pfizer-studie een effect vond van het vaccin op milde tot moderate covid-19 symptomen, vanaf 7 dagen na de 2^de dosis, bij een relatief jonge en gezonde populatie en zonder dat ze een voorafgaande besmetting hadden.
De studie kon niets zeggen over infectie, transmissie, covid-19 hospitalisatie noch sterfte door covid-19. Pfizer maakte gebruik van een bedenkelijke methodologie, zoals het niet systematisch testen van potentiële covid-19 symptomen ongeacht het moment van verschijnen, wat in het licht van observaties in grote observationele studies, namelijk initieel meer infectie en hospitalisatie en een snellere stijging ervan bij gevaccineerden in vergelijking met niet-gevaccineerden tijdens de 1^ste 14 dagen na de eerste dosis, potentieel erg belangrijk is. Gevonden effecten zouden op zijn minst voorzichtig geïnterpreteerd moeten worden en aanleiding geven tot meer onderzoek door onafhankelijke onderzoekers. Wat des te prangender wordt in het licht van de gerapporteerde fraude tijdens de fase 3 Pfizer trials. Echter grote gezondheidsinstanties laten de fraude toe; experten van dienst, de overheid en MSM gaan onverminderd door met het promoten van de vaccins.
Contracten met farma-reuzen zijn blijkbaar belangrijker dan uw gezondheid en deze van uw naasten (ouders, grootouders, kinderen, kleinkinderen…), wat hierna nog duidelijker zal worden als ik het heb over de bestaande bewijsstukken (en de afwezigheid ervan) met betrekking tot potentiële nevenschade en alternatieve behandelingen.

B. Over de veiligheid van de covid-19 vaccins

Punt 10 van het geformuleerde advies spreekt niet alleen over veilige vaccins, maar ook over de beperkte risico’s op ongewenste neveneffecten. Punt 11 stelt dat er een gunstige verhouding is tussen de voordelen en risico’s van vaccinatie.

Als het gaat over veiligheid van de vaccins, dan dient er inderdaad een voordelen – risico balans opgesteld te worden, waar het doel erin bestaat dat de voordelen opwegen tegen de nadelen. Geen enkele keuze (kiezen voor vaccinatie of niet) is vrij van risico’s, waardoor de vraag wordt welke keuze ‘het minste’ risico inhoudt. In het afgelopen 1,5 jaar is het opmerkelijk hoe het huidig discours ervoor gezorgd heeft dat we ‘geen enkel’ risico meer willen nemen op ‘besmetting’, terwijl we de risico’s van vaccinatie normaliseren en er met graagte bijnemen. De vraag is niet alleen of dit discours van experten van dienst, overheid en MSM terecht is, maar of deze ‘veronderstelling’ ook geldt voor ‘alle’ bevolkingsgroepen (qua leeftijd, onderliggende aandoeningen, enz.) dan wel enkel voor ‘bepaalde’ groepen?

Het opstellen van zulk een balans is afhankelijk is van verschillende factoren[54], waaronder
1. de geobserveerde ernst van covid-19 binnen de populatie en subpopulaties;
2. VE in real-life binnen de populatie en verschillende subpopulaties;
3. VE voor andere varianten;
4. de duur van VE, indien VE daalt (waning immunity) binnen de 6 maanden tot 12 maanden, dan nemen de voordelen af en stijgt de kans op risico’s;
5. een duidelijk zicht hebben op het ‘natuurlijk’ voorkomen van potentiële risico’s (bv. myocarditis en pericarditis) in de algemene populatie en subpopulaties;
6. instaat zijn directe vergelijkingen te kunnen maken tussen bijvoorbeeld hospitalisatie door covid-19 en hospitalisatie door het potentiële risico. In dit geval wil dit zeggen dat er duidelijke transparantie is van hospitalisaties ‘door’ covid-19, hospitalisatie ‘met’ covid-19 (niet hoofdklacht), hospitalisatie voor onderzocht risico (zoals myocarditis en pericarditis) met en zonder vaccinatie voor zowel de algemene bevolking als verschillende subpopulaties;
7. In staat en transparant zijn een onderscheid te maken tussen oorzaak en gevolg;
8. alle informatie is beschikbaar voor korte, middellange en lange termijn;
9. Aan- of afwezigheid van alternatieve behandeling(en).

Reeds vanaf november 2020, in de periode dat vaccins aangekocht werden, krijgen de burgers te horen dat de vaccins veilig zijn. Zoals Vandamme het stelde, gaven de fase3 testprojecten veel informatie over de effectiviteit en veiligheid. Vlieghe wees er dan weer op dat lange termijn effecten nog een vraagteken zijn, maar dat de studies blijven verder lopen.

De oorspronkelijke studies (met RCT-design) waren inderdaad ook opgezet om gedurende 2 jaar de effectiviteit en veiligheid van de covid-19 vaccins op te volgen, waardoor effecten (positieve en negatieve) bij gevaccineerden versus niet-gevaccineerden op  middellange en lange termijn opgevolgd en in kaart gebracht konden worden.
Echter, kort na de voorwaardelijke goedkeuring pasten farmaceutische bedrijven ‘unblinding’ toe, de placebogroep werd eveneens geleidelijk gevaccineerd, waardoor niet alleen het oorzakelijk onderzoek verdween, maar ook het middellange en lange termijn effectiviteits- en veiligheidsonderzoek. In oktober 2020 schreef Peter Doshi:

“Great uncertainty remains over how long a randomised trial of a vaccine will be allowed to proceed. If efficacy is declared, one possibility is that the thousands of volunteers who receive a saline placebo would be offered the active vaccine, in effect ending the period of randomised follow-up. Such a move would have far reaching implications for our understanding of vaccines’ benefits and harms, rendering uncertain our knowledge of whether the vaccines can reduce the risk of serious covid-19 disease and procluding any further ability to compare adverse events in the experimental versus the placebo arm”[55].

In diezelfde oktobermaand sprak de FDA nog woorden van hoop:

“Continuation of placebo controlled follow-up after EUA will be important and may actually be critical to ensure that additional safety and effectiveness data are accrued to support submission of a licensure application as soon as possible following an EUA. … Once a decision is made to unblind an ongoing placebo controlled trial, that decision cannot be walked back. And that controlled follow-up is lost forever.”[56]

Zelfs begin december 2020 zei dezelfde instantie nog:

“Placebo controlled follow-up can be very important in showing that whatever happened in the vaccine group also happened in the placebo group. Because that’s our best way of knowing.”[57]

Pfizer begon met ‘unblinding’ vanaf 14 december 2020 en tegen 13 maart 2021 was hun oorspronkelijk studie, die opgezet was om 2 jaar lang follow-up onderzoek met het RCT-design door te zetten, onbestaande. We hebben met andere woorden geen informatie over middellange en lange termijn veiligheidseffecten, dat dit een enorm risico met zich meebrengt, heeft het verleden ons reeds herhaaldelijk getoond (zie later).

Ook al bracht de oorspronkelijke fase 3 trial van Pfizer zelf gerapporteerde (on)verwachte AE’s  en SAE’s (serious adverse events) in kaart, de studie was simpelweg niet als dusdanig opgezet om belangrijke risico’s binnen verschillende (sub-)populaties enerzijds en zeldzame ernstige neveneffecten anderzijds in kaart te brengen[58] [59]. Bij dit laatste moeten we beseffen dat datgene wat als zeldzaam beschouwd wordt door massa-vaccinatie minder zeldzaam wordt. Nog nooit in de geschiedenis van de mens, is een vaccin dat amper 6 maanden onderzocht werd volgens de regels van de kunst (?), zo massaal ingezet, laat staan ‘(pseudo-)verplicht’ geweest.

De bedenking dat de vaccins amper onderzocht zijn, wordt vaak tegengesproken door experten van dienst, want zegt men de mRNA-techniek wordt al langer en bij andere aandoeningen onderzocht. Echter, dit onderzoek kan wel indicatie geven – wat dan aanleiding zou moeten geven voor verder onderzoek – maar kunnen geen bewijsstukken leveren voor de veiligheid van covid-19 vaccins als dusdanig! Willen we ‘realiteitsgetrouwe’ uitspraken doen, dan dient onderzoek te gebeuren ‘met de gebruikte techniek van de covid-19 vaccins’ én ‘bij Sars-Cov-2’ zelve. Het is dit soort contextverwarring dat experten van dienst, de overheid, MSM en factcheckers graag gebruiken.  Elke kritische denker en onderzoeker wordt afgemaakt indien ze refereren naar onderzoek niet uitgevoerd bij Sars-Cov-2, terwijl pleitbezorgers van het huidige discours deze regel niet hanteren wanneer het past in hun betoog. Het pijnlijke aan de zaak is dat kritische onderzoekers (zoals zal blijken) verwijzen naar dit soort onderzoek als ‘pleidooi’ voor meer onderzoek bij Sars-Cov-2, omdat het niet bestaat, omdat er te weinig gegevens zijn, omdat ze voor meer zekerheid en dus volksgezondheid willen gaan.
Experten van dienst, de overheid, MSM en in het verlengde daarvan factcheckers gebruiken dit soort onderzoek (bv. de mRNA-techniek, dus niet de specifiek gebruikte techniek (met spike eiwitten) in covid-19 vaccins, bij andere aandoeningen) net voor het tegenovergestelde, namelijk we moeten – ondanks de afwezigheid ervan – het niet meer onderzoeken. Het hallucinante aan de zaak is dat ook grote gezondheidsinstanties, zoals de FDA, van dit soort contextverwarrende technieken maar al te graag gebruik maakt.

Laat ons kijken naar de beweerde immense hoeveelheid veiligheidsdata komende van Pfizer’s fase 3 trail.

De FDA geeft in haar briefing[60] en clinical review[61] van de fase 3 trial aan wat de gekende, ongekende en potentiële risico’s en/of leemten zijn. Hier een overzicht:

1. De duur van de bescherming blijft een vraagteken:
   Zoals hierboven beschreven moeten we niet alleen de duur maar ook de hoeveelheid bescherming in vraag stellen. Alleen al het in rekening brengen van ‘missing data’ zorgt voor een drop van VE naar zo’n 70%, aldus Pfizer. Wat met effecten van ‘suspected cases’, die indien ze meegerekend worden, ervoor zorgen dat een noodzakelijk VE van 50% niet behaald wordt? Wat met observaties van effecten in de eerste 14 dagen na dosis 1 in vele grote observationele studies? Welke effect hebben ze op VE? Wat met methodologisch bedenkelijke praktijken, zoals het niet systematische testen van alle potentiële covid-19 symptomen ongeacht het moment van verschijnen? Wat waren beoordelingscriteria van de commissie die de classificatie van covid-19 gevallen achteraf nog eens extra beoordeelde? Welke wijzigingen pasten zij toe? Wat met VE-effecten na 6 maanden, als potentiële waning immunity reeds zichtbaar is tussen maand 4 en voor maand 6? Zoals het ministerie van Israël ons reeds in juli liet weten (zo’n 6 maand na vaccinatie in Israël), zakte VE naar 39%[62] [63], wat immense implicaties heeft voor het berekenen van de voordelen / risico balans zoals ook aangegeven door de FDA[64] (zie later). Is geobserveerde VE voor deze laatste periode (meer dan 4 maand en minder dan 6 maand) betrouwbaar genoeg als we weten dat deze VE op slechts 7% van de totale steekproef gebeurde? Was er een effect van gebruikte koorts- en ontstekingsremmende middelen op bekomen resultaten? Wat met VE bij andere varianten? Zoals de FDA duidelijk aangeeft zijn alle gerapporteerde resultaten van voor het verschijnen van de Delta-variant. Hoe VE (maar ook veiligheid, effecten en veiligheid van boostershots, enz.) op lange termijn nog grondig beoordelen als het RCT-design teniet werd gedaan? Met welke data werd er gefraudeerd en welke implicaties heeft dit op gevonden resultaten?
2. Geen of nauwelijks informatie over de effectiviteit voor mensen met een hoog risico op ernstige covid-19.
   De studiepopulatie voor mensen met een verzwakt immuunsysteem, waren mensen met ‘stabiele HIV/AIDS’, maar de opgenomen steekproef was te klein om zekerheidsuitspraken te kunnen doen, aldus de FDA. Andere ziekten die kunnen zorgen voor een verzwakt immuunsysteem waren niet opgenomen in de studie.
3. Geen of onvoldoende data rond effectiviteit en veiligheid bij zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven. Ook al worden hier studies rond opgezet, kunnen we steekproeven van 1000 mensen als voldoende achten als we weten dat de steekproef voor mensen met een voorafgaande besmetting (+/-1400 mensen) niet als groot genoeg geacht wordt?
4. Onvoldoende data rond effectiviteit en veiligheid bij mensen die een voorafgaande infectie gehad hebben omwille van een te kleine steekproef. Bestaande data geven aan dat VE bij deze groep erg klein is, wat implicaties heeft voor de voordelen / risico balans, ongeacht de leeftijd.
5. Geen data voor jonge populaties. Oorspronkelijk werd een kleine 16 – 17 jarigen opgenomen, maar er waren te weinig data om effecten te berekenen. Voor mensen jonger dan 15 waren er geen data ter beschikking.
6. Geen data rond VE en veiligheid bij verandering van de karakteristieken van de pandemie, geen data rond mutaties van het virus noch rond VE en veiligheid bij co-infecties (meerdere infecties tegelijk).
7. Geen data rond asymptomatische infecties.
8. Geen data rond effectiviteit van het vaccin op lange-termijn effecten van covid-19. Covid-19 kan langere termijn effecten hebben, maar wat het effect van het vaccin hierop is, is ongeweten.
9. Geen data rond de effectiviteit van de vaccins op sterfte.
10. Geen data rond de effectiviteit van de vaccins op transmissie.
11. Een gekend risico is dat verwachte AE’s (adverse Events) en (lokale reacties en systemische reacties) SAE’s (Serious Adverse Events) allen meer voorkwamen in de vaccin-groep dan in de placebogroep.
12. Een onverwacht AE, wat causaal verbonden werd aan het vaccin, is zelf limiterende lymfadenopathie (zwelling van lymfe klieren), wat bij 87 mensen in de vaccin-groep gebeurde versus 8 in de placebogroep.
13. Tijdelijke gezichtsverlamming (Bell Palsy) werd eveneens causaal verbonden met het vaccin, 7 gevallen in de vaccin-groep versus 0 in placebogroep.
14. Een verhoogd risico op myocarditis en pericarditis, voornamelijk bij de jongere mannelijke populatie (< 40 jaar), waarvan sommige op IC belanden. Er zijn geen data over de eventuele lange termijn gevolgen, geen data over verhoogde risico’s bij verschillende leeftijds- en gendergroepen.
15. Weinig of geen veiligheidsdata voor specifieke groepen zoals jongeren, mensen met voorafgaande covid-19, zwangere vrouwen, vrouwen die borstvoeding geven en mensen met een verzwakt immuunsysteem.
16. Geen data en informatie rond verhoogde blootstelling en langere follow-up (> 6 maanden).
17. Geen data rond ADE (Antibody-Dependent-Enhancement of het overreageren van het immuunsysteem na blootstelling met een ‘wild’ virus) op middellange en lange termijn (wat eveneens hand in hand gaat met ‘waning immunity’).

Deze gekende en ongekende risico’s komen voort uit de Pfizer-studie en werden alle erkend door de FDA.

In juni 2021, diende verschillende farmabedrijven, waaronder Pfizer, een aanvraag in voor ‘volledige’ goedkeuring, een goedkeuring die men ook van de FDA op basis van bovenstaande data en gebrek eraan mochten ontvangen. Het moment dat farmabedrijven deze aanvraag deden, trok een groep onafhankelijke onderzoekers aan de alarmbel en stelden een brief op voor de FDA met de vraag vaccins nog niet volledig goed te keuren bij gebrek aan informatie en transparantie verdeeld over 8 punten[65]. Ik geef hun volledige opgestelde lijst van ontbrekende kennis – die zij als noodzakelijk achten voordat ‘volledige goedkeuring’ door de FDA gegeven zou worden – mee, de belangrijkste punten staan in het vet.

1. “Het vervolledigen van minstens 2 jaar vervolgonderzoek met de deelnemers van de oorspronkelijke RCT-testprojecten, zelfs wanneer deze projecten ontdaan werden van blindering en ze dus geen placebo-controle groep meer hebben. Alle fase 3 testprojecten van de vaccin fabrikanten waren sowieso al ontworpen met een looptijd van 2 jaar. Redenen:
   • Signalen van belangrijke bijwerkingen kunnen gedetecteerd worden in klinische testprojecten, maar ondanks dat er 10.000 den deelnemers opgenomen waren, is dit te weinig om zeldzame bijwerkingen te kunnen vaststellen.
   • Het 2-jarig vervolg van testprojecten zorgt ervoor dat de detectie van lange termijn bijwerkingen, die pas na vele maanden naar boven komen, mogelijk wordt. Zie later het Pandemrix vaccin (eigen aanvulling).
   • Het 2-jarig vervolgonderzoek van de testprojecten zou ook kunnen zorgen voor een meer gedetailleerde beoordeling van infectie, herinfectie, besmettelijkheid, en het opvolgen van de immuunreactie doorheen de tijd van alle gevaccineerden.
   • De kwaliteit van de dataverzameling van klinische testprojecten is superieur aan passieve dataverzamelingssystemen zoals VAERS (Vaccine Adverse Event Reporting System) (Voor Europa is dit EudraVigilance (eigen aanvulling)). Het 2-jarige vervolgonderzoek van de testprojecten geeft een waardevolle kans om beter begrip te krijgen van het bijwerkingenprofiel van zowel de algemene bevolking, als ook van specifieke groepen, zoals mensen op vruchtbare leeftijd, mensen met een verzwakt immuunsysteem en verschillende leeftijdsgroepen, inclusief adolescenten en jonge kinderen.
2. Er moet voor gezorgd worden dat er substantieel bewijs is van klinische effectiviteit die zwaarder doorweegt dan de schade in bepaalde bevolkingsgroepen zoals: zuigelingen, kinderen en adolescenten; mensen die reeds een Sars-Cov-2 infectie hadden; mensen met een verzwakt immuunsysteem; zwangere vrouwen; vrouwen die borstvoeding geven, kwetsbare ouderen; mensen met kanker, auto-immuunziekten en hematologische aandoeningen (bloedaandoeningen). Redenen:
   • De effectiviteit en veiligheid van medicijnen verschilt vaak tussen populaties zoals gezonde jongvolwassenen versus oudere volwassenen, mannen versus vrouwen, of Sars-Cov-2 overlevers versus diegene die nooit blootgesteld waren aan het virus.
     • Zo is het relatieve risico op Sars-Cov-2 infectie, hospitalisatie, en sterfte beduidend lager in zuigelingen, kinderen en adolescenten in vergelijking met volwassenen[66] [67]
     • Mensen die reeds een Sars-Cov-2 infectie hadden, zullen waarschijnlijk even lang of zelfs langere immuniteit hebben voor vervolg infecties in vergelijking met immuniteit door vaccinatie[68] [69] [70] [71]en kunnen zelfs een verhoogd risico op bijwerkingen hebben[72] [73] [74] [75].
     • De nog steeds aan de gang zijnde fase 3 testprojecten van Moderna, Pfizer en Janssen hebben grotendeels (of helemaal) geen van de volgende belangrijke bevolkingsgroepen, waarvan kan aangenomen worden dat de effecten van het product verschillend zal zijn dan de bevolkingsgroepen wel opgenomen in hun testprojecten. Ontbrekende populaties zijn:
       • Zuigelingen, kinderen en adolescenten
       • Mensen met een vorige Sars-Cov-2 infectie
       • Mensen met een verzwakt immuunsysteem
       • Mensen die kanker gehad hebben of op dit moment hebben
       • Mensen met hematologische stoornissen
       • Mensen met auto-immuunziekten
       • Zwangere of borstvoeding gevende vrouwen
       • Fragiele ouderen (inclusief diegene die in een WZC leven)
   • Het gaat niet alleen over de vraag of er simpelweg effectiviteit is, maar ook hoeveel effectiviteit er is binnen deze bevolkingsgroepen, welke soort effectiviteit (bv. Verminderen van het risico op symptomatische covid-19 versus vermindering in hospitalisatie en sterfte) en wegen deze effectiviteitsvoordelen door op potentiële schade in deze bevolkingsgroepen.
   • Voordat men overweegt deze bijzondere bevolkingsgroepen in de volledige goedkeuring van vaccins op te nemen, moet data het substantiële bewijs van klinische effectiviteit leveren en dat bewijs van klinische effectiviteit moet doorwegen op schade in deze bevolkingsgroepen.
3. Een grondige veiligheidsbeoordeling van spike-eiwitten die ter plaatse door lichaamsweefsels na vaccinatie geproduceerd worden en een volledige biologische distributie, farmacokinetiek (studie van de lichamelijke opname, distributie, metabolisme en uitscheiding van vreemde chemische stoffen die in het lichaam gebracht worden), en weefselspecifieke giftigheid van spike proteïnes. Redenen:
   • Het ter plaatste produceren van de Sars-Cov-2 spike-eiwitten is het doelmechanisme van alle Covid-19 vaccins die een voorwaardelijke goedkeuring kregen. Daarom is het noodzakelijk om het veiligheidsprofiel van het spike-eiwit zelf (in afwezigheid van het virus) voor alle populaties waarvoor men goedkeuring verleend grondig te begrijpen.
   • Er werd bewijs geleverd dat er sprake is van systematische circulatie van het spike-eiwitten of bepaalde componenten ervan na immunisatie[76]. Alle studies – waar de opstellers van deze petitie weet van hebben – werpen bezorgdheden met betrekking tot de veiligheid van het spike-eiwitten op[77] [78] [79] [80] [81] [82] [83] [84] [85] [86] [87] [88]. De concentratie van circulerende spikes was gecorreleerd met de ernst van Covid-19 ziekte[89] (Dus hoe hoger de concentratie circulerende spikes, hoe meer ziek mensen waren. (eigen aanvulling)).
   • Gezien ook de rapporteringen in VAERS bij jong en oud, moeten studies noodzakelijk minstens volgende bezorgdheden aankaarten:
     • Coagulopathie (stollings- of bloedingsstoornissen), inclusief bloedklonters, bloedingen, trombocytopenie (ziekte waarbij je weinig bloedplaatjes hebt), hartaanvallen en beroertes.
     • Problemen met de voortplanting, inclusief onregelmatigheden in de menstruatie, verminderde vruchtbaarheid, miskramen en vroeggeboorte. Zo toonde een studie[90] aan dat de vaccins een generatie antilichamen induceren om spike-eiwitten, die genetisch gelijkend zijn op eiwitten geproduceerd door de placenta, aan te vallen. Vaccin fabrikanten hebben nog geen immunologische onderzoeken naar de betrokkenheid van spike-eiwitten bij eiwitten die betrokken zijn bij de ontwikkeling van de placenta uitgevoerd.
     • Carcinogenesis (de vorming/ontwikkeling van kanker). Er is indicatie dat spike eiwitten de vorming van kanker kan bevorderen[91] [92]. Gezien de waarschijnlijkheid van jaarlijkse booster vaccinaties, moeten de covid-19 vaccins op dezelfde manier behandeld worden als lange termijn medicatie voor chronische aandoeningen, waardoor het belangrijk is het kankerverwekkend potentieel in acht te nemen en te onderzoeken.
     • De transmissie van spike-eiwitten (of delen ervan) bij gevaccineerden door bijvoorbeeld borstmelk en geassocieerde risico’s bij pasgeborenen en zuigelingen.
     • Neurologische aandoeningen, inclusief Guillain-Barré syndroom, acute gedissemineerde encefalomyelitis (acute aandoening van het centraal zenuwstelsel (hersenen en ruggenmerg)), transversale myelitis (ontsteking van het ruggenmerg waardoor men problemen krijgt met bewegen, met het voelen en/of ophouden van urine en ontlasting), encefalitis (hersenontsteking), myelitis (ontstoken ruggenmerg), encefalomyelitis (ontsteking van ruggenmerg en/of hersenen), meningo-encefalitis (hersenvlies- en hersenontsteking), meningitis (hersenvliesontsteking), encefalopathie (ziekten van de hersenen), demyeliniserende ziekte (ziekte van het centraal zenuwstelsel waarbij de beschermlaag  van myeline rondom de zenuwcellen beschadigd zijn), en multiple sclerosis (MS).
     • Hartproblemen, inclusief hartinfarcten, myocarditis (ontsteking van de hartspier) en pericarditis (ontsteking van het hartzakje).
     • Auto-immuun ziekten, inclusief thyreoïditis (ontsteking van de schildklier) en diabetes mellitus (suikerziekte), immuun trombocytopenie (ziekte waarbij je te weinig bloedplaatsjes hebt), auto-immuun hepatitis (een chronische vorm van leverontsteking), primaire biliaire cholangitis (chronische ontsteking van de kleine galkanaaltjes in de lever), systemische sclerose (verharde huid, aandoening waarbij organen verlittekenen), auto-immuun ziekten van de skeletspieren (myasthenia gravis, een ziekte die leidt tot het onvoldoende functioneren van de spieren), myositis (aantasting van de spiercellen) zoals polymyositis (aantasting van vele spieren), dermatomyositis (ontsteking van huid en spieren) of andere ontstekingsspierziekten).
     • Onderzoeken naar al deze zaken dienen te gebeuren bij beide geslachten en alle leeftijden! Er kan niet aangenomen worden dat de effecten van spike-eiwitten hetzelfde zijn voor alle populaties, van alle leeftijden, beide geslachten en over alle vooraf bestaande (medische) condities.
4. Vervolledigen van vaccin biologische distributie studies van de toedieningsplaats en veiligheidsimplicaties van mRNA vertaling in verder gelegen lichamelijke weefsels. Redenen:
   • Data van de biologische distributie studies ingediend door Moderna en Pfizer suggereren dat het vaccin zich breed verspreidt in het lichaam, inclusief de lever, de hersenen, het hart, longen, bijnieren, eierstokken, testes (geslachtsklier bij mannen), en vele andere weefsels[93] [94].
   • Toch zijn dit niet de biologische distributie studies van de huidige voorwaardelijk goedgekeurde vaccins.
   • In plaats van nieuwe biologische distributie studies van het covid-19 vaccin te presenteren, presenteerden fabrikanten vervangingsstudies aan de FDA voor een voorwaardelijke goedkeuring tijdens deze pandemie ^{93 94 [95]}.
   • Dus nieuwe biologische distributie studies van de eigenlijke covid-19 vaccins zijn noodzakelijk.
   • Biologische distributie studies zijn verplicht voor alle farmaceutische medicijnen met kleine moleculen voordat volledige goedkeuring ingediend kan worden. Daarom moeten ze eveneens uitgevoerd worden bij deze nieuwe vaccins, die werken op het uitgangspunt van genafgifte, wat zeer verschillend is van conventionele vaccins.
   •  Biologische distributie studies geven inzicht in vaccin transfectie (veranderen van genetisch materiaal) naar verschillende weefsels (weg van de injectieplaats) die verschillende afgelegen weefsels stimuleren in het produceren van spike-eiwitten en daaruit volgende auto-immuun reactie tegen de cellen van het eigen lichaam. Deze studies zullen daardoor het begrip van potentiële korte en lange termijn bijwerking verbeteren.
   • Deze noodzakelijke studies moeten minstens de bezorgdheden gerelateerd aan biologische distributie en de effecten van de vaccins in het lichaam, aankaarten:
     • De noodzaak om fundamentele farmacokinetische parameters te kennen, waaronder absorptie, distributie, metabolisme en excretie (ADME).
     • De effecten van meerdere dosissen. ADME kan veranderen en afhankelijk zijn van de dosis en cumulatieve dosissen, wat zou moeten onderzocht worden. Dit aspect is belangrijker dan anders omdat het doel van alle covid-19 vaccins (met voorwaardelijke goedkeuring) de verandering van lichamelijke verwerking van spike-eiwitten is. Herhaaldelijke injecties zouden resulteren in verschillende mate van opruiming van spike-eiwitten uit het bloed en verschillende mate van immuun-aanvallen op spike-eiwit producerende cellen.
     • De impact van de body mass index en de distributie van het vaccin weg van de injectieplaats, implicaties voor de dosis schatting voor magere of jongere leeftijdsgroepen en kwetsbare oudere volwassen.
     • De duur van de studies moeten lang genoeg zijn (langer dan 48 uur) om een volledig begrip te krijgen van volledige distributie en eliminatie van het geïnjecteerde vaccin, zijn drager en andere bestanddelen.
     • Mogelijke bijwerkingen (veiligheidsbeoordeling) in die organen / weefsels met een detecteerbaar deel van het geïnjecteerde vaccin (antigeen of nieuwe hulpstof) in de bloedsomloop.
5. Grondig onderzoek van alle ernstige bijwerkingen die gemeld zijn na covid-19 vaccinatie in de wereldwijde geneesmiddelbewakingssystemen door onafhankelijke en onpartijdige mensen. Redenen:
   • Een belangrijk bewijs van de algehele veiligheid op korte termijn van een medisch product is de afwezigheid van ernstige ongewenste voorvallen / ernstige bijwerkingen wanneer het product aan miljoenen mensen wordt toegediend. Covid-19 vaccins zijn nu toegediend aan honderden miljoenen mensen en dus is het van vitaal belang dat alle meldingen van ernstige ongewenste voorvallen grondig onderzocht worden om te bepalen of het vaccin hierbij een rol speelde.
   • Het meest onwenselijke voorval is de rapportering van sterfte in VAERS. De CDC zegt hierover dat alle gevallen van sterfte grondig onderzocht worden. Het onderzoek baseert zich op de doodscertificaten, autopsie (indien aanwezig) en medische dossiers[96].
   • Echter, de FDA vermeldt dat de mensen van VAERS familieleden van overledenen niet contacteren om meer te weten te komen over de omstandigheden van de gestorvenen. Letterlijk zegt de FDA: “Omdat het VAERS systeem niet ontwikkeld is om de oorzaak van bijwerkingen te bepalen, is er geen mechanisme van opvolging met de families van de overledenen voor bijkomende informatie. De bepaling van de doodsoorzaak wordt bepaald door de persoon die het certificaat invult of door de patholoog die de autopsie uitvoert[97].”
   • Een grondig onderzoek naar sterfte en andere ernstige bijwerkingen volgend op het vaccin, waarbij alle informatie (inclusief het contacteren van families en het in kaart brengen van de volledige medische geschiedenis) noodzakelijk is en dient te gebeuren door onafhankelijke en onpartijdige mensen.
6. Beoordeling van de veiligheid voor personen die meer dan 2 dosissen krijgen, is noodzakelijk. Redenen:
   • Het wordt stilaan duidelijk dat een derde dosis door fabrikanten aangeraden wordt en zelfs jaarlijks vernieuwd zullen moeten worden[98] [99].
   • Het veiligheidsprofiel van meerdere dosissen is noodzakelijk, gezien mensen met een gemiddelde leeftijd mogelijk 70 dosissen tijdens hun leven zullen krijgen toegediend. Hiermee moet rekening gehouden worden vooraleer volledige goedkeuring gegeven wordt, gezien de fase 3 testprojecten duidelijk maken dat het veiligheidsprofiel per dosis verschilt (Bv. De tweede dosis van het Pfizer en Moderna vaccin induceren meer ernstige systemische bijwerkingen dan de eerste dosis[100] [101]).
   • Informatie over de soorten en de ernst van ernstige bijwerkingen die volgen op de toediening van bijkomende dosissen is dus noodzakelijk om zicht te krijgen op lange termijn veiligheid.
7. De inclusie van experten op het gebied van genafgifte en gentherapie in de Vaccines and Related Biological Products Advisory Committe (VRBPAC, een adviesorgaan), wat een erkenning zou zijn van het feit dat de nieuwe Covid vaccins werken op de aanname van genafgifte en dit in tegenstelling tot conventionele vaccins. Redenen:
   • De covid-19 vaccins geproduceerd door Pfizer, Moderna, Janssen, evenals AstraZeneca, CanSinoBio (China) en Gamaley Research Institute (Rusland) zijn op genen gebaseerde vaccins. Hun werkingsmechanisme verschilt aanzienlijk van alle andere vaccins die tot nog toe wereldwijd gebruikt werden, omdat ze werken op basis van genafgifte en daarom als een soort gentherapie dienen te worden beschouwd. Deze vaccins brengen het binnendringen van de cel, waar de overgrote meerderheid van kritieke lichaamsactiviteiten plaatsvindt, met zich mee en gebruikt de cellen van de gastheer om spike-eiwitten te produceren. Dit is een heel ander mechanisme dan het mechanisme wat gebruikt wordt in traditionele vaccins (geïnactiveerde, verzwakte, op sub eenheden of eiwitten gebaseerde vaccins), die niet bedoeld zijn om cellen binnen te dringen. Voor veiligheidsredenen is overleg met mensen die een expertise hebben in gentherapieën noodzakelijk.
8. De analyse van gegevens en beslissingen met betrekking tot de BLA (Biological Licence Application)[102] aanvraag van elk Covid-19 vaccin dient te gebeuren door experten die tijdens minstens 36 maanden noch financiële noch onderzoeksrelaties hebben gehad met vaccin fabrikanten. Dit geldt zowel voor experten binnen de FDA als voor de samenstelling van experten van de VRBPAC[103]”.

De FDA reageerde op deze petitie, maar vond geen enkele vraag naar bijkomende informatie relevant om volledige goedkeuring op te schorten[104]. De details hiervan kunt u zelf in het document lezen. Ik overloop hier de belangrijkste punten van weigering voor meer en grondiger onderzoek.

Algemeen zei de FDA dat zij verantwoordelijk is voor de goedkeuring van producten, waarvoor zij een ‘regelgeving’ hanteren, die zij strikt opvolgen. Het zal inderdaad niet te betwijfelen zijn dat de FDA haar regelement volgde, maar tegelijkertijd wil het ook zeggen dat ze de regels der wetenschap aan de laars lapt en ze niet – vanuit ethische bezorgdheid – kiest voor (meer) zekerheid en dus volksgezondheid.

Op bijna elk moment verwijst de FDA dan ook naar het volgen van hun opgestelde regelgeving rond de goedkeuring der medicijnen en dus waarom zou je dan bijkomende informatie nodig hebben? Waarom zou je grondig moeten testen bij andere bevolkingsgroepen? Waarom zou je 2 jaar RCT follow-up moeten vragen (zie pag. 39 – 40 van dit document voor de uitspraken van de FDA rond de gevaren van ‘unblinding’ in oktober / december 2020, net voor ‘voorwaardelijke’ goedkeuring gegeven werd. Slechts een klein contrast, niet waar?) als regels voor het verlenen van volledige goedkeuring nageleefd worden? Waarom zou je potentiële toxiciteit van de spike-eiwitten bij de covid-19 vaccins moeten onderzoeken? Waarom zou je strikter moeten zijn op belangenvermengingen in controlerende en adviserende organen? Waarom zou je gentherapie experten in huis moeten hebben, als je al zoveel experten hebt?… Waarom zou je voorzichtig moeten zijn als hun opgestelde regels zeggen dat dit niet nodig is? Waarom zou je meer informatie nodig hebben als hun regels zeggen dat dit overbodig is?

Wil de weigering van de FDA zeggen dat bovenstaande opgesomde informatie wel voorhanden is? Neen, dat wil dat niet zeggen, want ze is er wel degelijk niet! Echter, de FDA vindt dat bovenstaande ontbrekende informatie niet van belang en niet haar taak is deze op te vragen ‘als voorwaarde volledige goedkeuring te geven’. Haar regelgeving zegt immers dat ze correct handelt, waarmee ‘hun regelgeving’ verheven wordt boven een ethische houding én voornamelijk boven volksgezondheid!

Wat de FDA blijkbaar niet beseft (?) is dat de situatie anders is dan anders, in de zin dat een snel ontwikkeld product overal ter wereld naar ‘verplichting’ neigt voor iedere wereldburger, wat een primeur is in de geschiedenis der mensheid. Hun goedkeuring zou hiervan het startsein betekenen. Is het zo onlogisch van onafhankelijke onderzoekers om de kaart der voorzichtigheid te trekken? Zou u niet meer zekerheid wensen rond potentiële schade, ook en zeker op lange termijn, omdat men eigenlijk niet weet wat er kan gebeuren? Ook niet als het uw geliefde, uw ouders, uw kinderen en/of kleinkinderen, enz. mogelijks schade zou kunnen berokkenen?
Het klopt dat het vaccin ‘wettelijk’ gezien ‘nog’ niet verplicht is, ook al moeten hier vragen bij gesteld worden. Covid safe tickets (CST’s), het viseren en scanderen van niet-gevaccineerde mensen, het bedreigen van mensen hun job en dus inkomen stop te zetten, enz. kunnen we niet zien als ‘vrije keuze’!

De FDA zegt dat farmabedrijven de beloofde 2 jaar follow-up niet hoeft te doen. Zij moeten dit ook niet aan deze bedrijven vragen, want hun regelgeving zegt dat dit niet nodig is. Effecten die gelden op 6 maanden tijd, zullen hetzelfde zijn na 12 maanden, 24 maanden, 36 maanden, enz.? Vanwaar deze veronderstelling? Omdat het de beloofde claim van de farma was? Je zou je éénmalig (zijnde max 2 prikken) moeten laten vaccineren om virusvrij te kunnen leven? Waar zijn / waren daar de bewijsstukken voor? Pfizer ‘s fase 3 trial toonde reeds een potentiële drop in VE na 6 maanden en bij de Alpha-variant. Zo toonde ook de realiteit in Israël (juli 2021) een drop naar 39% na 6 maanden mede veroorzaakt door de Delta-variant, waarmee de noodzakelijke drempel van 50% niet meer gehaald wordt. Men beweert dat VE voor ernstig ziekte behouden blijft, maar indien dit zo is, waarom is een boostervaccin dan nodig en hoe verklaren we dan de toename in hospitalisatie en IC-opname in België? Het boostervaccin word je nog gemoedelijk aangeboden, maar voor hoe lang nog? Zal het scenario uit Israël overwaaien naar België? Geen CST zonder 3^de prik?
Dat dit soort dalingen in VE dramatisch zijn voor de voordelen – risico balans, maakt de FDA en in het verlengde daarvan de experten van dienst, de overheid en MSM blijkbaar bitter weinig uit. Zoals reeds vermeld, is deze balans afhankelijk van VE doorheen de tijd. Als VE daalt, dalen de voordelen en stijgen de risico’s. Zo weten we dat myocarditis en pericarditis een erkend risico is, waarvoor officiële instanties de balansen opmaakten en oordeelden dat de voordelen van vaccinatie nog steeds opwegen.

Echter, hun worstcasescenario lijkt helemaal geen’ realistisch’ worstcasescenario te zijn. Figuur 26 toont een aantal parameters van hun model die men gebruikte bij het opstellen van de voordelen – risico balans bij myocarditis na vaccinatie.
Het eerste wat opvalt is dat het ‘risico’ gedefinieerd wordt als ‘sterfte’ door myocarditis ten opzichte van het ontwikkelen van covid-19 en / of covid-19 hospitalisatie. Op zich is dit een vreemde vergelijking, want je zou verwachten dat sterfte door myocarditis zou vergeleken worden met sterfte door covid-19, net zoals je zou verwachten dat myocarditis hospitalisatie vergeleken zou worden met covid-19 hospitalisatie, aanslepende invaliderende gevolgen van myocarditis (zoals blijvende schade aan de hartspier) zou vergeleken worden met blijvende invaliderende gevolgen door covid-19, enz. [105]. Het lijkt mij vrij logisch dat de incidentie covid-19 geval en covid-19 hospitalisatie sowieso hoger ligt dan ‘sterfte’ door myocarditis. Vraag is of deze incidentie ook zou blijven bestaan, indien men bv. ‘sterfte door covid-19’ (per leeftijdscategorie) zou vergelijking met ‘sterfte door myocarditis’ (per leeftijdscategorie)?
Een tweede aspect wat opvalt is dat hun worstcasescenario van hun model, namelijk een ‘veronderstelde’ daling in VE na 6 maanden naar 70% tegen ‘covid-19 gevallen’ en een ‘veronderstelde’ daling in VE naar 80% tegen covid-19 hospitalisatie, niet strookt met de realiteit zoals aangegeven door het ministerie van volksgezondheid van Israël, namelijk een ‘geobserveerde’ daling na 6 maanden in VE naar 39%! Vraag is letterlijk of de balans met dit soort dalingen inderdaad nog voor alle dan wel bepaalde bevolkingsgroepen naar de veronderstelde voordelenkant zou hellen?

Volgens de FDA, moet er ook geen klinisch bewijs gegeven worden voor de effectiviteit bij andere bevolkingsgroepen noch dat de effectiviteit voor andere bevolkingsgroepen doorweegt op de nadelen, want zegt de FDA, waar is je bewijs dat resultaten bekomen bij een bepaalde bevolkingsgroep niet kunnen veralgemeend worden naar een andere bevolkingsgroep. De FDA wil dus dat deze onafhankelijke onderzoekers aantonen dat resultaten niet veralgemeend kunnen worden naar de ganse wereldbevolking, waarmee ze de “regels” van wetenschappelijk onderzoek als dusdanig naast zich neerleggen. Elke opleiding rond methoden en technieken van wetenschappelijk onderzoek, ongeacht het domein, zal het volgende stellen:

“A rule of thumb is that generalizations are valid whenever the sample adequately represents the population (page 5). ….A sample perfectly represents a population when relevant characteristics of the objects sampled are present in the sample in exactly the same way as they are in the population (page 119).[106]

Wat de FDA met andere woorden beweert, is dat de steekproeven van de fase 3 testprojecten de hele wereldbevolking afdoende representeerden! Ze ontkennen niet – zoals hierboven opgesomd door de onderzoekers – dat er bepaalde populaties niet opgenomen werden in de studies, wel ontkennen ze een basisregel van onderzoek die stelt dat veralgemeningen enkel kunnen gemaakt worden indien de steekproef ‘exact hetzelfde is’ (qua karakteristieken, zoals leeftijd, onderliggende aandoeningen, enz.) als de populatie, zijnde in dit geval de wereldbevolking! Hiermee ontkent de FDA dat mensen biologisch, psychologisch en omgevingsgerelateerd verschillend zijn. Eigenlijk stellen ze dat mensen (ongeacht hun verschillende karakteristieken) op dezelfde manier biologisch reageren op een chemische stof. Mensen uit een WZC reageren biologisch hetzelfde als gezonde 70+-ers, hetzelfde als 40+-ers, hetzelfde als 20-jarigen en jonger. Het maakt niet uit welke medische voorgeschiedenis of huidige toestand je hebt noch maakt het uit welke medicijnen of cocktail ervan je neemt, het maakt niet uit of je al dan niet zwanger bent en alle zwangere vrouwen zijn exact hetzelfde, mensen met HIV kan je gelijkstellen met alle andere mensen met een verzwakt immuunsysteem, enz. Eigenlijk vragen ze aan de onafhankelijke onderzoekers om wetenschappelijk aan te tonen dat mensen ‘verschillend’ zijn en biologisch verschillend kunnen reageren. Graag had ik de FDA erop gewezen dat indien hun ‘homogeniteitsstelling’ zou kloppen dat de bestaande diversiteit in wetenschappelijk onderzoek niet zou bestaan! Er zouden geen honderdduizenden artikels rond eenzelfde chemische stof bestaan en alle honderdduizenden onderzoeksresultaten zouden exact hetzelfde uitkomen en perfect gerepliceerd kunnen worden. Laat het net dit laatste zijn, namelijk replicatieonderzoek, dat bewezen bedroevend laag is binnen de gezondheidswetenschappen (google de ‘replicatiecrisis’ in wetenschappelijk onderzoek).

Met betrekking tot de opgesomde ziektebeelden in VAERS stelt de FDA dat VAERS geen oorzakelijk verband kan aantonen, dat de hoeveelheid rapporteringen klein is en men alles verder opvolgt. De onderzoekers pretenderen niet dat VAERS oorzakelijke verbanden aan kan tonen, wel dat het aantal rapporteringen zorgwekkend is, zeker als we de geobserveerde data vergelijken met andere jaren en rekening houden met onderrapportage in passieve opvolgsystemen, zoals VAERS (zie later).
Onderzoekers vragen meer data vooraleer de rush der vaccinatie door te zetten, wat volgens de FDA niet nodig is. De FDA wil niet vóórkomen. Indien zou blijken dat de schade toch groter is, dan is het wel te laat, maar blijkbaar geen zorg van deze gezondheidsinstelling, hun regelgeving zegt namelijk niet dat ze dit moeten doen. Als zij het niet ‘moeten’ doen, aldus hun regelgeving, wie dan wel?

De FDA heeft wel een erg opmerkelijke (en onwetenschappelijke) houding wanneer de onderzoekers wijzen op het bestaande onderzoek rond de toxiciteit van spike-eiwitten en ze valt – zoals hierboven beschreven – onder het idee van contextverwarring gehanteerd door experten van dienst, de overheid, MSM en bijbehorende factcheckers.
Nergens maken de onderzoekers de claim dat deze toxiciteit zeker ook bij de covid-19 vaccins zelf gevonden werd, wel dat bestaand onderzoek rond spike-eiwitten, een belangrijk bestanddeel van de vaccins, enorme bezorgdheden oproepen met betrekking tot toxiciteit. Zij vragen dan ook naar verder onderzoek hiernaar, vooraleer goedkeuring te verlenen. Het opvallende is dat alle aangehaalde onderzoeken naar de toxiciteit van de spike-eiwitten van naderbij bekeken werden en allen als niet relevant beschouwd werden omdat het niet gaat over toxiciteit bij de covid-19 vaccins als dusdanig. De FDA zegt dat men met deze bevindingen geen rekening kan houden omdat het niet gaat over aangetoonde toxiciteit van spike-eiwitten in de covid-19 vaccins. Terwijl het net dit is dat onderzoekers vragen eerst te onderzoeken vooraleer goedkeuring te verlenen, omdat het niet geweten is en omdat bestaand onderzoek rond spike-eiwitten allen problemen rapporteren! Is het niet interessant dat dit eerst met zekerheid geweten is? Niet volgens de FDA!

Echter, wanneer de onderzoekers wijzen op het feit dat de aangeleverde biologische distributie studies (studies die de verspreiding van belanghebbende stoffen in het lichaam in kaart brengen) geen betrekking hebben op de covid-19 vaccins zelf, vindt de FDA het plots niet meer nodig dat het geen onderzoek betreft van de covid-19 vaccins zelve…immers hun regels zeggen dat als er biologische distributie studies bestaan van middelen die eenzelfde platform (groep van technieken) hanteren, nieuwe studies van het middel zelf niet nodig zijn. Dat de aangeleverde biologische distributie studies tonen dat deze techniek zorgt voor een wijde verspreiding van de stoffen naar plaatsen in het lichaam waar deze stoffen niet horen te zijn, namelijk in de hersenen, de lever, hart, longen, eierstokken, testes en vele andere organen[107] [108], roept bij de FDA geen vragen op. Of dit ook zo is bij de covid-19 vaccins en welke implicaties dit zal hebben op korte, middellange en lange termijn is ongekend! Wederom vragen onderzoekers naar meer en relevant onderzoek en dus naar meer zekerheid en duidelijkheid en wederom vindt deze gezondheidsinstantie meer onderzoek overbodig. Hun goedkeuring zet de deur naar verplichte vaccinatie open zonder te weten welke risico’s we lopen en hoe groot deze risico’s en de gevolgen zullen zijn! Kan je daarenboven nog meer met twee maten en twee gewichten een regelgeving opstellen? In het ene geval wijst men op het gebrek aan studies rond de toxiciteit van het spike eiwit ‘bij covid-19 vaccins’ en in het andere geval zijn (zelfs potentieel problematische) biologische distributie studies ‘van het covid-19 vaccin’ zelf niet nodig!

Voorts vroegen de onderzoekers naar het opmaken van het veiligheidsprofiel voor meer dan 2 dosissen, maar de FDA zag op dat moment niet in waarom men dit zou moeten doen. Stilaan wordt het duidelijk dat deze veiligheidsprofielen noodzakelijk worden, omdat de effecten van meerdere dosissen niet geweten zijn…noch in het voordeel noch in het nadeel. De extra moeilijkheid is dat oorspronkelijke RCT-designs (een experimentele en een placebogroep) niet meer bestaan met enorme gevolgen voor het kennen van effecten (positieve en negatieve) van boostershots. De mogelijkheid om oorzakelijke verbanden te vinden, is hiermee als sneeuw voor de zon gesmolten.

Op dit punt wil ik dan ook even stilstaan bij de onthutsende uitspraken van Hans Kluge, regionaal directeur voor Europa bij de WHO, tijdens het radio 1 programma ‘De Ochtend’ van 11/11/2021[109] (+/- min 52). In het kader van de boostervaccin campagne zegt Kluge dat er gewerkt wordt via het “precaustionary principle”, wat volgens hem het volgende wil zeggen: de effecten van de boosters zijn niet gekend, maar als het geen kwaad kan, dan kunnen we het beter maar doen.
Eerlijk, ik kon niet geloven dat dit gezegd werd door de regionale directeur bij de WHO! Ofwel heeft de man geen kennis van zaken en zit hij niet op zijn plaats ofwel liegt hij gewoon, een andere optie zie ik niet.
Ten eerste mr. Kluge, indien de effecten (u bedoelt waarschijnlijk VE) niet geweten zijn, dan kunnen we simpelweg niet weten of het geen kwaad kan! Het ‘kwaad’, de potentiële schade, de risico’s zijn immers verbonden met de effecten (o.a. de grootte en duur) van de boostershots!! De voordelen – risico balans is onder andere afhankelijk van VE! Hoe kunt u dit pretenderen?!
Ten tweede mr. Kluge dient the precaustionary principle als volgt begrepen te worden: “The precautionary principle enables decision-makers to adopt precautionary measures when scientific evidence about an environmental or human health hazard is uncertain and the stakes are high”[110]. Met andere woorden, dit principe (een beleidsprincipe) wordt gebruikt indien er wetenschappelijke onzekerheid (gebrek aan wetenschappelijke consensus) bestaat én er risico is op ernstige en onomkeerbare schade! Het hele punt bij dit principe is, mr. Kluge, dat de kans op schade bestaat en beleidsmakers zich hier ook bewust van zijn! Stellen, wat u met klem doet, dat we weten dat het ‘geen kwaad kan’ is niet meer dan een onwetende dan wel intentionele leugen van uw kant!

Samenvattend kan er gesteld worden dat we zeer veel informatie met betrekking tot de risico’s niet weten! Onderzoekers vragen zeer simpel, helder en duidelijk dat er meer bewijsstukken van onafhankelijke onderzoekers nodig zijn vooraleer de nu al bestaande rush der vaccinatie door te zetten. Het is hallucinant dat de vraag naar meer en correcte data, onderzoek, transparantie, zekerheid, … stuit op een muur van beledigingen, van dreiging en van vernedering van zij die dit vragen.

Vooraleer ik stilsta bij de geschiedenis van een ander in sneltempo ontwikkeld vaccin, het pandemrix-vaccin, belicht ik eerst een paar observaties van passieve moniteringssystemen, zoals VAERS (Vaccine Adverse Events Reporting System, US) en EudraVigilance (Europa).

Deze systemen zijn belangrijk in het opvolgen van (on)gekende risico’s, maar zoals reeds aangegeven, zijn ze niet instaat oorzakelijke verbanden weer te geven. Voorts tonen deze systemen ‘absolute’ aantallen, die op zich van weinig betekenis zijn omdat aantallen pas betekenis krijgen in een ‘relatieve’ context (absolute waarden/aantal toegediende vaccins per leeftijds- en/of bevolkingsgroep). Een ander nadeel is dat niet iedereen, noch iedere arts gebruikmaakt van deze systemen. Het is geen ‘verplichting’, waardoor het ‘subjectieve’ oordeel bepaalt of men al dan niet gebruikt maakt van deze rapportering. De kans dat we te maken hebben met een onderrapportering (zoals ook aangegeven en erkend door de CDC[111]) is relatief groot, een kans die überhaupt nog eens stijgt bij de oudere bevolking, waar ernstige klachten, hospitalisatie en sterfte sowieso eerder te verwachten valt, ook los van covid.
De systemen dienen als uitgangsbasis voor verder grondig oorzakelijk onderzoek. Echter, zulk onderzoek vraag veel tijd, data, mankracht en dus geld. Toch kunnen we deze meldingen niet als ‘waardeloos’ beschouwen, ze geven (hoogstwaarschijnlijk ondergerapporteerde) indicaties, die tot voorzichtigheid dienen aan te zetten.

Zo toont VAERS[112] dat het aantal gerapporteerde sterfgevallen na vaccinatie met het covid-vaccin groter is dan de som van alle gerapporteerde sterfgevallen na vaccinatie van de afgelopen 20-jaar en dat de meeste sterfgevallen gebeuren tijdens de eerste dagen na de eerste dosis, wat wederom referent naar potentiële problemen in de eerste dagen na vaccinatie. Grote observationele studies, zoals de besproken studie van Dagan et al., rapporteren enkel covid-19 sterfte, maar geen sterfte door andere oorzaken. Transparantie hieromtrent is noodzakelijk, wil men de beste beslissingen nemen.

Voor de Europese meldingen trachtte ik de ‘relatieve’ cijfers in kaart te brengen enkel voor wat betreft de gerapporteerde ‘ernstige’ neveneffecten van alle covid-19 vaccins per gerapporteerde leeftijdscategorie en enkel voor de EER (Europese Economische Ruimte; 27 EU-lidstaten + Noorwegen, IJsland en Liechtenstein)[113]. Hiervoor maakte ik gebruik van de data voor ‘ernstige’ neveneffecten van alle covid-19 vaccins voor de EER zoals te downloaden valt op Eudravigilance[114], het percentage gevaccineerden in de EER zoals vermeld op ECDC (European Centre for Disease Prevention and Control)[115] en de bevolkingsdata per leeftijd van de EER zoals te vinden op de site van de Europese statistieken[116].

Exacte vergelijkingen met neven- en gevolgschade van een covid-19 infectie zijn onmogelijk, omdat er geen transparantie rond deze data bestaat. Voor de ‘ernstige’ neveneffecten van de vaccins weten we dat EudraVigilance het volgende bedoelt:

“Een bijwerking krijgt de kwalificatie ‘ernstig’ als deze (i) de dood tot gevolg heeft, (ii) levensbedreigend is, (iii) ziekenhuisopname of verlenging van een bestaande ziekenhuisopname tot gevolg heeft, (iv) blijvende of significante invaliditeit/arbeidsongeschiktheid veroorzaakt (naar de mening van de indiener), (v) zich uit in een aangeboren afwijking/misvorming of (vi) resulteert in andere medisch belangrijke omstandigheden[117]”.

Hoeveel van deze effecten ‘blijvende’ gevolgschade met zich meebrengt of nog zal met zich meebrengen, is (publiek?) niet geweten. Zo ook zijn deze cijfers per leeftijdscategorie en wat men verstaat onder ‘ernstige’ effecten van covid-19, (publiek?) ongekend. Net zoals het belangrijk is te weten hoeveel van de effecten daadwerkelijk gerapporteerd worden en hoeveel het daglicht niet te zien krijgen. Het zijn net deze cijfers en dit soort vergelijkingen die noodzakelijk zijn voor het opstellen van de voordelen – risico balans per leeftijdscategorie / bevolkingsgroep op korte, middellange en lange termijn.

Wat we wel weten is de IFR (wereldwijd) voor de hele bevolking ongeveer 0.15%[118], voor mensen jonger dan 70 is dit tussen de 0.03 en 0.04%[119] en voor mensen jonger dan 17 jaar is dit 0.002%[120]. Sterfte kan uiteraard niet zomaar gelijkgesteld worden met alle ernstige schade, maar blijvende schade (voornamelijk bij een jonge, gezonde, actieve bevolking) kan ook niet met de mantel der liefde bedekt worden. Dat er een effect is op het aantal hospitalisaties en dus de druk op de zorg (voornamelijk bij een relatief jonge populatie), kan niet ontkend worden. Toch wordt hier – als het gaat over de druk op de zorg – niet over geroerd. We hebben meer en transparantere data nodig, is en blijft de boodschap….zeker ook als we onderstaande grafieken over de algemene Europese sterfte te zien krijgen[121].
Dit zijn de cumulatieve algemene sterftecijfers (alle oorzaken) van 29 deelnemende landen per leeftijdscategorie (figuur 28). Er kan geargumenteerd worden dat begin 2021 covid aan haar 3^de golf bezig was en er weinig mensen gevaccineerd waren, wat klopt, maar dat is niet het verontrustende. Het verontrustende is dat het 1) de jongere generaties betreft, 2) dat vanaf week 20 de vaccinaties binnen deze leeftijdsgroepen goed op gang zijn, 3) dat in diezelfde periode het aantal besmettingen daalt; en 4) de bestaande stijging in algemene sterfte tussen week 20 en week 40 (zomerse maanden), een stijging is die tijdens de andere jaren (2016 – 2020) niet zo spectaculair te observeren valt.
Hoeveel van deze mensen stierven als gevolg van het vaccin dan wel stierven ‘aan’ covid-19 is wederom een open vraag. Cumulatief zitten we bij deze jongere bevolkingsgroepen in ieder geval bijna boven het rampjaar 2020 en we hebben nog een aantal maanden – die gekend zijn als virusmaanden (griep, verkoudheden, enz.) – te gaan.

Wat kunnen we uit deze observatie leren? Ik blijf het eindeloos herhalen…dat we meer transparantie aangaande covid-19 en contextdata nodig hebben, dat we meer data tout court nodig hebben, voor de wedloop der algehele vaccinatie door te zetten!

Dat er aan de roep voor voorzichtigheid beter gehoor gegeven kan worden, bewijst de geschiedenis met het pandemrix-vaccin.

C. De herhaling van de geschiedenis? Het pandemrix-vaccin.

Het grootste verschil met de situatie in 2009, is dat deze ‘crisismedicijnen’ nooit verplicht zijn geweest, ook niet indirect via ‘safe tickets’, uitsluitingen, ver- en beoordelingen – allen onder het mom van ‘motivationele strategieën’ te begrijpen – voor diegene die ‘dat’ vaccin niet wensten.

Het uitroepen van de pandemie van het H1N1-virus (varkensgriep) in 2009 zorgde ervoor dat het ontwikkelen van een vaccin door overkoepelende gezondheidsinstanties hoogstnoodzakelijk geacht werd. Tegen oktober 2009 werden de nieuwe vaccins, waaronder het pandemrix-vaccin van GSK (GlaxoSmithKlein), verspreid over de hele wereld. Immunoloog en hoofd van de US National Institutes of infectuous diseases, Anthony Fauci, liet aan de Amerikanen weten dat het vaccin tegen de varkensgriep een veilig vaccin was. De rapporten over ernstige neveneffecten zagen er goed uit. Het is zeer, zeer, zeer uitzonderlijk, zei hij, dat een ernstig voorval geassocieerd kan worden met het vaccin[122] [123]. Overheden van over heel de wereld begonnen de vaccins aan te raden als effectief en veilig.

België kocht 12,6 miljoen pandemrix vaccins aan. Marc Van Ranst liet weten dat de eerste immunogeniciteitsresultaten (het vermogen om een specifieke immuunrespons op te roepen) na 1 dosis van het pandemrix vaccins zeer goed zijn[124]. Vaccinatiecampagnes werden uitgerold over de hele wereld, dus ook Europa. Mensen kregen te horen dat de vaccins grondig getest werden, EMA geeft immers niet zomaar groen licht aan (genees)middelen. Van Ranst formuleerde het zo tijdens een interview[125]:

Echter, vooraleer zulk een snelle productie en verspreiding van middelen mogelijk was, moesten overheden heel wat logistische en juridische aanpassingen voorzien. Zo ook, het akkoord dat farmabedrijven vrijgesteld waren van verantwoordelijkheid voor eventuele gevolgschade.

Tegen het einde van 2009 was algemeen geweten dat de pandemie veel milder was dan door officiële instanties voorspeld. Ook kwamen de eerste twijfels rond de vaccins naar boven en dan voornamelijk met betrekking tot het Pandemrix vaccin, het vaccin dat door België aangekocht werd. Van Ranst toonde in een presentatie dat er voor het H1N1-virus in België geen sprake was van oversterfte, wel in tegendeel[126].

Ondanks deze cijfers en ondanks de eerste bezorgdheden rond Pandemrix, ging België door met de vaccinatiecampagne.
Een jaar later rapporteerden Finland en Zweden grote bezorgdheden rond narcolepsie (het plotseling overdag in slaapvallen) bij kinderen en adolescenten ten gevolge van het Pandemrix vaccin. Verschillende academische en overheidsstudies toonden het oorzakelijk verband aan tussen Pandemrix en narcolepsie, maar zowel GlaxoSmithKlein (GSK) als EMA aanvaardden dit causale verband niet[127].

In 2010 rapporteerde Het Nieuwsblad dat de Regering verantwoordelijk was voor de griepdoden na vaccinatie[128]. In 2011 rapporteerde de FAGG (Federaal Agentschap Geneesmiddelen en Gezondheidsproducten) dat er een beperkt aantal gevallen van narcolepsie bij kinderen ten gevolge van het vaccin Pandemrix gerapporteerd werd in voornamelijk Finland en Zweden. België kende geen meldingen. EMA zou de ernst en de oorzakelijkheid ervan onderzoeken[129]. Er was bijkomende evidentie voor narcolepsie vanuit Frankrijk, Nederland, Denemarken, UK, Italië en Canada[130]. In 2012 zei FAGG dat men nog steeds de oorzakelijkheid tussen narcolepsie en het vaccin aan het onderzoeken was, maar de resultaten waren zeker niet verontrustend[131].
Eind 2014 stelde Bert Anciaux (Sp.a) aan de toenmalige minister van sociale zaken en volksgezondheid, Maggie De Block (open VLD) een schriftelijke vraag in verband met de opvolging en het onderzoek naar het verband tussen narcolepsie en Pandemrix[132]. Zo bleek dat de stichting Narcolepsie Nederland een viertal meldingen uit België had binnengekregen. Anciaux wees echter op een belangrijk punt, namelijk dat mensen die in 2014 de diagnose narcolepsie kregen en gevaccineerd waren, waarschijnlijk de link tussen de twee niet meer legden. De Block liet weten dat ze het onderzoek opvolgde, maar dat een (oorzakelijk) verband volgens officiële gezondheidsinstanties erg onduidelijk bleef. 

In 2018, pas 8 jaar na de feiten, kwam tijdens een juridisch proces in verband met de gevolgschade na vaccinatie, een document aan het licht dat aantoonde dat GSK en volksgezondheidsofficiëlen – lang voor de eerste gevallen van narcolepsie gemeld werden – op de hoogte waren van de grotere gevolgschade van het Pandemrix vaccin[133]. Peter Doshi rapporteerde dit euvel en ging in gesprek met (volks)gezondheidsprofessionelen en -instanties. Hij reproduceerde de tabel met nadelige effecten ten gevolge van het Pandemrix vaccin, komende van een intern document van GSK daterend van ‘2 december 2009’ en wat teruggevonden werd in een mail van Thomas Verstraeten, toenmalige vicepresident van GSK Biologicals (België). Het is bijna te hallucinant voor woorden, maar Verstraeten verliet in 2011 GSK en richtte een onderzoeksbureau, P95, op dat momenteel onder andere de effectiviteit en veiligheid van covid vaccins onderzoekt[134]!?

Het verschil tussen het aantal nadelige gevolgen van Pandemrix vaccin in vergelijking met andere vaccins (Arenpanrix en Swine flu spit Quebec without AS03) mag overduidelijk zijn. GSK bleef volhouden dat het veiligheidsonderzoek verder liep, maar de uitdrukkelijke vraag van Doshi naar dit onderzoek en deze data werden nooit vrijgegeven. GSK benadrukte dat veiligheidsdata continu gedeeld werden met EMA en andere regelgevende autoriteiten die het vaccin van de licentie voorzagen. GSK opperde dat deze instanties hun eigen onafhankelijk onderzoek konden uitvoeren op hun aangeleverde informatie.
 
Wat EMA wist of kon weten, is onduidelijk. EMA antwoordde naar BMJ dat zij geen vergelijkende evaluaties doen tussen voordelen en risico’s van verschillende producten goedgekeurd in de EU noch tussen EU-producten en producten die buiten de EU goedgekeurd dan wel gebruikt worden. EMA zei wel data te hebben via de rapporteringen in hun bewakingssysteem van geneesmiddelen (Pharmacovigilance), maar dat ze de methodologie niet hebben om rapporteringen van nadelige effecten tussen producten te vergelijken.

Doshi stelt zich vragen rond de noodzaak van transparantie van informatie met betrekking tot nadelige effecten van vaccins en geneesmiddelen. Wanneer hebben volksgezondheidsinstanties de plicht het publiek te waarschuwen over mogelijke schade ten gevolge van vaccins die geobserveerd worden door pharmacovigilance systemen? Hoeveel details mogen zij weten, wie zou ze moeten geven en moet deze informatie proactief dan wel passief gegeven worden? Heeft het publiek het recht op deze informatie? Allemaal terechte vragen, waarop de antwoorden tot op de dag van vandaag uitblijven.

Hoe het zit met het verband tussen narcolepsie, andere schadegevallen en het pandemrix-vaccin, hoe het zit met de juridische processen van mensen die schade leden, zijn ook voor mij vragen die onbeantwoord blijven. Het enige dat we weten, is dat het pandemrix-vaccin van de markt gehaald werd[135]. Er van uitgaan dat België geen slachtoffers kende, is op basis van deze informatie vrij naïef te noemen, maar ook hier hebben haar burgers het recht niet de informatie te kennen.

Met betrekking tot de overtuigde claim van de gemeenschappelijke commissie dat vaccins veilig zijn, dat ze beperkte risico’s hebben en dat de nadelen opwegen tegen de voordelen, kunnen we op basis van bestaande onderzoeksgegevens (van het Pfizer-vaccin) en data concluderen, dat de studie die hier uitspraken kon over doen niet alleen enorme beperkingen heeft qua methodologie (ze was niet opgezet om zeer ernstige effecten te kunnen nagaan), ze werd tevens ontdaan van haar RCT-design, waardoor effecten (positieve en negatieve) op middellange en lange termijn niet meer (oorzakelijk) verbonden kunnen worden aan de vaccins. Hoe de effecten (positieve en negatieve) van boostershots door het teniet doen van het RCT-design grondig te kunnen onderzoeken, is eveneens een open vraag. De bestaande onderzoeksgegevens tonen dat zeer veel veiligheidsdata niet onderzocht werd, dat een belangrijk onderdeel van de covid-19 vaccins – de spike eiwitten – uit andere studies problemen met toxiciteit vertonen, dat biologische distributie studies met een soortgelijke techniek – zoals ingediend door de farma zelf – problemen vertoont met de verspreiding ervan in lichaamsdelen (zoals de hersenen, de lever, eierstokken, testes, enz.) waar het niet thuishoort te zijn, dat passieve observatiesystemen blijk geeft van verschillende problemen die voornamelijk lijken voor te komen bij de relatief jonge en doorgaans gezonde populatie, net deze groep die weinig effecten van covid ondervinden, dat opgestelde voordelen – risico balansen te wensen overlaten, …. Wat allemaal wijst in de richting van noodzaak aan meer en transparantere data en gegevens maar op één of andere manier als irrelevant beschouwd wordt door officiële instanties.
Daarenboven toonde de geschiedenis dat ondanks het bestaan van immense advies- en controleorganen en systemen (EMA, EudraVigilance, FDA, CDC, WHO, Sciensano, VAERS, enz.) het alsnog serieus mis kan gaan. Het grote verschil in deze is dat verplichting of pseudo-verplichting toen niet bestond, waardoor de schade vermoedelijk beperkt bleef. Ook de veronderstelling dat ernstige nevenschade zichtbaar is binnen de eerste 2 maanden na toediening, wordt door onder andere dit voorbeeld, doorprikt.
Combineren we deze bevindingen met de gerapporteerde fraude bij Pfizer ’s fase 3 trial, de nalatigheid dan wel de weigering van de FDA deze aan haar gerapporteerde interne klacht op te volgen en de leugens dan wel het gebrek aan capaciteit van belangrijke vertegenwoordigers van grote gezondheidsinstanties – zoals regionaal WHO directeur Kluge – en het hek is helemaal van de dam. 
Door gebrek aan transparantie én data is de kans dat de nadelen zullen doorwegen op de voordelen zowel op korte, middellange als lange termijn even groot en zelfs groter dan dat dit niet zal gebeuren. Het is een risico dat onze overheid voor haar bevolking blijkbaar met graagte ‘blind’ neemt!

Indien experten van dienst en de overheid van mening zijn dit niet te doen, dan moeten ze de voordelen – risico balansen voor haar verschillende bevolkingsgroepen kunnen voorleggen aan onafhankelijke onderzoekers, als ook de in rekening gebrachte factoren, hun veronderstellingen, de berekeningen ervan, inclusief al haar gebruikte ruwe data. Hierin in gebreke blijven, is een erkenning van haar blind genomen keuzes.

Als dit alles nog niet voldoende is, wat dan te denken van het algemeen verspreidde idee dat vaccins ‘het enige en meest effectieve wapen’ is in de strijd tegen Sars-Cov-2, een claim die ook door de gemeenschappelijke commissie en de orde van artsen gemaakt wordt (onder punt 10 van hun advies). Zoals reeds vermeld, is de aan- of afwezigheid van alternatieve (in de betekenis van andere medicijnen buiten de vaccins) behandelingen eveneens een belangrijke factor bij het opstellen van voordelen – risico balansen.

D. Alternatieve behandelingen en Ivermectine

Eén van deze alternatieve behandelingen, die vrij snel na het afkondigen van de pandemie door onafhankelijke en kritische onderzoekers naar voren werd geschoven, is Ivermectine, een anti-parasitair middel (middel tegen infecties veroorzaakt door parasieten) waarvoor het in 2015 de nobelprijs mocht ontvangen[136]. Over het gebruik van Ivermectine bij covid-19 werd en wordt veel desinformatie verspreid. Zo lanceerde Van Ranst nog in september de volgende tweet:

Zijn ophitsend en polariserend taalgebruik terzijde gelaten, is dit soort berichten erg ongenuanceerd en staat het vooruitgang in wetenschappelijk onderzoek zelfs in de weg.
Moest het middel zomaar gebruikt worden bij covid-19 zonder wetenschappelijke evidentie, dan zou dit willen zeggen dat Ivermectine ‘offlabel’ gebruikt wordt. Dit laatste houdt in dat het gebruikt wordt voor een aandoening waarvoor het niet ‘goedgekeurd’ werd. Er is met andere woorden onderzoek nodig voor het gebruik van Ivermectine bij covid-19. Net zoals bij vaccins, dient een groot deel van de onderzoeken een RCT-design te hebben en bij voldoende mensen getest. Vraag is uiteraard, bestaat dit onderzoek en wat zeggen de resultaten?

Reeds maandenlang krijgt de bevolking te horen dat of studies niet bestaan of dat er te weinig studies zijn die voldoende effectiviteit dan wel veiligheid aantonen. Een groep onafhankelijke onderzoekers creëerden een website met een overzicht van het bestaand onderzoek naar alternatieve (in de betekenis van andere behandelingen buiten de vaccins) behandelingen[137], die ze up-to-date houden. Ik geef hier het overzicht daterende van 6 november 2021.

Dit overzicht toont dat Ivermectine de beste resultaten, zijnde een algemeen verbeteringseffect van 66%, oplevert. Het resultaat werd bekomen op basis van 65 studies met in totaal 49.151 patiënten. De kostprijs van Ivermectine is 1 dollar. Tot op de dag van vandaag wordt het middel niet goedgekeurd.
Vergelijken we deze resultaten met het goedgekeurd virus remmend middel ‘Remdesivir’, dan zien we dat Remdesivir een algemene verbetering geeft van 19%, een resultaat bekomen op basis van 24 studies bij 97.505 mensen en heeft een kostprijs van maar liefst, 3.120 dollar!
De pas goedgekeurde pil in de UK, Molnupiravir, heeft een algemene effectiviteit van 55%, een resultaat bekomen op basis van 5 studies bij 2.078 patiënten en een kostprijs van 700 dollar.

Het detail van de Ivermectine studies vindt u terug via https://ivmmeta.com/#fig_fpd. Ik vermeld de site hier expliciet, omdat hij overal geweerd wordt. U mag niet te weten komen, wat onafhankelijke onderzoekers u te berichten hebben. Ik raad u aan deze link te raadplegen, gezien het een detail overzicht geeft van de effectiviteit (% verbetering) van Ivermectine op sterfte, ventilation, hospitalisatie, IC-opnames, herstel, gevallen en het verdwijnen van virale lading (en dus transmissie).

Het bovenste deel van het overzicht toont dat Ivermectine een effectiviteit heeft van 57% op sterfte (gebaseerd op 27 studies met 36.653 patiënten in totaal); 46% op ventilatie (gebaseerd op 10 studies met 2.108 patiënten in totaal); 61% op IC-opname (gebaseerd op 5 studies met 21.649 patiënten in totaal); 46% op hospitalisatie (gebaseerd op 17 studies met 5.032 patiënten in totaal); 52% op herstel (gebaseerd op 21 studies met 3.291 patiënten in totaal); 78% op gevallen (gebaseerd op 11 studies met 11.278 patiënten in totaal); 59% op virale clearance (en dus transmissie) (gebaseerd op 21 studies met 2.296 patiënten in totaal).
Het onderste deel toont hoeveel studies peer-reviewed waren en hoeveel een RCT-design hadden en welke effecten het geheel van deze studies hebben bij preventieve (profylactische), vroege en late behandeling.

Deze onderzoekers geven aan dat de kans dat gevonden resultaten van al deze studies toch ‘foutief’ of ineffectief zouden zijn 1 op 403 billion is. Je hebt met andere woorden meer kans om de lotto te winnen dan dat Ivermectine voor covid ineffectief zou zijn.

Meer dan 20 landen over de wereld gebruiken Ivermectine bij covid-19. Opvallend is dat de WHO, CDC en EMA het gebruik van Ivermectine bij covid-19 enkel aanraden in klinische trials (onderzoek)[138] [139] en dit terwijl het gebruik ervan bij andere aandoeningen én op minder studies gebeurden én minder effectiviteit vertonen.

Tabel 3 van figuur 35 toont dat het aantal studies waardoor het gebruik van Ivermectine goedgekeurd werd door de WHO. De WHO keurde het gebruik ervan bij infectie met rondworm (Strongyloidiasis) goed op basis van 5 studies met in totaal 591 patiënten en bij schurft (Scabies) op basis van 10 studies bij 852 patiënten. Rond het gebruik van Ivermectine bij covid-19 zijn er ondertussen 65 studies met in totaal 49.127 patiënten, waarvan 31 RCT-studies bij 6.858 patiënten in totaal….en toch blijft de goedkeuring uit!

Tabel 4 van figuur 35 toont een aantal goedgekeurde alternatieve behandeling bij covid-19. Zo werd Molnupiravir goedgekeurd op basis van 1 studie bij 775 patiënten en gaf het een verbetering van 50%; Budesonide werd goedgekeurd op basis van 1 studie bij 1.779 patiënten en had het een gevonden verbetering van 17%; Remdesivir werd goedgekeurd op basis van 1 studie bij 1.063 patiënten en had het een gevonden verbetering van 31% (wat na 5 studies daalde naar 19%); Casiri werd goedgekeurd op basis van 1 studie bij 799 patiënten….Ivermectine….nog niet goedgekeurd…op basis van 65 studies bij 49.127 patiënten en heeft een gevonden algemene effectiviteit van 66%.

Tabel 5 van figuur 35 toont dan weer de status van aanbevelingen van de CDC voor het gebruik van Ibuprofen, Ivermectine bij schurft en Ivermectine bij covid-19 op basis van bestaande evidentie (geredde levens, sterfte door gebruik van deze medicatie en het aantal studies naar de effecten waarop aanbeveling gebeurde).
Zo heeft Ibuprofen een aanbeveling gebaseerd op 0 RCT studies, kent het middel zo’n 450 doden per jaar en redde het nog geen levens. Ook Ivermectine bij scabies heeft een aanbeveling op basis van 10 RCT-studies bij 852 patiënten in totaal, het middel kent minder dan 1 sterfgeval per jaar en het redde inmiddels 0 levens.
De afwezigheid van aanbeveling door de CDC van Ivermectine bij Covid-19 gebeurt op basis van 31 RCT-studies bij 6.858 patiënten, het middel kent minder 1 dan sterfgeval per jaar en redde inmiddels meer dan 500.000 levens…..

Samengevat is er met andere woorden een goedkoop middel (1 dollar) ter beschikking dat reeds talloze levens redde in landen die het wel gebruiken, maar officiële instanties zoals de WHO, CDC, EMA, Sciensano, enz. verkiezen niet alleen dure middelen, maar ook nog eens middelen waarvan we de middellange en lange termijn effecten niet kennen. Zo is het effect van vaccins op transmissie onduidelijk (zie later), zijn er vele effecten onbekend (bv. effect bij mensen die reeds een infectie doormaakte of mensen die reeds bestaande immuniteit hebben, ernstige nevenschade, effecten van ADE op middellange en lange termijn, effect op mutaties, VE effect na 6 maanden, enz.), kennen de farma-studies methodologische bedenkelijke praktijken, komen meldingen van fraude met betrekking tot de klinische trials (Pfizer) binnen die daarenboven niet door de nodige instanties opgevolgd worden, enz.

Wat oh wat is er toch aan de hand met betrekking tot het afhouden van de boot aangaande het gebruik en verder onderzoek naar de effecten van Ivermectine? Zou het te maken kunnen hebben met het feit dat farmabedrijf Merck en Co de patenten niet meer in handen heeft[140] [141]? Farmabedrijven kunnen houder zijn van een patent van een chemische stof gedurende 20 jaar, daarna heeft het geen exclusief recht meer, waardoor concurrentie ervoor kan zorgen dat de opbrengsten voor bedrijven bedroevend laag zijn. Het lijkt erop dat de farma te weinig kan verdienen op Ivermectine, waardoor het publiek in ongewisse dient gehouden te worden en dit daadwerkelijk ten koste van de ‘volksgezondheid’.
Het vreemde is natuurlijk dat ‘gezondheidsinstanties’ niet in de bres springen voor de volksgezondheid, maar eerder de spreekbuis lijken te zijn van big farma. Hun ethisch karakter lijkt lang vervlogen tijd. Hoe diep geworteld de inmenging van sponsor big farma is bij deze ‘publieke’ gezondheidsinstanties is hiermee een prominente vraag[142] [143]. Reeds van in het begin van de pandemie wordt dit middel geopperd door talloze onafhankelijke onderzoekers, stel je voor dat overheids- en gezondheidsinstanties met dezelfde ijver en snelheid onderzoek verricht zou hebben naar de effectiviteit van bestaande middelen, zoals Ivermectine? Hoeveel levens over de hele wereld zouden er gered zijn geweest?

Of de vaccins daadwerkelijk het meest effectieve wapen zijn, is tot de dag van vandaag nog een open vraag. Willen we deze vraag beantwoord zien, dan zijn er RCT-studies nodig die verschillende therapieën direct met elkaar vergelijken op korte, middellange en lange termijn en dit voor infectie, transmissie, hospitalisatie, sterfte, enz. bij verschillende populaties. Indien de gemeenschappelijke commissie, experten van dienst en overheid deze claim hard willen maken, dan zullen ze deze studies moeten voorleggen.

Nog een punt waar experten van dienst, de overheid en MSM vanaf het begin van de pandemie over zwijgen dan wel desinformatie over (blijven) verspreiden, is de natuurlijke immuniteit.

E. 100% immuniteitsgraad of 100% vaccinatiegraad?

De CDC vermeldt dat immuniteit op 2 manieren mogelijk is, zijnde de natuurlijke immuniteit en immuniteit via vaccinatie[144]. Het vreemde is dat er in het huidige discours met betrekking tot de vaccinatieplicht en -dwang geen enkele rekening wordt gehouden met de natuurlijke vorm van immuniteit. Nochtans toont voortschrijdend wetenschappelijk onderzoek meer en meer dat het doormaken van natuurlijk infectie bescherming biedt en sommige studies tonen zelfs een betere bescherming dan het vaccin[145] [146] [147] [148] [149] [150] [151] [152].
Op 29 maart 2021 publiceerde de ECDC (European Centre for Disease Prevention and Control) een overzicht van bestaand onderzoek naar natuurlijke immuniteit[153] en stelt dat herinfectie (bij mensen met natuurlijke immuniteit) een zeldzaam gebeuren is, maar dat deze bescherming lager is bij mensen van 65 jaar en ouder. Ze concluderen dan ook het volgende:

“As the number of individuals acquiring natural immunity increases, the total number of infections is expected to decrease significantly, leading to decreased transmission overall, unless the genetic changes in the circulating variants induce significant immune escape” (pag 1).

Echter, niet alleen onderzoek[154] [155] [156] [157] [158] [159] [160] toont ‘waning immunity’ na vaccinatie, maar ook de realiteit – Israël gaf in juli 2021 aan dat VE na 6 maanden daalde tot 39% en heden ten dagen (november 2021) zitten we met snel stijgende besmettings- en hospitalisatiecijfers in België  – toont dat bovenstaande bemerking – “unless the genetic changes in the circulating variants induce significant immune escape” – van de ECDC eveneens gelden voor effecten van vaccinatie.

Ondanks dat de groeiende hoeveelheid onderzoek rond ‘waning immunity’, ‘immune evasion’, ‘doorbraakinfecties’ – mede door andere varianten (dan de oorspronkelijke alfa-variant) – al maandenlang voorhanden en bekend is, ondanks de follow-up resultaten (tot 13 maart 2021) van het oorspronkelijke fase 3 testproject van Pfizer waning immunity bij de alfa-variant al potentieel te kennen gaf, en ondanks de delta-variant in België in augustus 2021 voor 100% in België aanwezig was[161], verklaarde biostatisticus, Geert Molenberghs, op 12/11/2021 dat we ‘nu’ met de delta-variant zitten en dat de kracht van deze variant onderschat werd. Volgens hem kon het tij niet gekeerd worden, omdat de vaccinatiegraad niet hoog genoeg is[162] en dit terwijl afnemende effecten van vaccins al lang bekend waren.  

Als kers op de taart observeert immunologisch onderzoek dat er vraagtekens moeten geplaatst worden bij het idee dat er geen of nauwelijks immuniteit bestond voor de uitbraak van de pandemie, wat één van de criteria is van de definitie (?)/richtlijnen van de WHO voor het kunnen uitroepen van een PHEIC (Public Health Emergency of International Concern), waar ik in een later schrijven in detail op terugkom. Onderzoek toont namelijk dat T-cel reactiviteit tegen Sars-Cov-2 in 20 tot 50% van hun deelnemers – zonder dat deze mensen ooit blootgesteld waren aan het virus – teruggevonden wordt[163] [164] [165] [166]. Dit brengt onderzoekers tot de conclusie dat Sars-Cov-2 niet helemaal nieuw is en sterke overeenkomsten vertoont met bepaalde andere gekende pathogenen. Onderzoekers beschouwen het bestaan van deze reactiviteit als mogelijke verklaring voor de geobserveerde verschillen tussen mensen qua ziekteverloop (geen, weinig, veel symptomen; snel herstel versus een langere nasleep).

Om u een beter begrip te geven, geef ik hier een summiere uitleg over immuniteit: Globaal gesproken heeft een mens 2 grote immuunsystemen, namelijk de aangeboren immuniteit en de adaptieve immuniteit.
De aangeboren immuniteit is de eerste verdedigingslinie en is in staat de meest voorkomende pathogenen (virussen en bacteriën), eens in het lichaam, op te sporen. Ook al is dit systeem snel, het is niet altijd in staat alle pathogenen te herkennen en / of uit te schakelen. Daarvoor staat de aangeboren immuniteit in contact met de adaptieve immuniteit die verworven wordt doorheen het leven en door in contact te komen met pathogenen.
De adaptieve immuniteit is trager, maar in staat om zeer subtiele verschillen in samenstelling van pathogenen te onderscheiden. Twee belangrijke cellen van het adaptieve immuunsysteem zijn de B- en T-cellen, die elk dan nog eens verschillende subtypes kennen. Eens het adaptieve immuunsysteem een pathogeen heeft overwonnen, worden er langlevende T- en B- geheugencellen gemaakt. Deze cellen blijven inactief totdat ze dezelfde indringer tegenkomen, waardoor een snelle immuunreactie mogelijk wordt. Het geheugen is het belangrijkste kenmerk van het adaptieve systeem. De logica is dat indien mensen nog nooit met een pathogeen, zoals Sars-cov-2, in aanraking gekomen zijn er geen specifieke T-cel reactiviteit mogelijk is.

Als het gaat over immuniteit (zowel bij vaccinatie als bij natuurlijke immuniteit) wordt er vaak gewezen op de aanwezigheid van ‘circulerende antilichamen’. Echter, wetenschappers wijzen erop dat er geen duidelijke bewijzen zijn dat de aanwezigheid van meer antilichamen, ook wijst op betere bescherming[167]. Voorts zegt men: “It is also worth noting that diminishing antibody levels largely reflects the natural progression of the immune response; as the immediate threat is contained, immune cells shift away from active defences (eg, antibody production) and toward development of immune memory, with antigen-experienced cells poised to rapidly respond to repeat attack”.

Hoe komt het dat er gezwegen wordt over het bestaande onderzoek rond natuurlijke immuniteit? Waarom worden geen grote RCT-studies uitgevoerd die een directe vergelijking maken tussen de immuniteit via vaccinatie en natuurlijke immuniteit bij Sars-Cov-2 doorheen de tijd? Het is de enige manier om ‘valide’ en ‘waarheidsgetrouwe’ uitspraken te kunnen doen rond effecten van beide vormen van verworven immuniteit en toch blijven ze uit! Dit soort studies wordt des te belangrijker als we weten dat effecten van ADE (Antibody-dependent Enhancement of het overreageren van het immuunsysteem na blootstelling met een ‘wild’ virus) ten gevolge van vaccinatie ongekend zijn op middellange en lange termijn (zie later) en zelfs geconstateerd werd bij andere varianten (zoals de Delta-variant) maar niet bij de oorspronkelijke Alfa-variant[168]. Voorts is het niet onbelangrijk de vraag te stellen of de geobserveerde effecten van de eerste dagen na vaccinatie, waar een snelle toename in infecties bij gevaccineerden in vergelijking met niet-gevaccineerden geobserveerd wordt in grote observationele studies, geen indicatie geven van ADE? En kunnen de huidige snel stijgende infectie en hospitalisatiecijfers bij gevaccineerden in deze context mede begrepen worden?

Er is nog zo veel onderzoek te verrichten op dit gebied, waardoor de rush voor algehele en verplichte vaccinatie, niet alleen vreemd is, ze is potentieel gevaarlijk.
Met de keuze voor algemene en verplichte vaccinatie (in de zorg en daarbuiten) lijkt men niet te streven naar 100% immuniteitsgraad, wel naar 100% vaccinatiegraad, een keuze die voornamelijk een ‘blinde’ keuze is, waarvan men niet weet wat de effecten zijn op korte (voor verschillende bevolkingsgroepen), middellange en lange termijn (voor iedereen)! Zeker als we weten dat – zoals De Croo het eveneens in De Standaard van 20 november 2021[169] meldde – jaarlijkse boosters nodig zullen zijn.

In het kader van onderzoeksbevindingen rond natuurlijke immuniteit, is de overweging – dat verplichte vaccinatie voor covid-19 een analoge situatie betreft met de regelgeving bij hepatitis B (punt 9) – van de gemeenschappelijke commissie, erg vreemd te noemen. Het wetsartikel, VII 1-71 van de Codex over het welzijn op het werk[170] , zegt namelijk:

“Onderafdeling 3.- Inenting tegen hepatitis B Art. VII.1-71.- Behalve in geval van contra-indicatie, mogen in de ondernemingen waarvan de lijst is gegeven in bijlage VII.1-6, de in de tweede kolom van die lijst bedoelde werknemers het in diezelfde kolom genoemde werk enkel verrichten of blijven verrichten, als zij: 1° ofwel aan de hand van een geneeskundige verklaring kunnen aantonen dat zij over voldoende immuniteit tegen hepatitis B beschikken; 2° ofwel, indien zij dit bewijs niet kunnen leveren, een inenting tegen hepatitis B ondergaan. De bepalingen van het eerste lid zijn ook van toepassing in de ondernemingen waar de resultaten van de risicoanalyse wijzen op een kans op blootstelling aan het hepatitis B-virus”.

In dit wetsartikel staat duidelijk dat indien (in dit geval) de zorgbeoefenaar kan aantonen dat hij of zij over voldoende immuniteit beschikt, hij of zij niet gevaccineerd moet worden en zijn of haar job mag blijven uitoefenen!
Echter, het tellen van de hoeveelheid aanwezige antilichamen is hiervoor niet de geschikte manier! Daarenboven kent men de effecten (zowel positieve als negatieve) van vaccinatie bij mensen met bestaande natuurlijke immuniteit niet! De steekproef van mensen met een voorafgaande infectie in Pfizer ’s fase 3 testproject was te klein en op voorafgaande immuniteit werd niet getest! Voorts dienen grote vraagtekens geplaatst te worden bij gevonden VE-resultaten en bijbehorende veiligheidsclaims, wat de voorwaarde is om de analogie met hepatitis te kunnen gebruiken. Brengen we daarenboven ook nog de jaarlijkse hervaccinatie – die de logica van experten van dienst en de overheid volgend, ook verplicht zullen worden – in rekening……en we zijn op weg de mens afhankelijk te maken van chemische stoffen waarvan we niet weten wat hiervan de gevolgen zullen zijn. Eén ding is zeker, het systeem dat mede voor de overleving van de menselijke soort heeft gezorgd, wordt afgedaan als onzin.
De hele wereldbevolking als jaarlijkse klant? Is het niet een droomscenario van iedere ondernemer?

De geclaimde nood aan 100% ‘vaccinatiegraad’ plaatst 2 andere zaken in the spotlight, namelijk ‘de formule voor het berekenen van groepsimmuniteit’ enerzijds en ‘het effect van vaccinatie op transmissie’ anderzijds.

F. De berekening van groepsimmuniteit en de hypotheses rond transmissie?

a) De berekening van groepsimmuniteit

De gebruikte formule voor het berekenen van groepsimmuniteit, daterend uit de jaren 70, staat al jaren onder discussie[171]. De formule gaat ervan uit dat een virus een ‘homogene verspreiding’ kent, waarvoor men veronderstelt dat gemeenschappen bestaan uit homogene groepen (bv. allemaal dezelfde leeftijd, dezelfde onderliggende aandoeningen, enz.) in plaats van groepen gekenmerkt door diversiteit. Daarenboven gaat men met betrekking van Sars-Cov-2 ervan uit dat er geen of nauwelijks immuniteit bestond, een veronderstelling die eveneens door onderzoeksresultaten wordt tegengesproken. Welke formule gebruikte de gemeenschappelijke commissie en orde van artsen om te veronderstellen dat groepsimmuniteit in België niet mogelijk is met een vaccinatiegraad van 70% die reeds behaald werd? Werd er rekening gehouden met bestaande en / of verworven natuurlijke immuniteit en zo ja, op welke manier?

Zowel Gabriella Gomes van de universiteit van Strathclyde als de onderzoeksgroep van de universiteit van Oxford onder leiding van Gupta berekenden de groepsimmuniteitsdrempel (Herd Immunity Threshold) voor Covid-19 en kwamen – rekening houdende met de diversiteit van de bevolking enerzijds en de (groeiende) aanwezigheid van natuurlijke immuniteit anderzijds – tot de vaststelling dat groepsimmuniteit mogelijk is indien 10 tot 30% van de bevolking immuun is^{171 [172] [173]}.

Wordt er met andere woorden niet getest op bestaande immuniteit, wat iets anders is dan het aantal actieve antilichamen tellen, dan zullen het nooit weten. Een besmetting wil niet zeggen dat er geen immuniteit is, het lichaam herkent het virus en valt het aan, maar is zelf in staat het virus van de baan te ruimen, wat inderdaad wil zeggen dat je ziek ‘kan’ worden. Vraag is hoe ziek je wordt?

Hoe kunnen we stijgende hospitalisatiecijfers bij gevaccineerden dan verklaren? Hebben we naast waning immunity door vaccinatie, ook te maken met ADE, zoals onderzoek suggereert? En hoeveel van deze mensen zouden thuis kunnen uitzieken in plaats van naar het hospitaal te hollen, als de studie van Dagan et al. al aangaf dat zo’n slordige 40% van hospitalisaties als niet-ernstig beoordeeld werden?
Als we ruimere context-variabelen blijven negeren, ‘creëren’ we eerder een realiteit, dan deze te beschrijven (zie later).

b) De hypothesen rond transmissie

Experten van dienst, de overheid, de gemeenschappelijke commissie en orde van artsen claimen al maanden dat transmissie na vaccinatie vermindert enerzijds, en (hieraan gerelateerd) dat er een snellere opkomst is van varianten in een niet- of onvoldoende gevaccineerde gemeenschap.

Herinner u wat Peter Hotez, decaan van de ‘National School of Tropical Medicine at Baylor College of Medicine in Houston, zei, in verband met het nut van een antiviraal vaccin. Het vaccin moet onder andere ‘infectie voorkomen’ (wat iets anders is dan wat er in de fase 3 trials onderzocht werd, wat het voorkomen van milde tot moderate ‘symptomen’ was) en transmissie ‘stoppen’ (wat iets anders is dan ‘verminderen’).

Ondanks dit niet onderzocht werd in de fase 3 trials van fabrikanten, deed minister Vandenbroucke in November 2020 wel de boude uitspraak dat je ‘met een vaccin jezelf beschermt, je omgeving en als er genoeg mensen het doen, dat je de hele kudde beschermt’.
Ook Pierre Vandamme deed soortgelijke uitspraken tijdens de befaamde uitzending van de 7^de dag met Sam Brokken in februari 2021, waar hij claimde dat onderzoek aantoonde dat transmissie ‘stopt’. Een claim die hij volgens VRT recht zou gezet hebben, genuanceerd zou hebben door te stellen dat onderzoek toonde dat transmissie ‘vermindert’.
De Vlaamse overheid stelt op haar site laatjevaccineren.be:  “Je bent minder besmettelijk. Studies wijzen op een verminderde virale lading bij gevaccineerden wanneer ze met COVID-19 in aanraking komen. Ben je gevaccineerd en kom je met het virus in contact, dan ben je niet alleen zelf beter beschermd, maar zal ook je virale lading lager zijn dan als je niet gevaccineerd bent. Dat betekent dat je minder snel andere mensen kan besmetten. Je laten vaccineren voorkomt dat je COVID-19 (opnieuw) krijgt. Want ook als je eerder al besmet was, kun je terug besmet raken en ernstig ziek worden[174]”.
Vele veronderstellingen op een rij dus, je bent minder besmettelijk als je gevaccineerd bent, je wordt niet meer ziek en kan zelfs niet meer opnieuw ziek worden, wat je wel zou kunnen als je niet gevaccineerd bent. Echter, waar zijn de direct vergelijkende RCT-studies met gevaccineerden en niet-gevaccineerden met en zonder vooraf bestaande immuniteit, die deze uitspraken ondersteunen? Geen desinformatie? Laat ons kijken wat de WHO en EMA ons te melden hebben voor alle in België aangekochte vaccins met betrekking tot ‘transmissie’:

De WHO zegt in haar nieuwsoverzicht van 2/09/2021 met betrekking tot transmissie:

* bij het Pfizer vaccin:  “There is currently no substantive data are available related to impact of Pfizer BioNTech vaccine on transmission or viral shedding[175].”
* bij het Moderna vaccin: “We do not know whether the vaccine will prevent infection and protect against onward transmission[176].”
 * bij Oxford/AstraZeneca: “No substantive data are available related to impact of AZD1222 on transmission or viral shedding[177].”
* bij het Janssen vaccin: “There is currently no substantive data available related to the impact of Ad26.COV2.S on transmission of virus that causes COVID-19 disease[178].”

EMA beantwoordt de vraag “kan iemand de ziekte verspreiden na vaccinatie?” met “Dat weten we nog niet[179].”

Bestaan de onderzoeken waar experten van dienst en de overheid naar verwijzen? Natuurlijk bestaan ze, net zoals het onderzoek bestaat dat deze claim in vraag stelt, wat hand in hand gaat met ‘immune evasion’, ‘waning immunity’, ‘doorbraakinfecties’. Daarenboven negeert men het onderzoek met betrekking tot natuurlijke immuniteit, waarvan ECDC stelt dat herinfectie uitzonderlijk is en waar onderzoek aantoont dat men zelfs beter en langer beschermt is. Directe vergelijkend RCT-onderzoek is onontbeerlijk en dient bovendien aangevuld te worden met voordeel – risico balansen voor alle bevolkingsgroepen. Balansen die des te belangrijker worden bij boostervaccins! Zeker als we weten dat jaarlijkse hervaccinatie hoogst waarschijnlijk zal moeten gebeuren, zoals ook door De Croo aangegeven. Bestaan deze veiligheidsprofielen voor meerdere dosissen? Absoluut niet!

Waar blijven toch al die bewijsstukken die aantonen dat indien er ‘bij Sars-Cov-2 met de bestaande covid-19 vaccins’ niet voldoende gevaccineerd wordt, er een snellere opkomst van varianten zou gebeuren? Als dit zo zou zijn, zijn het gevaarlijke varianten dan wel varianten die besmettelijk zijn, maar weinig impact kennen, zoals het H1N1-virus uit 2009? (zie later) En wat doen we met onderzoek uit het verleden dat reeds het tegenovergestelde – zij het uiteraard bij andere virussen – aantoonde, namelijk dat indien vaccins transmissie ‘niet stoppen’ (wat dus iets anders is dan ‘verminderen’) dat het de transmissie van ‘meer schadelijke’ pathogenen kan verergeren[180]. Is dit ook zo bij Sars-cov-2? Dat weten we niet en wensen experten van dienst en uw overheid blijkbaar ook niet te weten.
Alles blijft bij speculatie en veronderstellingen, wat helemaal niets met wetenschap als dusdanig te maken heeft, wel met het creëren van een realiteit!

G. De ‘creatie’ van een nieuwe realiteit: het virus-gericht gedachtegoed

In deze context trokken onderzoekers in het kader van de uitgeroepen H1N1-pandemie in 2009 al aan de alarmbel, omdat het virus wel een grote en snelle verspreiding kende maar niet als ernstig beschouwd kon worden voor alle bevolkingsgroepen. Peter Doshi en met hem tal van andere onderzoekers[181] waarschuwde voor het virus-gericht denken in afwezigheid van ‘een ernst schaal’ en een schaal die de ‘totale impact’ (fysieke, emotionele, economische, … impact) in kaart brengt. Zulke schalen lijken ook vandaag niet te bestaan. Zowel in 2009 als heden ten dage zorgt het virus-gericht denken ervoor dat we enkel dichotoom denken, in de zin van een ‘niet ernstige seizoensgriep’ versus alles wat geen seizoensgriep is als pandemisch en dus ernstig te beschouwen. Deze onderzoekers wezen op de noodzaak van het continuüm-denken, het denken in gradaties van ernst én totale impact. Als de pandemie van 2009 en de gevolgen van het pandemrix-vaccin ons iets zouden moeten geleerd hebben, dan is het wel de noodzaak om het virus-gericht dichotoom denken te verlaten. Geen rekening houden met de ernst van de totale impact en geen rekening houden met een onderscheid in ernst per bevolkingsgroep, kan ertoe leiden dat de schade van de oplossing, zijnde de farmaceutische (het vaccin) en niet-farmaceutische maatregelen (mondmaskers, lockdowns, CST’s, enz.), voor bepaalde bevolkingsgroepen groter is dan de gevolgen van het virus zelf.

Ondanks de WHO gezondheid definieert als ‘een toestand van volledig fysiek, geestelijk én sociaal welbevinden en niet van het louter ontbreken van ziekte[182]’, is de communicatie, de rapportering en presentatie van experten van dienst en de overheid niet alleen volledig gericht op het fysieke deel van de definitie, men filtert daarenboven ook nog de informatie eruit die in hun discours past, waarmee men een ‘waarheid’ creëert die weinige affiniteit met de ‘realiteit’ vertoont.

Laat ons hiervan een aantal voorbeelden onder de loep nemen, waarvan de eerste twee voorbeelden komen uit rapporten van Sciensano en het derde voorbeeld uit een rapport van het GEMS. Beide instanties willen de positieve effecten van vaccinatie en de noodzaak aan een hogere vaccinatiegraad aantonen wat ze doen door de focus enkel op het virus te richten en andere belangrijke contextinformatie systematisch weg te laten.

De gemeenschappelijke commissie verwees in het geformuleerde advies naar een rapport van Sciensano[183], dat volgens hen de gunstige effecten van vaccinatie – in het algemeen en bij zorgverleners in het bijzonder – op het risico besmet te worden, het aantal besmettingen als dusdanig en het aantal hospitalisaties aantoont (punt 1 en punt 10 van het advies). In het rapport worden volgende grafieken getoond als bewijs van de effectiviteit van vaccinatie bij zorgverleners:

Figuur 36 toont het aantal covid-19 gevallen bij de algemene bevolking (bovenste grafiek van figuur 36) en bij werknemers in de gezondheidszorg (onderste grafiek van figuur 36) per 100.000 inwoners (dondergroen) en de vaccinatiegraad voor de eerste (lichtgroene stippellijn) en 2^de dosis (lichtgroene volle lijn).

De eerste vraag hierbij is, gaat het over symptomatische dan wel ook asymptomatisch gevallen? Gezien Sciensano spreekt over covid-19 lijkt het over symptomatische gevallen te gaan, omdat ‘covid-19’ naar de ziekte verwijst (waarvoor symptomen noodzakelijk zijn) en ‘Sars-Cov-2’ naar het beestje dat de ziekte kan veroorzaken. Graag hadden we hier zekerheid over gehad, waarvoor transparantie van data noodzakelijk is.

Los hiervan wil Sciensano tonen dat er meer gevallen zijn bij het zorgpersoneel (per 100.000 inwoners) in vergelijking met de algemene bevolking (per 100.000 inwoners). Dit is het duidelijkst tijdens de 2^de golf (einde 2020) toen er nog geen vaccins op de markt waren.

Een tweede vraag die hier op zijn plaats is, is of Sciensano deze cijfers ook ‘corrigeerde voor het aantal afgenomen tests’? Met andere woorden werden er proportioneel meer, minder of evenveel tests afgenomen bij het zorgpersoneel in vergelijking met de algemene bevolking? Hoe meer tests er afgenomen worden, hoe meer gevallen gedetecteerd worden. Indien er proportioneel meer tests afgenomen werden bij het zorgpersoneel, dan bestaat de kans dat het verschil in aantal gevallen tussen zorgpersoneel en de algemene bevolking kleiner wordt.

Sciensano stelt dat de snellere groei in vaccinatiegraad bij het zorgpersoneel in vergelijking met de vaccinatiegraad bij de algemene bevolking ervoor zorgde dat het aantal gevallen per 100.000 inwoners zich tussen de 2^de en de 3^de golf omkeerde. Er werden toen meer gevallen per 100.000 inwoners geobserveerd bij de algemene bevolking in vergelijking met het zorgpersoneel. Sciensano linkt dit effect ‘volledig’ aan de hogere vaccinatiegraad bij het zorgpersoneel.
Wederom is het belangrijk om deze cijfers te corrigeren voor het aantal afgenomen tests. Vraag is dus, werden er tussen de 2^de en de 3^de golf (gezien de stijgende vaccinatiegraad) proportioneel minder tests afgenomen bij het zorgpersoneel in vergelijking met de algemene bevolking? Indien dit zo is, kan dit er mede voor gezorgd hebben dat het verschil tussen het aantal gevallen geobserveerd bij het zorgpersoneel lager was dan het aantal gevallen in de algemene bevolking.

Dit louter toeschrijven aan de vaccinatiegraad zonder te corrigeren voor het aantal afgenomen tests, is vrij suggestief. Daarenboven is het niet onbelangrijk om te wijzen dat een hogere vaccinatiegraad samenvalt op het moment dat het aantal gevallen reeds laag was, de piek van de 2^de golf was al gepasseerd, het aantal gevallen zat sowieso al in een dalende trend. We moeten met andere woorden ook rekening houden met ‘seizoensgebonden factoren’ die eveneens een invloed kunnen hebben op de dalende trend van het aantal gevallen. Vraag is dus, zou de daling zich ook zonder vaccinatie verderzetten? Dit is niet zo’n vreemde vraag, omdat de groeiende natuurlijke immuniteit er mede voor kan gezorgd hebben dat het aantal gevallen daalde. Er waren immers meer gevallen bij het zorgpersoneel, waardoor effecten van verworven natuurlijke immuniteit niet uitgesloten mogen worden. Natuurlijke immuniteit en diens effecten worden reeds sinds het begin doodgezwegen.

Ook het verschil in aantal hospitalisaties tussen de algemene bevolking en zorgpersoneel naar vaccinatiegraad wordt aangehaald als een effect van vaccinatie (figuur 37). Uit dit rapport is niet op te maken of men in het aantal hospitalisaties een onderscheid maakte tussen mensen die zich ‘met’ covid-19 aanmeldde, dan wel dat het een mix is van mensen ‘met als hoofdklacht covid-19’ én mensen die ‘na opname’ positief bleken te testen en op deze manier ook als een covid-19 hospitalisatie beschouwd werden. Het openstellen van deze informatie door Sciensano voor onafhankelijke onderzoekers lijkt mij noodzakelijk, omdat het geobserveerde resultaten kan verkleuren.

Gezien hospitalisatiecijfers een belangrijke pijler vormen in deze corona-situatie – zijnde de overbelasting van ziekenhuizen vermijden – dient er mijns inziens bijkomende informatie met betrekking tot hospitalisatie gegeven te worden. Deze bijkomende informatie betreft het aantal gevaccineerde mensen die omwille van het vaccin gedurende kortere dan wel langere tijd in het hospitaal opgenomen worden. Zoals al gebleken is, bestaat hospitalisatie door nevenschade. Willen we de focus op het aantal hospitalisaties behouden, dan dient er hier transparantie over te zijn. Concreet houdt dit in dat het relatief aantal hospitalisaties ‘door’ covid-19 en nevenschade bij gevaccineerde mensen vergeleken dient te worden met het relatief aantal hospitalisaties ‘door’ covid-19 bij niet-gevaccineerde mensen met en zonder natuurlijk verworven immuniteit. Gezien deze laatsten geen chemische stof ingespoten kregen, kan nevenschade niet verwacht worden. Deze informatie is bovendien onontbeerlijk willen we de voordelen – risico balans opstellen voor alle bevolkingsgroepen op korte, middellange en lange termijn. Echter, deze informatie met betrekking tot hospitalisaties ontbreekt volledig.

Daarenboven kan en mag het ontlasten van de zorg niet enkel gefocust zijn op covid-19 (en heden ten dagen op de niet-gevaccineerden). Reeds vanaf het begin vermengt men data van mensen die gehospitaliseerd worden ‘omwille van’ covid en mensen die zich met een andere klacht aanmelden, maar gewoon positief testen. Wat de ‘werkelijke’ belasting is, is onduidelijk. Zo ook dient het boemerangeffect van de uitgestelde zorg ten gevolge van de genomen niet-farmaceutische maatregelen (lockdowns, enz.) in rekening gebracht te worden. Een effect dat mede veroorzaakt werd en wordt door structurele beleidsbeslissingen (bv. besparingen). Een overheidsrapport liegt er niet om, in niet epidemische of pandemische toestand is de bezettingsgraad van acute bedden in België zo’n 81,7%, behoort België tot de top als het gaat over het aantal patiënten die onder de zorg van één verpleegkundige valt, zijn er te weinig praktiserende artsen en wringt het schoentje dat er te weinig zorgpersoneel expertise bezit om op een IC-afdeling te werken[184].

Het ‘blind’ verwijten van niet-gevaccineerden als veroorzakers van de belasting van de zorg, zonder alle andere contextfactoren in rekening te brengen, kan enkel als hypocriet en het aanzetten tot het creëren van ‘een haatdragende en discriminerende maatschappij’ worden beschouwd.

Alle context werende technieken worden door instanties, zoals Sciensano, in de strijd geworpen, om positieve effecten van vaccinatie te kunnen presenteren, ook al wil dit zeggen dat ze de ethische houding en premisse der wetenschap – namelijk de realiteit zo goed mogelijk in beeld krijgen – naast zich neer moeten leggen.

Het rapport van vaccinatie in woonzorgcentra daterende van maart 2021[185] toont deze onethische en onwetenschappelijke houding wederom aan. In dit rapport willen ze bewijzen dat vaccinatie duidelijke en goede effecten heeft, wat men tracht te doen door covid-19 sterftecijfers in WZC, waar vaccinatie startte begin 2021, te vergelijken met covid-19 sterftecijfers bij de algemene bevolking waar de vaccinatiegraad toen nog laag was. Volgende grafieken moeten dat bewijs leveren:

Figuur 38 toont het ‘absolute’ aantal covid-19 sterfgevallen per week en per regio voor de 65+-ers die in WZC’s wonen en 65+-ers die niet in WZC’s wonen. Figuur 39 toont de ‘absolute’ cijfers voor het wekelijks aantal sterfgevallen WZC-bewoners en niet-WZC bewoners van alle leeftijden voor heel België.
Volgens Sciensano geven deze grafieken de positieve effecten van vaccinatie duidelijk weer, want zo stelt men, sterfte daalt bij WZC-bewoners na vaccinatie en stijgt bij de niet-WZC-bewoners.

‘Absolute’ cijfers zijn erg suggestief en geven voornamelijk een vertekend beeld. Sciensano had de relatieve cijfers (bv. aantal covid-19 sterfgevallen 65+ WZC Vlaanderen / totaal aantal bewoners WZC 65+ Vlaanderen) moeten weergeven. Moest Sciensano de wetenschappelijk ethische houding aangenomen hebben, dan zouden bovenstaande grafieken er als volgt uitzien[186].

De rode lijnen op deze grafieken (figuur 40 en 41) tonen de toediening van de 1^ste dosis bij 65+ WZC (1^ste rode lijn), de 2^de dosis bij 65+ WZC (2^de rode lijn) en de 1^ste dosis bij 65+ niet-WZC (3^de rode lijn, +/- week 11 2021). Net zoals het rapport van vaccinatie bij zorgpersoneel, maken deze grafieken duidelijk dat de daling reeds ingezet was en meer zelfs de zogezegde stijging bij niet-WZC bewoners (65+ en alle leeftijden) uitblijft.

Duidelijke positieve effecten van ‘massa’ vaccinatie blijken niet zo duidelijk te zijn. Het zijn dit soort trucen die Sciensano graag toepast, ze maken gebruik van berekeningsmethoden die het ergste doen vermoeden (zoals hun berekeningsmethode van de oversterfte van 2020), maar de realiteit niet weergeven[187] en ze presenteren effectiviteitsdata van vaccins die het meest spectaculaire effect opleveren, waarbij ze de noodzakelijk ethische houding der wetenschap (de realiteit zo goed mogelijk in kaart brengen) naast zich neerleggen.

Ook het GEMS maakt zich schuldig aan het virus-gericht denken en het gebruik van context werende informatie. In haar laatst gepubliceerde rapport[188] zien we dat experten gebruik maken van real-life data om ‘conclusies’ te trekken en ‘adviezen’ te formuleren zonder dat u enig zicht hebt op mogelijk beïnvloedende factoren (klimaat, bevolkingsstructuur, bevolkingsdichtheid, onderliggende aandoeningen, boostershots, soort niet-farmaceutische maatregelen, welzijnseffecten (psychologisch, economisch,…), enz.).
Zo is Griekenland de slechte leerling met hoge cijfers in het covid-landschap en lage vaccinatiegraad en kunnen stijgende Belgische cijfers enkel leiden tot strengere maatregelen wat de beste keuze is, aldus het GEMS.

Laten we een spel spelen: creëer uw eigen realiteit. Open de site ‘ourworldindata[189]’ en tracht eerst een duidelijk patroon te vinden als u de data opvraagt van alle landen (tegelijkertijd) zoals gerapporteerd in het GEMS-rapport. Switch hierbij tussen de verschillende metrisch variabelen (gevallen, sterfte, oversterfte, vaccinatiegraad, hospitalisatie, boostershots, de geïndexeerde strengheid van de maatregelen enz.) en zorg dat je telkens een vast tijdsframe neemt. Ziet u het ook zo duidelijk als de experten van GEMS?
Hun logica is al maanden de volgende: hoe hoger de vaccinatiegraad en / of hoe strenger de maatregelen, zoveelste minder het aantal covid-19 gevallen, aantal hospitalisaties en covid-19 sterfte. Hoe het zit met niet-gerelateerde covid-19 hospitalisatie en sterfte, wat belangrijke informatie is  om de totale ‘impact’ van genomen maatregelen te kunnen beoordelen, is irrelevant voor deze experten. Hoe het zit me de nevenschade van genomen maatregelen is een open vraag. Ook op dit gebied zouden de voordelen – risico balansen moeten bestaan, maar ze blijven uit!

Los hiervan geef ik u mijn creatie van het ourworldindata-spel mee, bekomen dus met dezelfde soort data als de heren en dames van het GEMS, alleen zoom ik even in op een klein aantal landen om het overzichtelijk te houden en u te tonen dat hun logica niet opgaat.
Ik koos voor een land met een hogere vaccinatiegraad dan België, zijnde ‘Portugal’ en een land met een lagere vaccinatiegraad, zijnde Zweden en Griekenland. Echter, voor Griekenland zijn niet alle metrische variabelen beschikbaar en dus zult u soms dit land niet terug vinden in de onderstaande grafieken. Doel is na te gaan of u de duidelijke logica (hoe hoger de vaccinatiegraad en / of hoe strenger de maatregelen, hoe minder gevallen, hoe minder hospitalisatie en hoe minder covid-19 sterfte) van de GEMS terugvindt.

Hoe hoger de vaccinatiegraad en / of hoe strenger de maatregelen, hoe minder het aantal gevallen en covid-19 sterfte, gaat niet op. De beste leerling van de klas is Zweden, met een lagere vaccinatiegraad dan België en de minst strenge maatregelen, komen zij het beste uit de bus en dit op elk gebied (gevallen, covid-19 sterfte, R-waarde, hospitalisatie, IC-opname). Portugal doet het ondanks de hoogste vaccinatiegraad (maar strengere maatregelen dan Zweden en minder strenge dan België) slechter dan Zweden en is sinds half november terug bezig aan een licht opwaartse beweging op alle aangehaalde metrische variabelen. Hoe sterk de stijging zal worden, valt nog af te wachten. Griekenland met haar laagste vaccinatiegraad, mits reeds te starten met boostershots en strengste maatregelen, doet het het slechts op aantal covid-19 sterfgevallen. Op alle andere zaken doet België het het slechtst.
Aha, dus het geval Griekenland bewijst dat er een hogere vaccinatiegraad moet zijn om covid-19 sterfte te laten dalen? Wel neen, een mogelijke verklaring zijn de boostershots die zowel in Griekenland als in België gestart zijn september/oktober 2021 (en nog niet startte in Portugal en Zweden)…niet veel later vliegen het aantal besmettingen, het aantal covid-19 sterfgevallen, hospitalisatie en IC-opnames (data enkel in België bekend) de lucht in.

Is deze conclusie de absolute juiste? Neen, absoluut niet, we hebben veel meer contextinformatie en zicht op beïnvloedende factoren nodig! Zulke data kunnen indicaties geven voor verder onderzoek en dienen niet om conclusies te trekken! Ze zijn te complex en te eenvoudig tegelijkertijd, ze verknippen de realiteit in deelfragmenten en duidelijke patronen blijven uit. Enkel al vaccinatie herleiden tot 2 dosissen, zonder effecten van boosters in rekening te brengen, waar nog veel minder (positieve en negatieve) effecten over geweten zijn, is pure volksverlakkerij!
Het rapport van GEMS toont zelf al inconsistenties in haar logica aan. Het rapport vermeldt namelijk dat de 14-daagse incidentie in Vlaanderen 1.114 gevallen / 100.000 inwoners is; in Wallonië zijn er 999 gevallen / 100.000 inwoners; in Brussel zijn er 799 gevallen / 100.000 inwoners; en in OstBelgien zijn er 1.486 gevallen / 100.000 inwoners. Dit terwijl de vaccinatiegraad het laagst is in Brussel, gevolgd door Wallonië, Ostbelgien, en het hoogst in Vlaanderen is[190]. Hoe het zit met de uitgedeelde boosters per regio is niet geweten noch het aantal hospitalisaties / 100.000 inwoners per regio.

Naast het immense gebrek aan data over de (positieve en negatieve) effecten van vaccins en boostervaccins, gaapt ons sinds den beginne van de pandemie het gebrek aan bewijsstukken over niet-farmaceutische maatregelen (zoals mondmaskers, lockdowns, avondklokken, CST’s en andere – als ‘motivationele technieken’ bestempelde – overheidsacties) als één groot zwart gat aan.

H. Niet-farmaceutische maatregelen en haar bewijsstukken

Waarop experten van dienst en de overheid zich baseerden en baseren om te stellen dat de ‘verspreiding’ van het virus vermindert wordt door hun niet-farmaceutische acties, is één grote vraag. Met betrekking tot zulke maatregelen werd er in het verleden reeds veel onderzoek verricht en dit op basis van ervaringen met influenza virussen en de SARS uitbraken in Canada van 2003. Deze kennis en ervaring leidde in 2006 tot een overzichtsstudie die de effecten van niet-farmaceutische maatregelen bij het indijken en/of beperken van verspreiding van een pandemie in kaart bracht[191] [192].
Pré-covid tijden waren dit dan ook de belangrijkste richtlijnen met betrekking tot gevonden effecten van verschillende niet-farmaceutische maatregelen bij pandemische influenza:

1. Het thuis of in een hospitaal isoleren van ‘symptomatische’ influenza patiënten (zieke mensen met symptomen dus) is de meest belangrijke maatregel die kan genomen worden om transmissie te verminderen en de verspreiding van ziekte te vertragen.
2. Een beleid dat ‘zieke’ (dus symptomatische) mensen overtuigt om ‘vrijwillig’ thuis (in plaats van naar een ziekenhuis te hollen) te blijven – tenzij men kritisch ziek is – zou de belasting op ziekenhuizen kunnen verminderen. Hierdoor kunnen ziekenhuizen zich focussen op diegene die ernstig ziek zijn.
3. Er zijn geen historische observaties noch wetenschappelijke studies die aantonen dat het – gedurende een langere periode – in quarantaine plaatsen van ‘mogelijk geïnfecteerde’ groepen mensen, de verspreiding van influenza zou verminderen.
4. Na het grondig bekijken van de literatuur en de ervaringen op internationaal vlak, concludeert een werkgroep van de WHO dat ‘verplichte isolatie en quarantaine ineffectief’ en niet te verwezenlijken zijn.
5. Reisrestrictie, zoals het sluiten van luchthavens en het screenen van reizigers aan grenzen zijn in het verleden niet effectief geweest. Een werkgroep van de WHO concludeert dat pandemieën uit het verleden geen substantieel bewijs hebben geleverd dat virus-introductie uitgesteld werd door het screenen en in quarantaine plaatsen van binnenkomende reizigers.
6. Tijdens vorige influenza-epidemieën had het sluiten van scholen een gemengde impact op het aantal zieken. Een studie uit Israël rapporteerde dat infecties van het luchtwegstelsel na een staking van de leerkrachten gedurende 2 weken, een vermindering in aantal zieken aantoonde, maar het effect en bewijs van vermindering hield slechts 1 dag aan. Langs de andere kant toonde de sluiting van scholen in Chicago tijdens de wintervakantie gedurende de pandemie van 1918, dat er zich meer ziekte onder leerlingen ontwikkelde, dan wanneer de scholen open waren. 
7. Tijdens een pandemie werden mensen geadviseerd om afstand te houden en om het aantal contacten met mensen ‘die geïnfecteerd zouden kunnen zijn’ te verminderen, maar de effectiviteit van deze maatregel is ongekend. Daarenboven zou zulk aan aanbeveling een grote impact hebben op het normale leven.
8. Het adviseren van het dragen van chirurgische mondmaskers door ‘patiënten’ (zieke mensen) om verspreiding van viruspartikels te verminderen en dus de verspreiding van het virus te verminderen en het dragen van chirurgische maskers in de gemeenschap werd al eerder geadviseerd. Echter onderzoek toonde aan dat het dragen van chirurgische maskers weinig effect heeft op de preventie van het inademen van kleine druppels die het influenzavirus dragen.

Gezien de WHO stelt dat Sars-Cov-2 en influenza zich op eenzelfde manier verspreiden[193], is het opmerkelijk dat gezondheidsinstanties (zoals de WHO), experten van dienst en overheden in het verlengde daarvan, verzamelde bewijzen over jaren en pandemieën heen naast zich neerlegden en -leggen.
In plaats van de kwetsbaren te beschermen, was het net deze groep waar actie uitbleef (bv. onvoldoende materiaal, erbarmelijke toestanden in WZC’s, enz.); in plaats van paniekcommunicatie (aangezwengeld door MSM) te vermijden en ervoor te zorgen dat mensen niet naar het ziekenhuis liepen, zodat de zorg ontlast bleef en diegene die het effectief nodig hadden de juiste en snelle zorg kregen, werden ramp en doemscenario’s dagelijkse kost. De studie van Dagan et al. toonde hier potentiële effecten van, bijna 40% van de hospitalisaties werd als niet-ernstig beoordeeld. Hoeveel mensen hadden met andere woorden – mits er correct gecommuniceerd werd – gewoon thuis kunnen uitzieken? En wat had dit voor de zorg betekent indien we weten dat acute bedden in onze ziekenhuizen in niet-epidemische en pandemische toestanden een bezettingsgraad van bijna 82% kennen? Hoe zit het met de gevolgschade van dit soort acties? Het boemerang effect van uitgestelde zorg, de economische impact op de kleinere economie, de economische gevolgschade voor bedrijven en gezinnen, de psychologische gevolgschade (zoals zelfmoord(neigingen), kindermishandeling en – misbruik, emotionele moeilijkheden zoals angsten en depressies, enz.), de effecten op mensen- en grondrechten van jong tot oud, enz.?
 Ook dit soort acties moet voorzien zijn van voordelen – risico balansen en dient elk aspect van ‘gezondheid’ en ‘welzijn’ te omvatten, maar ook hier blijven harde bewijzen uit!

I. De ethische plicht?

Kritische en onafhankelijke onderzoekers houden al maanden een pleidooi voor voorzichtigheid, voor meer en transparantere data, voor meer onderzoek en harde bewijzen met betrekking tot de (positieve en negatieve) effecten van farmaceutische en niet-farmaceutische maatregelen, die experten van dienst en uw overheid tot de dag van vandaag niet (kunnen) voorleggen.

Het perverse trekje is hierin gelegen dat als experten van dienst en de overheid – zoals de heer Kluge het zo mooi verwoorde – werken volgens het precautionary principle, men verdomde goed weet welke grote en potentieel onomkeerbare risico’s men neemt, terwijl ze u – haar bevolking zonder blikken en blozen – beliegt rond zowel de effectiviteit als de veiligheid van vaccins, rond de éénduidige effecten van niet-farmaceutische maatregelen, rond het bestaan van alternatieve behandeling, enz. Ze houdt u – haar bevolking verantwoordelijk – voor de druk op de zorg, terwijl zij voor minstens 50% verantwoordelijk is voor gemaakte beleidskeuzes. Ze presenteert u data die uit de context gerukt wordt, waarmee ze u een gefragmenteerd beeld voorschotelt die weinig affiniteit met de realiteit heeft. Ze misbruikt en verkracht de wetenschap en weert elk wederwoord, ze ontneemt uw grond- en mensrechten onder het mom van volksgezondheid waarvoor ze de zorg – die ze zelf mede ten gronde richtte – met succes voor haar kar weet te spannen.

Moest haar bezorgdheid daadwerkelijk bij ‘het intact en operationeel houden van de zorg’ gelegen zijn (punt 5 van het gemeenschappelijke advies), zou je dan niet verwachten dat men met alle factoren rekening houdt en cijfers hieromtrent op een correcte manier rapporteren (hospitalisatie door of met covid, door het vaccin, enz.)? Zou ze niet inzetten op onderzoek en gebruik van bestaande (en doorgaans goedkope) middelen, op onderzoek naar bestaande immuniteit, op correcte en genuanceerde communicatie (waardoor mensen eerder thuis uitzieken zonder in paniek naar een ziekenhuis te hollen), enz.? Zou ze haar eigen verantwoordelijkheid niet nemen met betrekking tot haar beleidskeuzes aangaande het al jaren afbouwen van bedden en personeel? Zou ze geen erkenning geven dat zij – door deze keuzes – mede verantwoordelijk is voor het uitstellen van reguliere zorg en zou ze geen rekening houden met het boemerang effect van haar gemaakte keuzes? Zou je niet verwachten dat ze de zorg zou opschalen en menswaardige werkomstandigheden creëren?

In het licht van al deze afwezige informatie moet je verdomde veel lef hebben te durven spreken over ‘de plicht personeel, patiënten en alle leden van de samenleving te beschermen’ (punt 6, 7 en 12 van het gemeenschappelijk advies). Je moet durf hebben te spreken over de deontologische plicht van de gezondheidsbeoefenaar een voorbeeld te zijn en vaccinatie te ‘promoten’ (punt 8 van het gemeenschappelijk advies). ‘Promoten’ doe je enkel in de commerciële sector, in iets dat geld in het laatje brengt! De deontologische plicht van de gezondheidsbeoefenaar, ligt in het veld van de ethiek en niet van de commercie!

De eed van Hippocrates is hier vrij expliciet over:
‘Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten. Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen’.

Aan u, heren en dames experten van dienst en overheid, alle overeenstemmende én éénduidige bewijsstukken van uw radicale parcours en keuzes op tafel te leggen!

Conclusie

Reeds vanaf het begin van de covid-situatie, krijgen burgers incorrecte en voornamelijk ongenuanceerde informatie van experten van dienst, de overheid en MSM, wat enkel als het verspreiden van desinformatie kan beschouwd worden. Ze dichten een ‘éénduidig waarheidsgehalte’ toe aan wetenschappelijk onderzoek wat meer thuishoort binnen religie en waarzeggerij dan dat het thuishoort binnen de wetenschap als dusdanig. Wetenschap heeft tot doel de complexe en diverse realiteit zo duidelijk en integer mogelijk in kaart te brengen. Wetenschap stelt ‘debat’ en ‘onzekerheid’ centraal, al was het maar omdat ze stoelt op de premisse van methodologische twijfel.

Naast de inherente methodologische twijfel, blijken farmaceutische bedrijven, niet alleen gebruik te maken van twijfelachtige methodologieën, ze laten na belangrijk gevonden resultaten en contextinformatie te rapporteren met immense gevolgen voor de interpretatie van bekomen bevindingen.

Als kers op de taart vervalsen ze data en passen ze noodzakelijke onderzoeksprotocollen niet naar behoren toe, zijn ze niet transparant en liegen ze (zoals Merck en Co) over onderzoek en gevonden effecten van reeds bestaande en levensreddende medicatie, zoals Ivermectine. Het levert hen te weinig geld op.
Ik ben van mening dat indien mensen – moesten ze het (onder huidig discours en zonder advies van een arts) innemen en schade ondervinden – dit mede het effect is van het gebrek aan correcte informatie van experten van dienst, de overheid en MSM en van het huidige bestraffen van artsen die het wel willen voorschrijven. Ivermectine wordt in meer dan 20 landen gebruikt bij covid-19 met goede real-life en onderzoeksresultaten. Voor een detailoverzicht van deze landen:  https://ivmstatus.com/.

De bekroning voor de farma is het meeheulen van ‘gezondheidsinstanties’, waar het letterlijk de vraag wordt hoe sterk de invloed van deze industrie binnen deze organisaties is. Het immense contrast aangaande de rush voor onderzoek en voorwaardelijke goedkeuring van covid vaccins enerzijds, de afwezigheid van rush voor meer onderzoek en voorwaardelijke goedkeuring voor andere bestaande, veilige en goedkope medicijnen (zoals Ivermectine) anderzijds; het nalaten te streven naar meer zekerheid (meer data) en meer transparantie aangaande de effectiviteit en veiligheid van vaccins; het nalaten interne frauduleuze praktijken te controleren en op te volgen…zijn hier slechts enkele indicaties van.

De onethische houding van instanties zoals Sciensano door belangrijke gegevens niet vrij te geven, gebruik te maken van bedenkelijke en uit de context gerukte gegevens en informatie, roept slechts meer vragen op dan dat er antwoorden gegeven worden.

Een éénduidig en extreem gekozen parcours aangaande farmaceutische en niet-farmaceutische maatregelen, vraagt om éénduidige en onweerlegbare bewijzen.
De huidige tactiek bestaat erin dat deze éénduidige bewijzen gevraagd worden van onafhankelijke onderzoekers die net een pleidooi houden voor meer data, transparantie en de nodige voorzichtigheid, omdat deze onderzoekers de ‘beweerde’ éénduidigheid van bestaand onderzoek niet onderschrijven. Het vreemde is dat diegene die het extreme parcours eisen en opleggen, net diegene zijn die pretenderen dat er éénduidige bewijzen bestaan, zonder ze te kunnen voorleggen.

Men beschimpt onafhankelijke onderzoekers, klasseert ze als verspreiders van fake news, als anti-vaxers en als egoïsten, gedirigeerd vanuit de huidige regering en de hoek van experten van dienst, aangewakkerd en in stand gehouden door het inzetten van MSM en factcheckers, niet thuis in de methodologie van wetenschappelijk onderzoek.

In naam van de volksgezondheid, wordt er volledige transparantie van bestaande data en financiële banden (zowel op individueel én organisatieniveau) met de farmaceutische industrie gevraagd, als ook de vrijgave van contracten tussen individuele landen en de industrie enerzijds, tussen Europa en de industrie en tussen Europa en individuele landen anderzijds.
De reden voor de vrijgave van contracten heeft te maken met de observatie dat de FDA haar ‘bureaucratisch opgestelde regelgeving’ verheft boven waarachtige volksgezondheid. In het licht van deze observatie, verwijs ik hier naar het akkoord tussen alle WHO lidstaten van de Europese regio, daterende uit 2014. Dit akkoord staat bekend als het European Vaccine Action plan (2015 – 2020)[194] en omvat 5 doelstellingen, zijnde:

1. Alle landen verbinden zich ertoe immunisatie als prioriteit te stellen, waarbij politici een sleutelrol vervullen om vaccins te promoten als iets dat ‘de volksgezondheid ten goede’ komt en als iets dat een ‘individueel rechts’ is, wat onder andere ondersteund dient te worden door de aanpassingen in de ‘wetgeving’.
2. Mensen begrijpen de waarde van immunisatiediensten en vaccins en ‘eisen’ vaccinatie. Via aangepaste boodschappen en communicatie zullen mensen vaccinatie niet alleen als ‘een recht’, maar ook als ‘hun verantwoordelijkheid’ gaan beschouwen.
3. De voordelen van vaccinatie zijn er voor iedereen via op maatgemaakte innovatieve strategieën. Via het gebruik van ‘elektronische registraties van immunisatie’ krijgt men zicht op wie al dan niet gevaccineerd is, waar zij zich bevinden en tot welke gemeenschappen zij behoren. De reden waarom iemand ervoor kiest zich niet te laten vaccineren is hierbij belangrijk, zodat vaccinatieprogramma’s en -diensten op maat kunnen gemaakt worden.
4. Sterke immunisatiesystemen moeten een integraal onderdeel van een goed functionerend gezondheidssysteem worden.
5. Immunisatieprogramma’s dienen van blijvende en voorspellende financiering en kwaliteitsvolle toelevering voorzien te worden. Nieuwe vaccins en technologieën zullen ervoor zorgen dat kinderen, tieners en adolescenten tegen’ nog meer’ ziekten beschermd zullen worden.

Dit akkoord uit 2014 mag begonnen zijn met nobele intenties, maar neemt lugubere proporties aan wanneer dit soort akkoorden en afspraken gaan domineren over bewijsvoering, over de ethische houding te willen weten…over – in dit geval – waarachtige volksgezondheid. Hannah Arendt’s ‘banaliteit van het kwaad’ is sinds W.O.II nooit zo dichtbij geweest, waarbij ‘de motor’ van het kwaad volgens haar niet in kwaadaardige intenties te vinden is, wel in ‘bureaucratische regelgevingen’ die voor sommige mensen het vermogen ontneemt ‘zelfstandig te kunnen nadenken en reflecteren’.

Vooraleer vaccinatie “wettelijk” verplicht wordt (ook binnen de zorg), moet bestaande data volledig transparant vrijgegeven worden en is er meer onderzoek nodig uitgevoerd door onafhankelijke onderzoekers. Het viseren, beschimpen en bedreigen van niet-gevaccineerden, het inzetten van CST’s en andere pseudo-verplichtingspraktijken vermomd als ‘motivationele-strategieën’ is bij gebrek aan levensbelangrijke informatie enkel ‘crimineel’ te noemen.

Als zou blijken dat het ‘blind’ gevolgde parcours voor de bevolking en/of subgroepen ervan toch in het nadeel zou uitdraaien, wie oh wie zal de verantwoordelijkheid hiervoor dragen? Niet de farma, want zij zijn vrijgesteld. Niet de ziekte- en/of hospitalisatieverzekering want zij dekken geen vaccinatieschade. De individuele leden van de overheid en van andere al dan niet ondersteunende (gezondheids)instanties? Een voorspelling maken op dit gebied is kinderspel…men zal harde bewijzen vragen die aantonen dat geleden schade veroorzaakt werd door het vaccin…harde bewijzen die deze instanties tot de dag van vandaag niet moeten kunnen voorleggen. Daarenboven zal u als gevaccineerde burger gewezen worden op uw (voorlopig) vrijwillige keuze, u weet wel het blad papier dat u diende te ondertekenen bij vaccinatie. Was niet één van de vragen of u ‘vrijwillig’ in het vaccinatiecentrum was?

Ik daag u rechters en andere lezers van dit stuk uit mij de naam van één kritisch onderzoeker mee te delen die niet belachelijk gemaakt, niet beledigd, noch beticht wordt als verspreider van fake news, niet weggezet wordt als wappie of anti-vaxer. Is het niet hallucinant dat vele vooraanstaande academici – die vragen stellen, die in vraag stellen en een pleidooi houden voor meer data en meer transparantie met betrekking tot data en / of financiële banden na jaren van excellerende en bejubelde dienst plots allen uit gratie vallen?

Ik kan en wil alleen afsluiten met de woorden van Prof. Dr. Karina Reiss en Prof. Dr. Sucharit Bhakdi, beiden kritische onderzoekers en dus weggezet als verspreiders van fake news en andere soortgelijke beledigingen:

“

• Het is de plicht van de regering om het ‘welzijn’ van het volk te dienen;
• Het is de plicht van de oppositie om de regering te controleren;
• Het is de plicht van de pers het publiek zorgvuldig te informeren door middel van kritische en waarachtige berichtgeving;
• Het is de plicht van de ‘wetenden’ (in dit geval artsen en wetenschappers) om hun stem te verheffen en om op bewijs gebaseerde beslissingen te eisen.

Iedereen die zijn plicht niet heeft gedaan, is medeverantwoordelijk voor de nevenschade en vervolgschade van de coronacrisis 2020, 2021, ……. (eigen aanvulling).[195]”

Hartelijke groet

Dr. Els Ooms

---

[1] https://drive.google.com/file/d/1qPh8oDbq80Te7ojNgjEvstwZ5THy9tuK/view

[2] Bechoux L, De Vleeschouwer O, Vanheuverzwijn C, Verhegghen F, Detiffe A, Colle F, et al. (2021) Conflict of interest policies at Belgian medical faculties: Cross-sectional study indicates little oversight. PLoS ONE 16(2): e0245736. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0245736

[3] https://crisiscentrum.be/nl/newsroom/overlegcomite-vanaf-1-september-vallen-heel-wat-beperkingen-weg

[4] https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2021/02/04/youssef-kobo-wil-vaccinatie-laten-verplichten-we-moeten-stoppe/

[5]https://gcm.rmnet.be/clients/rmnet/content/medias/advies_verplichte_vaccinatie_zorgverstrekkers_nl_fr.pdf

[6] https://ordomedic.be/nl/adviezen/deontologie/plichten-van-de-arts-algemeen/verplichte-vaccinatie-van-zorgpersoneel-tegen-sars-cov-2

[7] https://www.ema.europa.eu/en/human-regulatory/marketing-authorisation/conditional-marketing-authorisation

[8] https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/11/17/vaccins-van-damme/

[9] Doshi P. Will covid-19 vaccines save lives? Current trials aren’t designed to tell us BMJ 2020; 371 :m4037 doi:10.1136/bmj.m4037

[10] Olliaro, P., Torreele, E., & Vaillant, M. COVID-19 vaccine efficacy and effectiveness—the elephant (not) in the room. The Lancet Microbe.

[11] Zie ref 9

[12] Polack FP, Thomas SJ, Kitchin N, et al. Safety and efficacy of the BNT162b2 mRNA Covid-19 vaccine. N Engl J Med. 2020;383:2603-15.

[13] Dagan N, Barda N, Kepten E, et al. BNT162b2 mRNA Covid-19 vaccine in a nationwide mass vaccination setting. N Engl J Med 2021;384:1412-1423.

[14] Peter Doshi: “Pfizer and Moderna’s ‘95% effective’ vaccines – let’s be cautious and first see the full data” (BMJ Opinion, Nov 26, 2020)

[15] Populatiegrootte wordt weggelaten, omdat groepen zo goed als even groot zijn.

[16] Zie ref 14

[17] https://investors.modernatx.com/news-releases/news-release-details/modernas-covid-19-vaccine-candidate-meets-its-primary-efficacy

[18] https://www.laatjevaccineren.be/volgorde-van-vaccineren-vaccinatiestrategie

[19] https://www.fda.gov/media/144245/download#page=42

[20] Zie ref 12

[21] Tanveer S, Rowhani-Farid A, Hong K, et al Transparency of COVID-19 vaccine trials: decisions without data

BMJ Evidence-Based Medicine Published Online First: 09 August 2021. doi: 10.1136/bmjebm-2021-111735

[22] Zie ref 12

[23] Zie ref 19

[24] Zie ref 19

[25] https://www.fda.gov/vaccines-blood-biologics/comirnaty

[26]https://www.fda.gov/media/134922/download

[27] Zie ref 14

[28] Zie ref 21

[29] Zie ref 25

[30] Zie ref 19

[31] Zie ref 9

[32] Zie ref 14

[33] Thacker, P D. Covid-19: Researcher blows the whistle on data integrity issues in Pfizer’s vaccin trial BMJ 2021; 375 :n2635 doi:10.1136/bmj.n2635

[34] Zie ref 25

[35] Zie ref 25

[36] Zie ref 25

[37] https://blogs.bmj.com/bmj/2021/08/23/does-the-fda-think-these-data-justify-the-first-full-approval-of-a-covid-19-vaccine/

[38] Ref 25 pag 70

[39] Zie ref 12, protocol van de studie

[40] Zie ref 25

[41]https://www.who.int/publications/i/item/WHO-2019-nCoV-vaccines-SAGE_recommendation-BNT162b2-2021.1

[42] Zei ref 13

[43] https://www.bmj.com/content/372/bmj.n567/rapid-responses

[44] http://www.nakim.org/israel-forums/viewtopic.php?t=270873

[45] Amit S, Regev-Yochay G, Afek A, et al. Early rate reductions of SARS-CoV-2 infection and COVID-19 in BNT162b2 vaccine recipients. Lancet. 2021; 397: 875–7.

[46] Vasileiou E, Simpson CR, Shi T, et al. Interim findings from first-dose mass COVID-19 vaccination roll-out and COVID-19 hospital admissions in Scotland: a national prospective cohort study. Lancet.2021 May 1; 397:1646–57.

[47] Hall VJ, Foulkes S, Saei A, et al. COVID-19 vaccine coverage in health-care workers in England and effectiveness of BNT162b2 mRNA vaccine against infection (SIREN): a prospective, multicentre, cohort study. Lancet.2021;397:1725–35.

[48] https://covid-19.sciensano.be/sites/default/files/Covid19/COVID-19_Weekly_report_NL.pdf

[49] Zie ref 13

[50] Zie ref 45

[51] Zie ref 46

[52] Zie ref 47

[53] Zie ref 21

[54] https://www.regulations.gov/document/FDA-2021-P-0786-1557

[55] Zie ref 9

[56] Doshi P. Covid-19 vaccines: In the rush for regulatory approval, do we need more data? BMJ 2021; 373 :n1244 doi:10.1136/bmj.n1244 (page 2)

[57] Zie ref 56

[58] Zie ref 9

[59] Zie ref 25

[60] Zie ref 19

[61] Zie ref 25

[62] Zie ref 37

[63] https://www.cnbc.com/2021/07/23/delta-variant-pfizer-covid-vaccine-39percent-effective-in-israel-prevents-severe-illness.html

[64] Zie referentie 25, supporting documents – approval history, letters, reviews, and related documents – comirnaty – Benefit – risk asssessment review memo, page 11 limitations

[65] https://blogs.bmj.com/bmj/2021/06/08/why-we-petitioned-the-fda-to-refrain-from-fully-approving-any-covid-19-vaccine-this-year/

[66] CDC. Risk for COVID-19 infection, hospitalization, and death by age group [Internet]. 2021 [cited 2021 May 28]. Available from: https://www.cdc.gov/coronavirus/2019-ncov/coviddata/investigations-discovery/hospitalization-death-by-age.html

[67] CDC. COVID-19 Pandemic Planning Scenarios [Internet]. 2021 [cited 2021 May 28]. Available from: https://www.cdc.gov/coronavirus/2019-ncov/hcp/planning-scenarios.html

[68] Dan JM, Mateus J, Kato Y, Hastie KM, Yu ED, Faliti CE, et al. Immunological memory to SARS-CoV-2 assessed for up to 8 months after infection. Science [Internet]. 2021 Feb 5;371(6529). Available from: http://dx.doi.org/10.1126/science.abf4063

[69] Turner JS, Kim W, Kalaidina E, Goss CW, Rauseo AM, Schmitz AJ, et al. SARS-CoV-2 infection induces long-lived bone marrow plasma cells in humans. Nature [Internet]. 2021 May 24; Available from: http://dx.doi.org/10.1038/s41586-021-03647-4

[70] Breton G, Mendoza P, Hagglof T, Oliveira TY, Schaefer-Babajew D, Gaebler C, et al. Persistent Cellular Immunity to SARS-CoV-2 Infection. bioRxiv [Internet]. 2020 Dec 9; Available from: http://dx.doi.org/10.1101/2020.12.08.416636

[71] Hall VJ, Foulkes S, Charlett A, Atti A, Monk EJM, Simmons R, et al. SARS-CoV-2 infection rates of antibody-positive compared with antibody-negative health-care workers in England: a large, multicentre, prospective cohort study (SIREN). Lancet [Internet]. 2021 Apr 17;397(10283):1459–69. Available from: http://dx.doi.org/10.1016/S0140-6736(21)00675-9

[72] Krammer F, Srivastava K, Simon V, the PARIS team. Robust spike antibody responses and increased reactogenicity in seropositive individuals after a single dose of SARS-CoV-2 mRNA vaccine [Internet]. bioRxiv. medRxiv; 2021. Available from: http://medrxiv.org/lookup/doi/10.1101/2021.01.29.21250653

[73] Samanovic MI, Cornelius AR, Wilson JP, Karmacharya T, Gray-Gaillard SL, Allen JR, et al. Poor antigen-specific responses to the second BNT162b2 mRNA vaccine dose in SARS-CoV-2-experienced individuals. medRxiv [Internet]. 2021 Feb 9; Available from: http://dx.doi.org/10.1101/2021.02.07.21251311

[74] Camara C, Lozano-Ojalvo D, Lopez-Granados E, Paz-Artal E, Pion M, Correa-Rocha R, et al. Differential effects of the second SARS-CoV-2 mRNA vaccine dose on T cell immunity in naïve and COVID-19 recovered individuals [Internet]. bioRxiv. 2021 [cited 2021 May 28]. p. 2021.03.22.436441. Available from: https://www.biorxiv.org/content/10.1101/2021.03.22.436441v1

[75] Levi R, Azzolini E, Pozzi C, Ubaldi L, Lagioia M, Mantovani A, et al. A cautionary note on recall vaccination in ex-COVID-19 subjects [Internet]. bioRxiv. medRxiv; 2021. Available from: http://medrxiv.org/lookup/doi/10.1101/2021.02.01.21250923

[76] Ogata AF, Cheng C-A, Desjardins M, Senussi Y, Sherman AC, Powell M, et al. Circulating SARS-CoV-2 Vaccine Antigen Detected in the Plasma of mRNA-1273 Vaccine Recipients. Clin Infect Dis [Internet]. 2021 May 20; Available from: http://dx.doi.org/10.1093/cid/ciab465

[77] Kuba K, Imai Y, Rao S, Gao H, Guo F, Guan B, et al. A crucial role of angiotensin converting enzyme 2 (ACE2) in SARS coronavirus-induced lung injury. Nat Med [Internet]. 2005 Aug;11(8):875–9. Available from: http://dx.doi.org/10.1038/nm1267

[78] Chen I-Y, Chang SC, Wu H-Y, Yu T-C, Wei W-C, Lin S, et al. Upregulation of the chemokine (C-C motif) ligand 2 via a severe acute respiratory syndrome coronavirus spike-ACE2 signaling pathway. J Virol [Internet]. 2010 Aug;84(15):7703–12. Available from: http://dx.doi.org/10.1128/JVI.02560-09

[79] Patra T, Meyer K, Geerling L, Isbell TS, Hoft DF, Brien J, et al. SARS-CoV-2 spike protein promotes IL6 trans-signaling by activation of angiotensin II receptor signaling in epithelial cells. PLoS Pathog [Internet]. 2020 Dec;16(12):e1009128. Available from: http://dx.doi.org/10.1371/journal.ppat.1009128

[80] Zhang S, Liu Y, Wang X, Yang L, Li H, Wang Y, et al. SARS-CoV-2 binds platelet ACE2 to enhance thrombosis in COVID-19. J Hematol Oncol [Internet]. 2020 Sep 4;13(1):120. Available from: http://dx.doi.org/10.1186/s13045-020-00954-7

[81] Suresh SJ, Suzuki YJ. SARS-CoV-2 Spike Protein and Lung Vascular Cells. Journal of Respiration [Internet]. 2020 Dec 31 [cited 2021 May 25];1(1):40–8. Available from: https://www.mdpi.com/2673-527X/1/1/4

[82] Angeli F, Spanevello A, Reboldi G, Visca D, Verdecchia P. SARS-CoV-2 vaccines: Lights and shadows. Eur J Intern Med [Internet]. 2021 Apr 30; Available from: http://dx.doi.org/10.1016/j.ejim.2021.04.019

[83] Han M, Pandey D. ZMPSTE24 Regulates SARS-CoV-2 Spike Protein-enhanced Expression of Endothelial Plasminogen Activator Inhibitor-1. Am J Respir Cell Mol Biol [Internet]. 2021 May 18; Available from: http://dx.doi.org/10.1165/rcmb.2020-0544OC

[84] Idrees D, Kumar V. SARS-CoV-2 spike protein interactions with amyloidogenic proteins: Potential clues to neurodegeneration. Biochem Biophys Res Commun [Internet]. 2021 May 21;554:94–8. Available from: http://dx.doi.org/10.1016/j.bbrc.2021.03.100

[85] Lei Y, Zhang J, Schiavon CR, He M, Chen L, Shen H, et al. SARS-CoV-2 Spike Protein Impairs Endothelial Function via Downregulation of ACE 2. Circ Res [Internet]. 2021 Apr 30;128(9):1323–6. Available from: http://dx.doi.org/10.1161/CIRCRESAHA.121.318902

[86] Zhang L, Richards A, Barrasa MI, Hughes SH, Young RA, Jaenisch R. Reverse-transcribed SARS-CoV-2 RNA can integrate into the genome of cultured human cells and can be expressed in patientderived tissues. Proc Natl Acad Sci U S A [Internet]. 2021 May 25;118(21). Available from: http://dx.doi.org/10.1073/pnas.2105968118

[87] Suzuki YJ, Nikolaienko SI, Dibrova VA, Dibrova YV, Vasylyk VM, Novikov MY, et al. SARS-CoV-2 spike protein-mediated cell signaling in lung vascular cells. Vascul Pharmacol [Internet]. 2021 Apr;137:106823. Available from: http://dx.doi.org/10.1016/j.vph.2020.106823

[88] Suzuki YJ, Gychka SG. SARS-CoV-2 Spike Protein Elicits Cell Signaling in Human Host Cells: Implications for Possible Consequences of COVID-19 Vaccines. Vaccines (Basel) [Internet]. 2021 Jan 11;9(1). Available from: http://dx.doi.org/10.3390/vaccines9010036

[89] Ogata AF, Maley AM, Wu C, Gilboa T, Norman M, Lazarovits R, et al. Ultra-sensitive Serial Profiling of SARS-CoV-2 Antigens and Antibodies in Plasma to Understand Disease Progression in COVID-19 Patients with Severe Disease. Clin Chem [Internet]. 2020 Sep 8; Available from: http://dx.doi.org/10.1093/clinchem/hvaa213

[90]Kloc M, Uosef A, Kubiak JZ, Ghobrial RM. Exaptation of Retroviral Syncytin for Development of Syncytialized Placenta, Its Limited Homology to the SARS-CoV-2 Spike Protein and Arguments against Disturbing Narrative in the Context of COVID-19 Vaccination. Biology [Internet]. 2021 Mar 19;10(3). Available from: http://dx.doi.org/10.3390/biology10030238

[91] Khan I, Hatiboglu MA. Can COVID-19 induce glioma tumorogenesis through binding cell receptors? Med Hypotheses [Internet]. 2020 Nov;144:110009. Available from: http://dx.doi.org/10.1016/j.mehy.2020.110009

[92] Singh N, Bharara Singh A. S2 subunit of SARS-nCoV-2 interacts with tumor suppressor protein p53 and BRCA: an in silico study. Transl Oncol [Internet]. 2020 Oct;13(10):100814. Available from: http://dx.doi.org/10.1016/j.tranon.2020.100814

[93] European Medicines Agency. Assessment Report. Comirnaty (COVID-19 mRNA vaccine (nucleosidemodified)), EMA/707383/2020 Corr.1 [Internet]. 2021 Feb [cited 2021 Apr 13]. Available from: https://www.ema.europa.eu/en/documents/assessment-report/comirnaty-epar-publicassessment-report_en.pdf#page=45

[94] European Medicines Agency. Assessment Report. COVID-19 Vaccine Moderna (COVID-19 mRNA Vaccine (nucleoside-modified)), EMA/15689/2021 Corr.1 [Internet]. 2021 Mar [cited 2021 Apr 13]. Available from: https://www.ema.europa.eu/en/documents/assessment-report/covid-19-vaccinemoderna-epar-public-assessment-report_en.pdf#page=47

[95] European Medicines Agency. Assessment Report. COVID-19 Vaccine Janssen, EMA/158424/2021 [Internet]. 2021 Mar [cited 2021 Apr 13]. Available from: https://www.ema.europa.eu/en/documents/assessment-report/covid-19-vaccine-janssen-eparpublic-assessment-report_en.pdf#page=50

[96] CDC. Selected adverse events reported after COVID-19 vaccination [Internet]. 2021 [cited 2021 May 28]. Available from: https://www.cdc.gov/coronavirus/2019-ncov/vaccines/safety/adverseevents.html

[97] Doshi P. FDA response to BMJ on reports of death after covid-19 vaccination [Internet]. 2021 [cited 2021 May 28]. Available from: https://www.bmj.com/content/372/bmj.n149/rr-25

[98] Food and Drug Administration. Coronavirus (COVID-19) update: FDA Issues Policies to guide medical product developers addressing virus variants [Internet]. 2021 [cited 2021 May 28]. Available from: https://www.fda.gov/news-events/press-announcements/coronavirus-covid-19- update-fda-issues-policies-guide-medical-product-developers-addressing-virus

[99] Owens C. Vaccine boosters could be necessary as soon as September [Internet]. Axios. 2021 [cited 2021 May 28]. Available from: https://www.axios.com/coronavirus-vaccines-boosters-pfizermoderna-e8d6bed6-8238-4e52-9959-ca4c6a6e0d5a.html

[100] Zie ref 25

[101] Baden LR, El Sahly HM, Essink B, Kotloff K, Frey S, Novak R, et al. Efficacy and Safety of the mRNA1273 SARS-CoV-2 Vaccine. N Engl J Med [Internet]. 2021 Feb 4;384(5):403–16. Available from: http://dx.doi.org/10.1056/NEJMoa2035389

[102] BLA of biologische licentieaanvraag is een verzoek toestemming te krijgen een biologisch product te produceren of af te leveren, wat de handel ervan tussen staten mogelijk maakt.

[103] Thacker PD. Covid-19: How independent were the US and British vaccine advisory committees? BMJ [Internet]. 2021 May 26;373:n1283. Available from: http://dx.doi.org/10.1136/bmj.n1283

[104] Zie ref 54

[105] Zie ref 25, benefit – risk assessment review memo

[106]Herzog, T. (1996). Research Methods in the Social Sciences. Prentice-Hall, Inc.

[107] https://www.tga.gov.au/sites/default/files/foi-2389-06.pdf#page=45

[108] https://www.pmda.go.jp/drugs/2021/P20210212001/672212000_30300AMX00231_I100_1.pdf#page=16

[109] https://radioplus.be/#/radio1/herbeluister/c283ad79-8f4d-11e3-b45a-00163edf75b7/f309e1f1-42ce-11ec-aee4-02b7b76bf47f

[110] https://www.europarl.europa.eu/thinktank/en/document.html?reference=EPRS_IDA(2015)573876

[111] https://www.cdc.gov/vaccines/pubs/surv-manual/chpt21-surv-adverse-events.html

[112] https://openvaers.com/covid-data

[113] De reden van beperking tot de cijfers van de EER is gebrek aan transparantie van overheidsinstanties. Om relatieve cijfers te kunnen berekenen hebben we transparante leeftijdsgebonden SAE’s, transparante leeftijdsgebonden bevolkingscijfers en transparante leeftijdsgebonden vaccinatiecijfers nodig. Voor deze 3 zaken (ernstige nevenschade, bevolking en vaccinatiecijfers) worden verschillende leeftijdscategorieën gehanteerd, waardoor directe berekeningen niet onmiddellijk te maken zijn. Enkel voor de EER kon ik alle nodige informatie verzamelen.

[114] Met dank aan Joris De Draeck die alle gedownloade bestanden voor ernstige nevenwerkingen combineerde en doorstuurde. Het bestand dateert van 10/10/2021.

[115] https://vaccinetracker.ecdc.europa.eu/public/extensions/COVID-19/vaccine-tracker.html#age-group-tab

[116] https://ec.europa.eu/eurostat/web/population-demography/demography-population-stock-balance/database

[117] https://www.adrreports.eu/nl/data_source.html

[118] Ioannidis, JPA. Reconciling estimates of global spread and infection fatality rates of COVID-19: An overview of systematic evaluations. Eur J Clin Invest. 2021; 51:e13554. https://doi.org/10.1111/eci.13554

[119] Ioannidis J. (2020). Global perspective of COVID-19 epidemiology for a full-cycle pandemic. European journal of clinical investigation, 50(12), e13423. https://doi.org/10.1111/eci.13423

[120] https://www.cdc.gov/coronavirus/2019-ncov/hcp/planning-scenarios.html

[121] https://www.euromomo.eu/graphs-and-maps

[122] US Department of Health and Human Services. How safe is the flu vaccine? 26 Oct 2009. https://www.youtube.com/watch?v=TE4cNqcBCEQ

[123] Doshi P. Pandemrix vaccine: why was the public not told of early warning signs? BMJ 2018; 362 :k3948 doi: 10.1136/bmj.k3948

[124] https://medialibrary.uantwerpen.be/oldcontent/container2853/files/Mexicaanse%202010.pdf

[125] https://www.slideshare.net/belfortgroup/de-grieppandemie-indetijd

[126] Zie ref 124

[127] Zie ref 123

[128] https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20100505_148

[129]https://www.fagg.be/nl/news/news_pandemrix_narcolepsie#:~:text=Een%20beperkt%20aantal%20gevallen%20van,werd%20geen%20enkel%20geval%20gemeld.

[130] https://www.senate.be/www/?MIval=/Vragen/SVPrint&LEG=6&NR=284&LANG=nl

[131] https://www.fagg-afmps.be/nl/news/news_pandemrix_narcolepsie_octobre_2012

[132] Zie ref 130

[133] Zie ref 123

[134] https://www.p-95.com/p95people/thomas/

[135] https://www.ema.europa.eu/en/medicines/human/EPAR/pandemrix#authorisation-details-section

[136] Callaway, E., Cyranoski, D. Anti-parasite drugs sweep Nobel prize in medicine 2015. Nature 526, 174–175 (2015). https://doi.org/10.1038/nature.2015.18507

[137] https://c19early.com/

[138] https://www.who.int/news-room/feature-stories/detail/who-advises-that-ivermectin-only-be-used-to-treat-covid-19-within-clinical-trials

[139] https://www.ema.europa.eu/en/news/ema-advises-against-use-ivermectin-prevention-treatment-covid-19-outside-randomised-clinical-trials

[140] https://patents.google.com/patent/US4853372A/en?oq=US4853372

[141] https://patentimages.storage.googleapis.com/c5/92/4c/40743ab5566fac/US4853372.pdf

[142] http://open.who.int/2020-21/contributors/contributor

[143] https://www.cdc.gov/globalhealth/pdf/global-Health-Funding.pdf

[144] https://www.cdc.gov/vaccines/vac-gen/immunity-types.htm

[145] Turner, J. S., Kim, W., Kalaidina, E., Goss, C. W., Rauseo, A. M., Schmitz, A. J., Hansen, L., Haile, A., Klebert, M. K., Pusic, I., O’Halloran, J. A., Presti, R. M., & Ellebedy, A. H. (2020). SARS-CoV-2 infection induces long-lived bone marrow plasma cells in humans. Research square, rs.3.rs-132821. https://doi.org/10.21203/rs.3.rs-132821/v1

[146] Sekine T, Perez-Potti A, Rivera-Ballesteros O, Strålin K, Gorin JB, Olsson A, Llewellyn-Lacey S, Kamal H, Bogdanovic G, Muschiol S, Wullimann DJ, Kammann T, Emgård J, Parrot T, Folkesson E; Karolinska COVID-19 Study Group, Rooyackers O, Eriksson LI, Henter JI, Sönnerborg A, Allander T, Albert J, Nielsen M, Klingström J, Gredmark-Russ S, Björkström NK, Sandberg JK, Price DA, Ljunggren HG, Aleman S, Buggert M. Robust T Cell Immunity in Convalescent Individuals with Asymptomatic or Mild COVID-19. Cell. 2020 Oct 1;183(1):158-168.e14. doi: 10.1016/j.cell.2020.08.017. Epub 2020 Aug 14. PMID: 32979941; PMCID: PMC7427556.

[147] Dwyer, Connor & Cloud, Colleen & Wang, Cindy & Heidt, Philip & Chakraborty, Paramita & Duke, Tara & McGue, Shannon & Jeffcoat, Braxton & Dunne, Jaclyn & Johnson, Logan & Choi, Seungho & Nahhas, Georges & Gandy, Amy & Babic, Nikolina & Nolte, Frederick & Howe, Philip & Ogretmen, Besim & Gangaraju, Vamsi & Tomlinson, Stephen & Mehrotra, Shikhar. (2021). Comparative Analysis of Antibodies to SARS-CoV-2 between Asymptomatic and Convalescent Patients. iScience. 24. 102489. 10.1016/j.isci.2021.102489.

[148] Peng, Y., Mentzer, A.J., Liu, G. et al. Broad and strong memory CD4⁺ and CD8⁺ T cells induced by SARS-CoV-2 in UK convalescent individuals following COVID-19. Nat Immunol 21, 1336–1345 (2020). https://doi.org/10.1038/s41590-020-0782-6

[149] Wang, Z., Yang, X., Zhong, J. et al. Exposure to SARS-CoV-2 generates T-cell memory in the absence of a detectable viral infection. Nat Commun 12, 1724 (2021). https://doi.org/10.1038/s41467-021-22036-z

[150] Wang, Z., Muecksch, F., Schaefer-Babajew, D. et al. Naturally enhanced neutralizing breadth against SARS-CoV-2 one year after infection. Nature 595, 426–431 (2021). https://doi.org/10.1038/s41586-021-03696-9

[151] Frauke Muecksch, Yiska Weisblum, Christopher O. Barnes, Fabian Schmidt, Dennis Schaefer-Babajew, Zijun Wang, Julio C. C. Lorenzi, Andrew I. Flyak, Andrew T. DeLaitsch, Kathryn E. Huey-Tubman, Shurong Hou, Celia A. Schiffer, Christian Gaebler, Justin Da Silva, Daniel Poston, Shlomo Finkin, Alice Cho, Melissa Cipolla, Thiago Y. Oliveira, Katrina G. Millard, Victor Ramos, Anna Gazumyan, Magdalena Rutkowska, Marina Caskey, Michel C. Nussenzweig, Pamela J. Bjorkman, Theodora Hatziioannou, Paul D. Bieniasz,

Affinity maturation of SARS-CoV-2 neutralizing antibodies confers potency, breadth, and resilience to viral escape mutations, Immunity, Volume 54, Issue 8, 2021, Pages 1853-1868.e7, ISSN 1074-7613, https://doi.org/10.1016/j.immuni.2021.07.008.

[152] Gazit, S., Shlezinger, R., Perez, G., Lotan, R., Peretz, A., Ben-Tov, A., . . . Patalon, T. (2021). Comparing SARS-CoV-2 natural immunity to vaccine-induced immunity: reinfections versus breakthrough infections. medRxiv, 2021.2008.2024.21262415

[153] https://www.ecdc.europa.eu/sites/default/files/documents/Risk-of-transmission-and-reinfection-of-SARS-CoV-2-following-vaccination.pdf

[154] Yahi N, Chahinian H, Fantini J. Infection-enhancing anti-SARS-CoV-2 antibodies recognize both the original Wuhan/D614G strain and Delta variants. A potential risk for mass vaccination? J Infect. 2021 Aug 9:S0163-4453(21)00392-3. doi: 10.1016/j.jinf.2021.08.010. Epub ahead of print. PMID: 34384810; PMCID: PMC8351274.

[155] Clark SA, Clark LE, Pan J, Coscia A, McKay LGA, Shankar S, Johnson RI, Brusic V, Choudhary MC, Regan J, Li JZ, Griffiths A, Abraham J. SARS-CoV-2 evolution in an immunocompromised host reveals shared neutralization escape mechanisms. Cell. 2021 May 13;184(10):2605-2617.e18. doi: 10.1016/j.cell.2021.03.027. Epub 2021 Mar 16. PMID: 33831372; PMCID: PMC7962548.

[156] Thomson, E. C., Rosen, L. E., Shepherd, J. G., Spreafico, R., da Silva Filipe, A., Wojcechowskyj, J. A., Davis, C., Piccoli, L., Pascall, D. J., Dillen, J., Lytras, S., Czudnochowski, N., Shah, R., Meury, M., Jesudason, N., De Marco, A., Li, K., Bassi, J., O’Toole, A., Pinto, D., … Snell, G. (2021). Circulating SARS-CoV-2 spike N439K variants maintain fitness while evading antibody-mediated immunity. Cell, 184(5), 1171–1187.e20. https://doi.org/10.1016/j.cell.2021.01.037

[157] Olliaro, P., Torreele, E., & Vaillant, M. COVID-19 vaccine efficacy and effectiveness—the elephant (not) in the room. The Lancet Microbe.

[158] Chen, R.E., Zhang, X., Case, J.B. et al. Resistance of SARS-CoV-2 variants to neutralization by monoclonal and serum-derived polyclonal antibodies. Nat Med 27, 717–726 (2021). https://doi.org/10.1038/s41591-021-01294-w

[159] Garcia-Beltran, W. F., Lam, E. C., St Denis, K., Nitido, A. D., Garcia, Z. H., Hauser, B. M., Feldman, J., Pavlovic, M. N., Gregory, D. J., Poznansky, M. C., Sigal, A., Schmidt, A. G., Iafrate, A. J., Naranbhai, V., & Balazs, A. B. (2021). Multiple SARS-CoV-2 variants escape neutralization by vaccine-induced humoral immunity. Cell, 184(9), 2372–2383.e9. https://doi.org/10.1016/j.cell.2021.03.013

[160] McEwen AE, Cohen S, Bryson-Cahn C, Liu C, Pergam SA, Lynch J, Schippers A, Strand K, Whimbey E, Mani NS, Zelikoff AJ, Makarewicz VA, Brown ER, Bakhash SAM, Baker NR, Castor J, Livingston RJ, Huang ML, Jerome KR, Greninger AL, Roychoudhury P. Variants of concern are overrepresented among post-vaccination breakthrough infections of SARS-CoV-2 in Washington State. Clin Infect Dis. 2021 Jun 24:ciab581. doi: 10.1093/cid/ciab581. Epub ahead of print. PMID: 34166484; PMCID: PMC8394820.

[161] https://ourworldindata.org/covid-cases

[162] https://radio1.be/luister/select/de-ochtend/geert-molenberghs-wil-extra-maatregelen-leven-met-het-virus-en-het-laten-gaan-daar-zijn-we-absoluut-niet-aan-toe

[163] Zie ref 146

[164] Doshi P. Covid-19: Do many people have pre-existing immunity? BMJ 2020; 370 :m3563 doi:10.1136/bmj.m3563

[165] Grifoni A, Weiskopf D, Ramirez SI, Mateus J, Dan JM, Moderbacher CR, Rawlings SA, Sutherland A, Premkumar L, Jadi RS, Marrama D, de Silva AM, Frazier A, Carlin AF, Greenbaum JA, Peters B, Krammer F, Smith DM, Crotty S, Sette A. Targets of T Cell Responses to SARS-CoV-2 Coronavirus in Humans with COVID-19 Disease and Unexposed Individuals. Cell. 2020 Jun 25;181(7):1489-1501.e15. doi: 10.1016/j.cell.2020.05.015. Epub 2020 May 20. PMID: 32473127; PMCID: PMC7237901.

[166] Le Bert N, Tan AT, Kunasegaran K, Tham CYL, Hafezi M, Chia A, Chng MHY, Lin M, Tan N, Linster M, Chia WN, Chen MI, Wang LF, Ooi EE, Kalimuddin S, Tambyah PA, Low JG, Tan YJ, Bertoletti A. SARS-CoV-2-specific T cell immunity in cases of COVID-19 and SARS, and uninfected controls. Nature. 2020 Aug;584(7821):457-462. doi: 10.1038/s41586-020-2550-z. Epub 2020 Jul 15. PMID: 32668444.

[167] The Lancet Rheumatology. COVID-19: is the rush to boost backed by science? Lancet Rheumatol. 2021 Nov;3(11):e737. doi: 10.1016/S2665-9913(21)00330-1. Epub 2021 Oct 28. PMID: 34725648; PMCID: PMC8550896.

[168] Zie ref 154

[169] https://www.standaard.be/krant/publicatie/20211120/ds/dn/alg/optimized

[170]https://www.werk.belgie.be/sites/default/files/content/pages/Codex%20boek%20VII%20titel%201%20Algemene%20bepalingen_0.pdf

[171] Zie ref 164

[172] Gomes, M., Corder, R. M., King, J. G., Langwig, K. E., Souto-Maior, C., Carneiro, J., Gonçalves, G., Penha-Gonçalves, C., Ferreira, M. U., & Aguas, R. (2020). Individual variation in susceptibility or exposure to SARS-CoV-2 lowers the herd immunity threshold. medRxiv : the preprint server for health sciences, 2020.04.27.20081893. https://doi.org/10.1101/2020.04.27.20081893

[173] Zie ref 119

[174] https://www.laatjevaccineren.be/waarom-vaccinatie-tegen-covid-19-belangrijk-is

[175] https://www.who.int/news-room/feature-stories/detail/who-can-take-the-pfizer-biontech-covid-19–vaccine

[176] https://www.who.int/news-room/feature-stories/detail/the-moderna-covid-19-mrna-1273-vaccine-what-you-need-to-know

[177] https://www.who.int/news-room/feature-stories/detail/the-oxford-astrazeneca-covid-19-vaccine-what-you-need-to-know

[178] https://www.who.int/news-room/feature-stories/detail/the-j-j-covid-19-vaccine-what-you-need-to-know

[179] https://ec.europa.eu/info/live-work-travel-eu/coronavirus-response/safe-covid-19-vaccines-europeans/questions-and-answers-covid-19-vaccination-eu_nl#vaccinatie

[180]Read AF, Baigent SJ, Powers C, Kgosana LB, Blackwell L, Smith LP, et al. (2015) Imperfect Vaccination Can Enhance the Transmission of Highly Virulent Pathogens. PLoS Biol 13(7): e1002198. https://doi.org/10.1371/journal.pbio.1002198

[181] Doshi, P. (2011). The elusive definition of pandemic influenza. Bulletin of the World Health Organization. 89(7):532-8. DOI: 10.2471/BLT.11.086173

[182] https://www.who.int/about/governance/constitution

[183] https://covid-19.sciensano.be/sites/default/files/Covid19/COVID-19_THEMATIC%20REPORT_SURVEILLANCE_VAN_DE_VACCINATIE_BIJ_ZORGVERLENERS_1.pdf

[184] https://kce.fgov.be/sites/default/files/atoms/files/KCE_335A_Ziekenhuiscapaciteit_tijdens_COVID-19_pandemie_Synthese.pdf

[185] https://covid-19.sciensano.be/sites/default/files/Covid19/COVID-19_THEMATIC%20REPORT_SURVEILLANCE%20VAN%20DE%20VACCINATIE%20IN%20BELGISCHE%20WOONZORGCENTRA.pdf

[186] Transparantie is geen troef in België, wederom was het puzzelen en zoeken om zo correct mogelijke cijfers te verzamelen met betrekking tot het aantal WZC-bewoners in de verschillende regio’s van België en voor België als geheel. De aantallen WZC-bewoners voor 2021 zijn dus een benadering, waarbij ik mij beroep op de cijfers uit 2018 enerzijds zoals weergegeven op statistieken Vlaanderen (https://www.statistiekvlaanderen.be/nl/zorg-en-ondersteuning-voor-ouderen) en op de cijfers van de site zorg en gezondheid specifiek voor Vlaanderen anno 2020 (Rapport statistisch onderzoek – Sterfte onder bewoners van Vlaamse woonzorgcentra in voorjaar 2020.pdf (zorg-en-gezondheid.be). De bevolkingsstatistieken zijn terug te vinden via https://statbel.fgov.be/nl. Mits wat rekenwerk konden de WZC-bewoners in rekening gebracht worden ten opzichte van de 65+ bevolking en de algehele bevolking. Het rapport van zorg en gezondheid toonde een stijging van het aantal bewoners in WZC voor Vlaanderen in 2020. Hoe deze cijfers zijn voor Wallonië en Brussel vond ik niet terug, maar ik berekende de stijging van het aantal bewoners tussen 2018 en 2020 voor Vlaanderen en paste dit % stijging eveneens toe voor Brussel en Wallonië.

[187] Zie ook het rapport in verband met oversterfte (https://elsooms.wordpress.com/2021/03/03/wetenschap-in-haar-blote-kont-de-illusie-van-de-zekerheid-der-cijfers-de-speurtocht-naar-sciensanos-108-000-verwachte-doden/). De factcheck van dit rapport (https://factcheck.vlaanderen/factcheck/hoe-coronasceptici-goochelen-met-statistiek-om-te-suggereren-dat-corona-weinig-doden-maakt) en mijn antwoord op deze factcheck, die de ware aard van het factchecken van naderbij bekijkt (https://elsooms.wordpress.com/2021/03/23/de-ware-aard-van-fact-checking-waar-facts-irrelevant-lijken-te-zijn-het-heuse-knip-en-plakwerk-het-suggereren-van-uitspraken-dan-wel-bevindingen-die-er-niet-zijn-noch-kunnen-zijn/).

[188]https://fdn01.fed.be/documents/c5b211c0e473174d32262ff4ea664406/GEMS_028_OCC%2020211119%20advies-1.pdf

[189] https://ourworldindata.org/covid-vaccinations

[190] https://datastudio.google.com/embed/reporting/c14a5cfc-cab7-4812-848c-0369173148ab/page/hOMwB

[191] Inglesby TV, Nuzzo JB, O’Toole T, Henderson DA. Disease mitigation measures in the control of pandemic influenza. Biosecur Bioterror. 2006;4(4):366-75. doi: 10.1089/bsp.2006.4.366. PMID: 17238820.

[192] https://www.pandata.org/infobank-lockdowns/

[193] https://www.who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019/question-and-answers-hub/q-a-detail/coronavirus-disease-covid-19-similarities-and-differences-with-influenza

[194] https://www.euro.who.int/en/health-topics/disease-prevention/vaccines-and-immunization/publications/2014/european-vaccine-action-plan-20152020-2014/video-european-vaccine-action-plan-20152020

[195] Reiss, K. & Bhakdi, S. (2020). Corona, vals alarm? Feiten, cijfers en achtergronden. Blue Tiger Media, p. 102.